αίσθημα φυγής*

                                



Γιορτες.
Χαρες παντου.
Αλλα υπαρχουν και καποιοι που ζουν στο καβουκι τους κρυμμενοι και μονοι.
Υπαρχουν και αυτοι που δεν εχουν βγει εξω γιατι διαβαζουν και δεν εχουν νιωσει γιορτες.
Και αυτοι που νιωθουν τελεια και ξαφνικα κατι τους συμβαινει που ειναι τελειως εκτος προγραμματος και τους κοβονται τα ποδια. Πιεζονται, τα βρισκουν δυσκολα, χανουν το νοημα των γιορτων, μαλωνουν με τις οικογενειες τους και καθονται και κλαινε μπροστα απο το χριστουγεννιατο δεντρο λεγοντασ "θελω να φυγω απο εδω πια" και σκεφτονται οτι "αν σε θελει καποιος στην ζωη του πρεπει να κανει κατι και οχι να περιμενει με σταυρωμενα χερια και οχι να σε κολλαει στον τοιχο".
Και εχουν δικιο.Πολυ δικιο.

Αισθανονται πως δεν τουσ χωραει το σπιτι τους και θελουν αντι για δεντρα να στολισουν ανθρωπους γιατι απλα μπουχτισαν.
Νιωθουν πως αυτο που ζουν δεν τους αξιζει δεν τους χωραει το σωμα τους. Και κατι μεσα τους τούς λεει να τα παρατησουν και να φυγουν μακρια και ταυτιζονται με αυτο το μεσα τους.
Τι τους κραταει ομως? και τι τους αναγκαζει να μενουν εκει που δεν θελουν να ζουν?
Οι φιλοι? Η οικογενεια? Ο ερωτας? Η ομορφια της πολης τους?
Οπου και να πας θα τα βρεις αυτα. -εκτος της οικογενειας,αλλα δεν πρεπει να μεγαλωσεις καποτε? αργα ή γρηγορα θα την αφησεις κ αυτην-

Δεν κρατιουνται απο αυτα αλλα απο τον φοβο που τους τρωει καθε μερα και απο λιγο. Και τους φθειρει.
Τι θα πει η γειτονια?Τι θα πουν οι γνωστοι και τι εχθροι σου?

Μενεις για αυτους.
Γιατι οταν περπατας στην πολη σου ή οταν βγαινεις εξω βολτα, ανατριχιαζεις βλεποντας ερωτευμενους να κρατιονται σφιχτα και να φιλιουνται με τοση αγαπη και να γελανε τοσο φωτεινα.
Ανατριχιαζεις οταν κοιτας κλεφτα μεσα απο τα παραθυρα σπιτιων και βλεπεις οικογενειες να περνανε καλα και να χαιρονται με τα ελαχιστα που εχουν.
Γιατι ενω λατρευεις αυτο που ζεις με το κοριτσι ή το αγορι σου τοσα χρονια, θες να αλλαξεις θες να φυγεις οσο και να νιωθεις οτι θα πληγωθεις.
Φιλους που καθονται σε σκαλια και εχουν τους κολλητους τους αγκαλια σκουπιζοντας τα δακρυα τους και λεγοντασ τους αστεια για να τους κανουν να ξεχασουν.Aκομα και εκει ανατριχιαζεις γιατι ολα αυτα ή καποια απο αυτα δεν τα εχεις ζησει ή δεν τα εχεις νιωσει και δεν μπορεις να περιμενεις γιατι εισαι νεος και "εχεις ολο το χρονο μπροστα σου". Γιατι εχεις και μια μοιρα που δεν ξερεις τι σε περιμενει στην επομενη γωνια.
    


                     

                             
Οσοι ζουν με αυτες τις σκεψεις και σκεφτονται αυτα τα πραγματα πριν κοιμηθουν,πρεπει να παρουν αποφαση.
Αποφαση για αυτα που θελουν να κανουν.
Για εκει που θελουν να φυγουν.
Για να δοκιμασουν την τυχη τους.Γιατι εχουν καιρο να πεσουν και να ξανασηκωθουν οταν κατι δεν παει καλα, εχουν καιρο να κανουν λαθη.
Για να ζησουν αυτο το αβεβαιο της αλλης μερας και να νιωσουν οτι κατι καινουργιο ξεκιναει.
Για να καταλαβουν "ποσο καθολου" πρεπει να τους λειπει αυτο που αφησαν πισω.
Για να ερωτευθουν οπως 'πρεπει' να ζησουν και να νιωσουν τον ερωτα.

Αντε να σταματησουν να τραγουδανε το "τυραννιεμαι" της Βισση και το "the blower's daughter" του Damien Rice.
Καιρος για "Grace kelly", beirut,black keys και τελοσπαντων κατι ανεβαστικο.
Και ας τα ακουνε καθως φευγουν απο εκει που θελουν να ξεφυγουν ή οταν ονειρευονται οτι φευγουν.

