Ειπε:
εγω ψηφιζω το γαλαζιο.
Εγω το κοκκινο.
κι εγω.
Το σωμα σου ωραιο.
Το σωμα σου απεραντο.
Χαθηκα στο απεραντο.
Διαστολη της νυχτας.
Διαστολη του σωματος.
Συστολη της ψυχης.
Οσο απομακρυνεσαι,
σε πλησιαζω.
Ενα αστρο εκαψε το σπιτι μου.
Οι νυχτες με στενευουν
στην απουσια σου.
Σε αναπνεω.
Οπου βρισκεσαι,
υπαρχω.
Ηδονη- περα απ'τη γεννηση
περα απ'τον θανατο
τελικο και αιωνιο
παρον..
Αγγιζω τα δαχτυλα
των ποδιων σου
Τι αναριθμητος κοσμος!
Κατω απο ολες τις λεξεις
δυο σωματα εννωνονται
και χωριζουν.
Μεσα σε λιγες νυχτες
πώς πλαθεται και καταρρεει
ολος ο κοσμος.
Τωρα
με την δικη σου αναπνοη,
ρυθμιζεται το βημα μου
και ο σφυγμος μου.
Δυο μηνες που δεν σμιξαμε.
Ενας αιωνας
κι εννια δευτερολεπτα.
Τι να τα κανω τ' αστρα
αφου λειπεις;
Με το κοκκινο του αιματος
ειμαι.
Ειμαι για εσενα.
Γ.Ρίτσος
Φευγοντας απο την Πατρα με το λεωφορειο και αφηνοντας πισω ωραιες στιγμες και το ζεστο σπιτι της αδερφης μου..εκει στη διαδρομη βλεποντας την θαλασσα αναρωτηθηκα ποσα πολλα εχει "αντεξει" η θαλασσα.
Πότε θα ξεχυλλισει?
Τοσοι και τοσοι εχουν ακουμπησει πανω της..ΠΟΝΟΥΣ,δακρυα,συγγνωμες,χαραγενα βοτσαλα του 'σε αγαπω',ζωγραφισμενες αγαπεσ στην αμμο..που ολα αυτα τα καταπιε η θαλασσα χωρις να τολμησει να τα γυρισει πισω ή να απογορευσει να της τα πεταμε μεσα ολα αυτα..
Ποτε θα ξεχυλλισει ?
Οταν γινει αυτο..ολοι θα νιωσουμε πνιγμενοι..ολα οσα πεταχτηκαν και ξεχαστηκαν ή ολα οσα τα εζησες καλα εκει σε καποιο βοτσαλο της θα τα θυμηθεις και δεν θα εχεις που να τα ακουμπησεις.
Ολοι σε καθε δυσκολια,ξεφευγουμε στο να "παρουμε λιγο αερα" και οσοι εχουν την δυνατοτητα να παρουν τον αερα τους λιγο πιο "αλμυρο" πανε κοντα στην θαλασσα και τα λενε..αφηνονται.
Τους αγκαλιαζει αυτο το ασταματητο γαλαζιο και αυτη η ηρεμια της και ετσι την εμπιστευονται και τις πετανε ο,τι δεν θελουν να θυμουνται αφου τους υποσχεται να μεινουν εκει.
Και αυτη η κακοιμοιρη καποιες φορες τα κραταει και ξεσπαει σε φορτουνες και κυματα που χανεσαι και φοβασαι να βοθτηξεις να τα δεις.Μην σταματησεις ομως να ξεφευγεις εκει και να πετας ο,τι ειναι 'σκουπιδι' για εσενα..στις παραλιες γραφει σε φωτεινη ταμπελα "ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΡΙΠΟΙ.ΚΑΘΑΡΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ",δεν εννοει αυτα τα σκουπιδια σου ομως.Αν κοιταξεις καλυτερα θα δεις αλλη μια ταμπελα να γραφει "ΑΚΟΘΜΠΗΣΤΕ ΕΔΩ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΣΑΣ.Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ".
Οποτε..οποιος προλαβαινει,οποιος πνιγεται,οποιος θελει να κλαψει,να γελασει,να ξεχασει και να ξεχαστει,να μετανιωσει για κατι ή για καποιον,να πει "τερμα ως εδω",να παρει μια αποφαση ενω ειναι αναποφασιστος ή ακομα οποιος θελει να πεταξει βοτσαλα με δυναμη και να ακουσει αυτο το "γκλουπ" λες και καποιος καταπινει τα βασανα του..ασ παει στην θαλασσα..καλυτερα μονος.
Οι καλυτερες συζητησεις γινονται μονο με δυο..
ΕΝΑ ειναι σιγουρο.
Αν η θαλασσα ηταν ανθρωπος θα της καναμε ολοι μια φορα το μηνα επισκεψη στο Δρομοκαϊτιο.