Δεν ξερω να εξηγησω αυτο το αισθημα αλλα μας εχει ερθει σε ολους να τα παρατησουμε ολα και να φυγουμε.
Ή καποιοι το σκεφτονται ή εχουν περασει φαση που θελουν να φυγουν και δεν μπορουν.
Συνηθως τετοια αισθηση μας πιανει στις γιορτες που εκει καταλαβαινεις οτι ενω αλλοι περνανε καλα εσυ δεν θες να ζεις ετσι οπως ζεις και θελεις να νιωσεις τις γιορτες και το πνευμα τους μεσα σου να σε γεμιζει χαμογελα.
                         

                                
Και τελικα να μαθεις να λουζεσαι με σαμπουαν και οχι με τις επιλογες σου.

Υποσχομαι η επομενη αναρτηση στο μπλογκ θα ειναι πιο αισιοδοξη.
Και πιο γιορτινη.

be together but alone *

                           



Επ τι γινεσαι xmas spirit? Ηρθες και στην πολη μας?
Αργησες βασικα.

Μπαλκονια σαν να ειναι τσιρκα ή μαγαζια που πουλανε λαμπακια χριστουγεννων, βιτρινες στολισμενες με δεντρα, μπαλες,γιρλαντεσ, μπαμπακι για χιονι,τιμες μειωμενες.
Σπιτια στολισμενα με δεντρα καθε ειδους,χαλια στρωμενα,καφετιερα γαλλικου καφε το must  τησ εποχης διπλα στις πιατελες με μελομακαρονα και τους κουραμπιεδες που δεν μου αρεσουν.
Παιδακια με σκουφακια και ανεξηγητη χαρα,λαμψη στα ματια ολων οταν ανοιγουν με μανια τις κορδελες και τα περιτυλιγματα απο τα δωρα τους και ολα καλα.
Ενα μονο αγχος : μαμαδες-γιαγιαδες ποτε θα προλαβουν να κανουν τσουρεκια,μπισκοτα,κορμους,γαλοπουλες,δωρα σε ολους,πως θα στολισουν το τραπεζι και τι να παρουν γκι ή αλεξανδριανους?
Χαχα τις αγαπω οσα κιλα και να παιρνω.

Καινουργιοι φιλοι.
Ομορφοι φιλοι. Και νιωθεις κατι καλο να γινεται.
Πας σε σπιτι φιλης σου να στολισετε το σπιτι της και το δεντρο απο τοσα στολιδια νομιζεις θα ξερασει λαμπακια και μπαλες. ΑΛΛΑ ΟΧΙ. Παιζει να ειναι και το πιο ευτυχισμενο δεντρο.
Ενω στολιζεις ακους χριστουγεννιατικα τραγουδια.
Το κλιμα σηκωνει και Βανδη και Ρουβα και κλασσικους WHAM.

Πας σπιτι σου στο δωματιο-ντισκο απο τα πολυχρωμα λαμπακια και βλεπεις φυσικες και χημειες και δεν θες καν να μπεις στη λογικη οτι μες τισ διακοπες υποχρεωνεσαι να διαβασεις..
Ακουστικα πανω στο γραφειο,mp3 και ακους lana del rey,florence and the machine και κοιτας τα λαμπακια να αναβοσβηνουν και περναει η ζωη σου ολη μπροστα απο τα ματια σου μεσα σε κλασματα δευτερολεπτου.Τι θα κανεις? και πως θα περασεις τα χριστουγεννα και πως θα ειναι το 2013 ?

                             
                     
                                

Και ξαφνικα σκεφτεσαι πως απο ολες τις αισθησεις η πιο αξεπεραστη θα ειναι αυτη που μπαινει στην καφετερια που εισαι και σε σκουνταει η κολλητη σου και σου λεει "Ηρθε!".
2η σκεψη : ποσες φορες επρεπε να κοιταξεις καποιον στα ματια μπασ  και ηθελε να σου πει κατι με τα ματια και οχι με λογια.
3η σκεψη : και αν οι εφιαλτες σου ζωντανευψουν να μην ξεχασεις οτι δεν πρεπει να κλεισεις τα ματια για να βγεις απο μεσα τους.
4η σκεψη : θα βρεθεις με τον ερωτα σου κατω απο κανενα αναθεματισμενο γκι?
5η σκεψη : be together but alone φιλη μου. Να εχεις ή οχι ερωτα να εχεις ερωτα αλλα οχι τους φιλους που ηθελες μαζι σου τοτε τι?
εισαι μονος ή μαζι με καποιον?
 


                                     

                               



Αλλα μωρε Χριστουγεννα ειναι. 

Και οποιος βλεπει στα λαμπακια των χριστουγεννων μικρες μπαλες γυαλιου που μεσα τους ρεει εναλλασσομενο ρευμα ααστον να τα βλεπει ετσι. Εσυ να φροντιζεις να φωτιζεσαι και μεσα σου.
Να πας Αθηνα και να περπατας αργα το βραδυ στους αδειους δρομους και να κανεις φιλοσοφιες εχοντασ λαμπακια γυρω σου.
Γενικα, τα λαμπακια τα εχω υπερκτιμημενα. Γιατι μαλλον μου αρεσει το φως και αυτο που δεν ξερεις ποιο θα ειναι το επομενο που θα αναψει.


                     

Να περασουμε καλα με αυτους που θελουμε, με ωραιες συναντησεις σε σπιτια που να παιζει χριστουγεννιατικη jazz και κλαματα απο τα γελια και καμια σημασια σε μαθηματα για λιγο.

Να μην ερωτευεστε χριστουγεννα. Χριστουγεννα ως Πρωτοχρονια να παιρνετε μονο θερμιδες απο γελια και γλυκα.
Γιατι ερχεται ο σαντα μπέιμπι. *

αυτό που θες αλλά δεν "πρέπει"*

                              

Ξυπνησα το πρωι και ανοιξα τηλεοραση.
πετυχαινω στην ΕΤ1 ενα ντοκιμαντερ..δεν ηξερα τι ηταν,απλα ακουσα ωραια μουσικη και ακουσα να μιλανε ισπανικα και το αφησα να δω τι ειναι. Μαγνητοσκοπουσαν μια οικογενεια και ολες τις δυσκολιες της σε ενα ξεχασμενο μερος τησ ισπανιας,τα σπιτια τους και ολα αυτα που κανουν στην καθημερινοτητα.
Με συνεπηρε το θεμα και μου αρεσε που εβλεπα μια αλλη ρουτινα ζωης και εφερνα στο μυαλο μου δυσκολιες δικες μας με δικες τους.

Γι αυτους,το λουνα-παρκ ηταν κατι σαν θαυμα.
Εβλεπα τις προετοιμασιες που εκαναν και ολες τις εργασιες για να το στησουν ολο αυτο.Χωρις μηχανηματα,χωρις τιποτα ιδιαιτερο τα στησανε ολα αυτα.Με σκουριασμενα σιδερα σε ενα παλιο χωραφι γεματο χωματα και δουλευαν 8 ζευγαρια χερια για να το στησουν ολο αυτο.

Εκανε διαλειμμα.Πηγα να φτιαξω πρωινο και σκεφτομουν πως ολα αυτα που εκανα και εφτιαχνα, το γαλα, το ποτηρι, οι φρυγανιες, το μελι, για τα παιδια εκεινα του ντοκιμαντερ θα ηταν κατι σαν πολυτελεια για το πρωινο.

Γυρισα και συνεχισα να βλεπω. Το λουνα-παρκ επιτελους ανοιξε.

Εβλεπα το γελιο των παιδιων,την χαρα στα ματια τους,τον ενθουσιασμο τους..και μες τα ματια τους τα φωτακια της ροδας του λουνα παρκ να αναβοσβηνουν.
Ολα τους αχτενιστα,με ψιλοβρωμικα ρουχα,με διαφορετικα παπουτσια στο καθε ποδι,με κοντα παντελονια που δεν ηταν στο νουμερο τους,φτωχα.

Αλλα τετοια πραγματικα γελια και τοση ευτυχια ειχα καιρο να δω.
Ενιωσα αυτοματα οτι ηθελα εκει να ζησω.
Εκει που υπηρχε τρεχουμενο νερο καθε Τριτη,Πεμπτη και Παρασκευη,εκει που κανεις δεν ειχε πολλα να φορεσει και δεν νοιαζοταν αν θα μορφωθει πολυ ή λιγο,εκει που ολη η γειτονια ειναι μια παρεα και εκει που τα παιδια ακομα παιζουν στους δρομουσ με μπαλες ξεφουσκωτες και αυτοσχεδια τερματα.

Παω για διαβασμα,δεν προλαβαινω να φαω μεσημεριανο,παω φροντιστηρια,γυρναω 9 η ωρα το βραδυ.
Απογοητευμενη,γεματη αγχος και στρες,γεματη απαισιοδοξια για τις πανελληνιες,μπερδεμενη χωρις να εχω ενα χερι να πιαστω.
Μιλαω και νιωθω πως με ακουνε οι τοιχοι μονο.

Ολοι μου λενε "υπομονη","κουραγιο" και "θελει δυναμη".
Και εγω αναρωτιεμαι..ΠΟΣΟ πια?

Ολα αυτα, για να περασεις σε μια σχολη που δεν ξερεις αν θα σου αρεσει και δεν ξερεις αν θα καταφερεις να την βγαλεις..και αν σου αρεσει και περασεις σε κατι που ειναι το ονειρο σου,και παρεις πτυχιο,μετα τι?
"Ολοι εχουν το δρομο τους" λεει η γιαγια μου.

Ζουμε στην Ελλαδα.Ολοι ζουμε σε εναν μονο δρομο τουλαχιστον για ακομα λιγα χρονια.
Τοση ανεργια.Τοσο κακη διαθεση παντου.Τοσο μαυρα συννεφα.Τοση πιεση,τοσο αγχος,τοση στερηση των "θελω" σου,τοσα τα "πρεπει",τοσο το διαβασμα που ριχνεις,τοση η κουραση,τοσα σαββατοκυριακα χαμενα..και στο τελος που βρισκεσαι?

Ή "τι κανω τωρα"?

Δεν ειμαι απαισιοδοξη.Σε ολα αυτα υπαρχει μια "ηλιαχτιδα" παντα,απλα πλεον δεν πιστευω οτι ισχυει αυτο που λενε "ο επιμενων νικα" ή "αυτος που θελει κατι πραγματικα το πετυχαινει".

Ερωτας,καλημερες,παιδια να παιζουν στις γειτονιες,σχολειο που δεν  καταληγει να γινεται αντιπαιδαγωγικο,σχολες γεματες απο φοιτητες με ορεξη για μαθηση και αγαπη για την επιστημη,ανθρωποι χαμογελαστοι.Τραπεζες κλειστες,ειδησεις που μιλανε μονο για ευχαριστα πραγματα.Ολα αυτα δεν υπαρχουν πουθενα αν κοιταξετε γυρω σας.

Το σχολειο ειναι τετοιο που τα παιδια καταληγουν ανθρωποι "που ξερουν να λυνουν ασκησεις φυσικης,μαθηματικων,χημειας..." και οχι ανθρωποι υγιεις.
Και η υγεια δεν ειναι μονο η σωματικη.
Η σωματικη υγεια πλεον -ενω ειναι πολυτιμη- λιγοι την εκτιμουν ή απλα οι πολυ αρρωστοι.

Και δεν ειναι κακο καποιος να αγαπα να μορφωνεται.
Ειναι ευτυχημα ο μορφωμενος ανθρωπος.Αλλα και ο αμορφωτος γελαει πιο συχνα και ζει πιο εντονα και δεν μετραει σε αριθμους την ευτυχια,ξερει μονο αγαπες και να μοιραζεται τα παντα με αυτους που αγαπα.Δεν ειναι υπολογιστης ειναι απλα ανθρωπος αγνος.

Οταν αποχαιρετας καποιον,κρατα τον λιγο στην αγκαλια σου.Χωρις να μιλατε,να ακουγονται μονο οι ανασες σας.                                                              
Οταν βλεπεις καποιον γνωστο στο δρομο,χαιρετησε τον ή μιλα στον γειτονα που θα δεις στην εισοδο της πολυκατοικιας.
Πες ευχαριστω.
Απολαυσε τον ζεστο καφε σου και κοιτα λιγο τον ουρανο.
Παρατηρησε τους γυρω σου και προσπαθησε να μοιασει το γελιο σου με τα μικρα παιδακια που παιζουν στην παιδικη χαρα και οχι με αυτα που ειναι ερμαια των υπολογιστων και των κινητων.
Ηρθανε τα "i-pad" να διωξουν τα "i-love".

Σημερα καθως περπατουσα στο κρυο με την τσαντα και το μπουφαν κουμπωμενο μεχρι πανω,σκεφτηκα να φυγω με αυτα που ειχα πανω μου.
Ηθελα να φυγω απο την πολη που κρατιεμαι πισω.
Και ενταξει "5 μηνες εμειναν υπομονη" θα πουν.
Οχι.
Ηθελα να σηκωθω και να φυγω. Να παω στην Πατρα να δω την αδερφη μου και τις φιλες τις καλες ή αθηνα στην θεια μου ή -το πιο ακραιο που σκεφτηκα- με τα 25 ευρω που ειχα πανω μου,να πανω μου να παω στον φιλο μου τον Σοφοκλη.
Που μου λειπει και που αυτον θελω να δω να ξεχαστω με μπυρες στα παγκακια της Θεσσαλονικης ΤΟΥ.

Δεν θα το εκανα ομως. Ουτε θα το κανω.
Γιατι κατι με κραταει και κατι "δεν πρεπει" να με αφησει να το κανω.Αυτο.
Τιποτα παραπανω και τιποτα λιγοτερο.Οταν το ξανασκεφτω σε καθε μου απογοητευση,παλι δεν θα το κανω.Απλα θα καθομαι να σκεφτομαι τι επρεπε να κανω και τι οχι,τι εζησα και τι παραπανω μπορουσα να ζησω.

Ειναι ζορι ολη η φαση αυτη.Μπορει αυτο που περιγραφω να ειναι κατι μικρο,αλλα τα μικρα αυτα τα καθημερινα τα "θελω να φυγω" του καθενα μας αν γινονταν πραγματικοτητα ισως κ να ειχαμε αλλη ζωη.

Καλυτερη.

Ολα αυτα τα σκεφτεσαι απο ενα απλο χαμογελο που ειδες στο προσωπο ενος παιδιου μεσω απο ενα ντοκιμαντερ.
τελικα,δεν ειναι τοσο κακη η τηλεοραση ωρες ωρες.

-που μένεις ρε φίλε? -στα λόγια. *

                            

Να ξυπνας με μουδιαμενο χερι γιατι δεν θελεις το βραδυ να φυγει απο την αγκαλια σου.

Να ζεις σαν να μην υπαρχει "τι θα πουν οι αλλοι"

Να λες τα πιο δυνατα σου "ναι" μονο με τα ματια.
Να κανεις τα παντα να ξαναβρεθεις με αυτον που σκεφτεσαι οταν πινεις.
Να ερωτευεσαι σαν να μην προκειται να ξαναπληγωθεις ποτε.
Να χαζογελας γιατι τον/την σκεφτεσαι.

Να πας Γαλλια γιατι σπουδαζει εκει και σου ελειψε. ;)

Να λες "συγνωμη" και "σε αγαπω" οταν το νιωθεις.
Να χτυπιεσαι στα πατωματα για οταν ξερεις οτι πληγωσες και δεν μπορεις να το διορθωσεις.
Να λες "καλλιο αργα παρα ποτε" για να μην μετανιωνεις τιποτα.
Να σεβεσαι αυτα που αλλος νιωθει.
Να νιωσεις εσυ, σαν να μην ενιωσες ποτε.
Να μην δινεις σημασια σε υλικες επιτυχιες και στο ποσο θα γραψεις στο τελος.
Να κοιτας μεσα σου, να ψαχνεσαι, που λαμπεις και που οχι.
Να μην ζητας τον τρελο ερωτα ουτε να τον περιμενεις.Αυτος θα ερθει απο μονος του.Ετσι ξαφνικα.
Να ξυπνας το βραδυ αν δεν νιωθεις καλα.Να πας να πινεις νερο στην κουζινα και να σκεφτεσαι τι πρεπει να διορθωσεις.
Να μην δινεις πολυτιμο χρονο σε αυτους που ουτε καν θες να τους μιλησεις.
Να ξεχωριζεις τους εχθρους και να τους κολλας στον τοιχο αλυπητα γιατι ετσι δεν θα σου βαλουν μικροβια στην ζωη σου.
Να τον/την παρεις τηλεφωνο αν σου λειπει γαμωτη.
Να φορεσεις διαφορετικες καλτσες και να πας γυμναστηριο με αυτες.
Να γινεις λουτσα στην βροχη μια φορα και να αρρωστησεις και να μην πας ουτε δουλεια ουτε σχολη ουτε σχολειο.
Να μην ξερασεις ποτε πολυ καλοσυνη.Ουτε αγενεια.
Να πας να στειλεις μηνυμα και στο facebook και να πατας back space.
Να ακους τα καταθλιπτικα τραγουδια σου χωρις να σε νοιαζει το γεγονος οτι ζεις στην Πατρα και εξω ειναι το καρναβαλι.

Να πας σε club με φορμες.
Να ρωτανε τον γειτονα σου στο πανω διαμερισμα "-τι μουσικη ακους?" και να απανταει "-του απο κατω οταν εχει τα high του".
Να βαλεις καρο με ριγες και πουα.
Να τραγουδας στο μπανιο και να τρως στο κρεβατι μερεντα με μπισκοτα και να αφηνεις παντου ψιχαλακια για να εχεις ονειρα γλυκα.
Να τον/την παιρνεις τηλεφωνο αργα τη νυχτα με #31# και να κανεις πλακα και μετα να γελατε ωρες.
Να εχεις φιλους λιγους που θα τους εμπιστευεσαι το σπιτι σου οπως η Μονικα απο "Τα φιλαράκια"
Να καταλαβεις οτι τα πιο ωραια πραγματα στην ζωη, δεν ειναι πραγματα.


                             (...)

-Πωω τι ωραια που τα λες ρε!ναι, νομιζω μου εφτιαξες το κεφι!
-Ετσι ειναι.Μονο ετσι ζεις.
-που εμεινες πριν απο εδω ρε φιλε και εμαθες και τα εκφραζεις τοσο ωραια?
-Στα λογια. Κοιτα,να μην μεινεις εκει που εμεινα κι εγω.Γιατι εσυ  στο τελος θα εισαι ο χαμενος.

"αφού εισαι η Ιθάκη μου.."

Περιμενα σημερα το λεωφορειο μες το κρυο και ακουγα αυτο το τραγουδι. Σε καποια φαση ακουσα φωνες και εβγαλα το ενα ακουστικο.
Ενα νεο ζευγαρι μαλωνε,ασχημα.Και η κοπελα ειχε πρησμενα ματια και ψιλοκοκκινα..φαινοταν πληγωμενη και δεν ηθελε να δειξει οτι κλαιει.
Περιμεναν και οι δυο το λεωφορειο.
Το αγορι κατι της ειπε και την τραβουσε προς το μερος του και της ελεγε "πιστεψε με ρε μωρο μου" με ενα παραπονο μεχρι που τον πιστεψα και εγω.
Η κοπελα ομως δεν τον ακουγε, τον εσπρωχνε και ενω τον κοιταζε στα ματια και ηθελε να τον πιστεψει ενιωθε πως ηθελε να φυγει.
Αυτος της φωναζε παρακαλωντας την να μεινει και βουρκωνε.

Αυτοι που περιμεναμε για το λεωφορειο ημασταν εγω και αλλοι δυο..ο ενας ειπε "πωω δεν σκανε τωρα?" ο αλλος πηρε καποιον να του περιγραψει το συμβαν και γελουσε και εγω τους κοιταζα και περιμενα να την αρπαξει και να την φιλησει και να τα βρουν.

Την αρπαξε. Την φιλησε.
Αυτη τον εσπρωξε κλαιγοντας.
Απο μακρια ερχοταν το λεωφορειο και αυτος της ελεγε " μεινε ρε μωρο μου, δεν θελω να φυγεις και να ειμαστε ετσι σκατα,σε παρακαλω ρε. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ"
και αυτη σκουπιζε τα δακρυα της με το φουτερ της και αρπαζε την τσαντα της να φυγει.
Παω να μπω μεσα, αυτος αρχιζει να ψιλοκλαιει και να την παρακαλαει πιο εντονα και να πιανει με μανια το κεφαλι του και αυτη εκανε πως δεν το ακουγε.

Ανεβαινει η κοπελα στο λεωφορειο,δινει το εισιτηριο και αυτος φωναζει "Αφου εισαι η Ιθακη μου ρε Μαρια! τι στο διαολο φευγεις αφου δεν μπορω χωρις εσενα ρε! "

εγω τον παρακολουθουσα απο το τζαμι.
Η πορτα του λεωφορειο εκλεισε και αυτος ετρεξε για λιγο οσο κινιοταν το λεωφορειο και χτυπουσε την πορτα.

Η κοπελα καθησε διπλα μου.
Δεν σταματησε να κλαιει μεχρι το τελος της διαδρομης.
Δεν ηθελα να την ενοχλησω. Απλα της εδωσα ενα χαρτομαντηλο και με κοιταξε και ισα ισα της βγηκε η φωνη για ενα "ευχαριστω".


θα τα ξαναβρουν? δεν ξερω.
Το μονο που ξερω ειναι πως τετοιο παθιασμενο καβγα δεν εχω δει και πως αυτο λεγεται αγαπη.

αποτυχία = ;

                           

Για παραδειγμα, διαβαζεις μαθηματικα 12 ωρες και δεν τρως τιποτα σχεδον. Κοιμασαι 3 ωρες, σηκωνεσαι για μια τελευταια επαναληψη,πας γραφεις.
Βασικα πας και ΔΕΝ γραφεις.
αυτο ειναι αποτυχια?απογοητευση?


Αποτυχια ειναι να παραιτεισαι.
σε αυτους που θελουν να σε γειωσουν, σε αυτα που σε κρατανε πισω, σε αυτα που σε αγχωνουν. Οταν παραδινεσαι, οταν μουχλιαζεις στο κρεβατι σου και σκεφτεσαι πως θα ηταν τα πραγματα "αν..".
Πρωτες σκεψεις : εχω καταθλιψη, θα πεθανω, ειμαι μονη/ος μου, δεν με καταλαβαινει κανεις.
next step : κλαμα. ατελειωτο μεχρι να ποτισει καθε κυτταρο σου απο το δακρυ.

Αποτυχια ειναι αυτο που δεν θες να παραδεχτεις το λαθος σου και το παιζεις ανωτερος.
Ποια ανωτεροτητα? δεν υπαρχει τιποτα. Ουτε εξυπνοι και βλακες, ουτε ομορφοι και ασχημοι. Υπαρχουν αυτοι που βλεπουν την ζωη χωρις γυαλια ηλιου και βλεπουν το φως και αλλοι που την βλεπουν μεσα απο τα μαυρα γυαλια τους που διακρινουν μονο την επιτυχια.
Φιλε μου εδω ειναι αυτο που κανουν λαθος, αυτοι που βλεπουν την επιτυχια, ειναι η αποτυχια τους.
Η επιτυχια κρυβεται στην ΕΥΤΥΧΙΑ.
οποτε αυτος ο "ανωτερος" σου που ζηλευεις γιατι τα παει καλα στα μαθηματα, γιατι ντυνεται ωραια, γιατι δεν κλαιει επειδη ολα του πανε καλα δεν εχει πολυ μικρη ιδεα χαρας.Και η χαρα αυτη δεν ειναι "γνησια".

Αποτυχια ειναι αυτο που ο αλλος βλεπει στον ερωτα χαζα ζευγαρακια να ειναι μες το μελι,βλεπει την χαρα μονο στο κερδος, ξερει ολους τουσ τυπους τησ φυσικης απ' εξω και τους τυπους χημειας ανθρωπων αγνοει να τους μαθει.

Αποτυχια ειναι να μην θες να λες "σ ' αγαπω" , να μην κοιτας τον αλλον στα ματια, να μην θες να τον καταλαβεις, να βλεπεις ενα κενο στα ματια καποιου που ποναει.

Δεν πιστευω ομως στην λεξη "αποτυχια".Πιστευω στο ο,τι εχει στοχο ο ανθρωπος, να τον πραγματοποιει.Να μην ξεχναει οτι ειναι ανθρωπος και οτι η εποχη που ζει σημερα ειναι απανθρωπη.
Οποτε η "αποτυχια" της εποχης και συνεπως η δικια μας ειναι οτι ξεχναμε να επιτυχουμε στα συναισθηματα, στα "θελω" μας, στα "μπορω" μας, στα πανω και στα κατω μας.


Δηλαδη αν σε χτυπησει μια ανιατη ασθενεια, σε καποια φαση της ζωης σου, σημαινει οτι απετυχες? Σημαινει οτι δεν θα ζησεις?
Οχι. Σημαινει πως η ζωη σου εδωσε λογο να την δεις απο αλλη πλευρα και ζεις οσο εσυ ορισεις.

Kαι αν αγαπάς κάτι ρε φίλε, πρόσεχε το λίγο..

                              



Και μετανιωνεις που δεν την κρατησες κοντα σου επειδη σου ειπε πως δεν θελει να αφηνεις σταχτεσ στο τραπεζι.
Και εσυ μετανιωνεις που δεν σου ειπε ποτε με λογια το σ'αγαπω που ειχε πολυ καλα κρυμμενο.

Δεν ειχες αγαπη στα χερια σου τοσο καιρο αν χωρισες ετσι.
Και κανεις σαν 5χρονο κοριτσακι που λεει στις κολλητες οτι τον ξεχασε..και τον ευχαριστεις που σε αφησε και σε πληγωσε γιατι γνωρισες ολα τα κοκτέιλς και τους μπαρμεν.

Η Κυριακη εφτασε και ξυπνας χαλια απο το χθεσινοβραδινο ξενυχτι..εκει που πινεις τον καφε τον σκεφτεσαι και για να ξεχασεις την ηλιθια φατσα του που αυτη σε πληγωσε βαζεισ πλυντηριο. Χμμμ.. ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΧΝΑΣ ΕΤΣΙ. Κοιτας το τηλεφωνο σου και θες να του στειλεις μηνυμα αλλα το σκεφτεσαι γτ δεν θεσ "να ριξεισ εσυ το επιπεδο σου." Ποιο επιπεδο? εχει επιπεδα ο ερωτας? εχει τελος η αγαπη? και αν αγαπας γιατι δεν το δειχνεις?
Και κλεινεις τα ματια και ακους το γελιο του και τον νιωθεις εκει..Αλλα δεν ειναι εκει..μην γελιεσαι. τον εχασες.


Τι να πω για εσενα?
Ξερεις οτι της λειπεισ και βαζεις τουσ φιλουσ σου να την κατασκοπευουν καθε φορα που βγαινει.
Γιατι δεν πας να της πεις τι νιωθεις ρε ανθρωπε?
και καθεσαι σε μια γωνια και θες να μαχαιρωσεις τα ζευγαρακια "γουτσου-γουτσου" γιατι σου θυμιζουν τι εκανες με αυτην.
Μετανιωνεις για τις βλακειες που της ειπες και δεν τις εννοουσες,μετανιωνεις για τοτε που δεν τησ εστειλες "καληνυχτα" που δεν την περιμενες μετα τη δουλεια, που την αφηνες να τρωει μονη της μεσημεριανο και εσυ επαιζες το PRO με τα κολληταρια και τις μπυρες σου...και κλαις κρυφα που την βλεπεις να περναει καλα.
Που την βλεπεις να γελαει,σκιζεσαι μεσα σου..που ακουμπαει αλλον θες να πεθανεις.
Και φτανεις σπιτι κλασσικος ντίρλας και μουντζωνεσαι και την βριζεις και ριχνεις τις δικες σου τισ ευθυνες..αλλου!
Αφου δεν την αγαπησες ρε φιλε, και αν την αγαπησες αμα δεν προσπαθεις να την ξανακερδισεις, δεν την αγαπας.
ΔΕΝ.

Μα παντα θα περιμενεις να τον/την δεις σε καθε πορτα που ανοιγει,σε καθε γελιο δυνατο, σε καθε χορο περιεργο..ξερεις ομως πως δεν..
Αναπολεις αυτες τις σφιχτες αγκαλιες που ησασταν και οι δυο πιωματα..που ηταν οι καλυτερες και ας σου εκοβαν κυριολεκτικα ή μεταφορικα την ανασα.


αν αγαπάς κατι ρε φίλε, πρόσεχέ το.

θυμάσαι?*

                      



Θυμάσαι οταν με πρωτοειδες που γελουσαν τα ματια μας σαν να ειμαστε παιδια 3 χρονων σε τσιρκο?

Θυμάσαι που οταν με γνωρισες πειστηκαμε πως μισιομασταν αλλα δεν ηταν αληθεια?

Θυμάσαι που μου ψιθυρισες γλυκα το " σ'αγαπω" τοτε που εκλαιγα μετα απο καυγα?

Θυμάσαι που λυθηκες και αρχισες να μου μιλας?

Θυμάσαι οταν μου ειπες "η καρδια ειναι μεγαλυτερος μυς απο την γλωσσα,ακου αυτην και μην ζητας να σου αρθρωνω οτι ειμαι μαζι σου" ?

Θυμάσαι οταν μαλωναμε που εκλαιγες στα παρτυ κρυφα στα μπανια για να μην νομιζουν οτι "εσπασεσ" και δεν εισαι δυνατος?

Θυμάσαι ποιος ερχοταν πρωτος οταν εσυ χρειαζοσουν να σηκωσεις το ρημαδοτηλεφωνο να με παρεις αλλα δεν το εκανες ποτε?

Θυμάσαι στις συναυλιες που μου μαθαινες να σου στριβω τσιγαρα ενω δεν καπνιζα?

Θυμάσαι τα γελια που ριχναμε στα βιντεο που βγαζαμε?

Θυμάσαι οταν το εσκαγα απο το σπιτι για να ερθω να σε δω?

Θυμάσαι που μαλωσαμε μια φορα στην βροχη και γιναμε λουτσα?και σε εσπρωξα! θυμάσαι? και μετα γυρισαμε τρεοντας και αγκαλιαστηκαμε σαν να παιζαμε σε ταινια ηταν..το θυμάσαι?

Θυμάσαι που αναβαμε φωτιες με την παρεα στην παραλια και τραγουδουσες με την κιθαρα σου και μου αφιερωνες ο,τι επαιζες με ενα βλεμμα?

Θυμάσαι τις μπυρες που ειχες πιει οταν μαλωσαμε πρωτη φορα πολυ ασχημα?και υστερα ηρθα και σε ειδα και  ξερναγες απανω μου αληθειες,συναισθηματα και μπυρα..

Θυμάσαι που παντα εγω εστελνα "καληνυχτα" και εσυ παντα "καλημερα"?

Θυμάσαι οταν κρυβομασταν απο την παρεα για να μην καταλαβουν αυτο που ειχαμε? Τι γελιο που ειχε!τι κουραστικο που ηταν! θυμασαι οταν ολοι το ανακαλυψαν που τελικα τους αρεσε?

Θυμάσαι στην αρχη που δεν ησουν σιγουρος για εμας?

Θυμάσαι που εγω το ηξερα απο την αρχη πως θα το ξεχυλωναμε το "μεταξυ μασ" σαν μπλουζακι που δεν σου χωραει πια..μα ειναι το αγαπημενο σου?

Θυμάσαι που συνεννοουμασταν με ενα κοιταγμα? σκεφτομασταν τα ιδια και γελουσαμε με τα δαιμονια μυαλα μας?

Θυμάσαι που ταιριαξαμε στην ειρωνια που ριχναμε στους αλλους?
που αντιπαθουσαμε τα ιδια,το θυμασαι?

Θυμάσαι που ποτε δεν τα φτιαξαμε γιατι ειχες "αλλεργια στις δεσμευσεις" και με εκανες να πιστευω πως ειχα και εγω?

Θυμάσαι που δεν ηξερες τι να μου πεις οταν ειχα δικιο?
οταν ελεγες συγνωμη με κοιτουσες στα ματια..οταν ελεγες οσα ηθελες να πεις,δακρυζεσ. το θυμάσαι?

Θυμάσαι που νομιζες οτι δεν σε εμπιστευομουν? Ησουν ο μονος.

Θυμάσαι τι τρελες καναμε οταν ημασταν στα καλυτερα μας και ημασταν οι δυο μας?

Θυμάσαι τα μπαλονια που ειχες αγορασει απο ενα χοντρουλικο συμπαθητικο γυφτακι? Νομιζα πως θα μου επαιρνες ενα..αλλα μου τα πηρες ολα και καναμε βολτες με αυτα μετα και μας κοιτουσε ολος ο κοσμος.

Θυμάσαι που σε περιμενα να σου δωσω το δωρο σου μετα απο καβγα και ποτε δεν ηρθες γιατι ειχες παρα-πιει και σε ειδα στο δρομο αγκαλια με μια αγνωστη?

Θυμάσαι οταν δεν μου εδινες ξαφνικα σημασια χωρις λογο και αιτια?

Θυμάσαι που μαλωναμε τοσο πολυ και ειπες " τελικα δεν επρεπε να σε ειχα γνωρισει" και σου εδωσα χαστουκι?

Θυμάσαι οταν μου μαγειρευες και τσιμπουσα απο την κατσαρολα και με μαλωνες?χαχαχ ποσο αστεια ηταν!

Θυμάσαι που ηθελες να με βγαζεις φωτογραφιες μολις ξυπνουσα?
με τα πρησμενα ματια μου και το δερμα μου να μοιριζει ονειρα?

Θυμάσαι τα σημειωματακια που σου αφηνα κρυφα μεσα σε τσαντες σου πριν γραψεις τα δυσκολα διαγωνισματα σου? Μου ειχες πει οτι τα εβαζεσ στις τσεπες σου για καλη επιτυχια.

Θυμάσαι που δεν υπηρχε τιποτα ξενο πανω μου για εσενα και τιποτα ξενο πανω σου για εμενα? Ολα τα αγαπουσες πανω μου.

Θυμάσαι τους διαγωνισμους και τα στοιχηματα που βαζαμε και παντα εχανα? Και μετα με γαργαλαγες?

Θυμάσαι που τραγουδουσαμε στους αδειους δρομους μετα απο ξενυχτια με την παρεα?

Θυμάσαι που ολοι χαιρονταν για εμας και οσες φορες ημασταν σε ενταση προσπαθουσαν να μας τα ξαναβρουν? Ομως παντα μονοι μας τα βρισκαμε,υστερα απο δικα μου πρωτα βηματα..

Θυμάσαι που μετανιωνες οταν μου ελεγες "θα ειμαστε παντα μαζι" και μετα γυρνουσες και μου το ξαναλεγες και το εννοουσες?

                              [...]

Θυμάσαι που ειχα να ακουσω καιρο νεα σου και σε ειδα ξαφνικα ενα πρωι οταν πηγαινα σχολειο και εσυ μολις κατεβαινες απο το λεωφορειο?

Θυμάσαι οταν μου εστελνες μηνυματα μονο σε γενεθλια και εγω δεν απαντουσα σε κανενα?και μετα με επαιρνες τηλ και μιλουσαμε ωρες και κλαιγαμε και οι δυο.

Θυμάσαι που ειχα ξεχασει και σε ειδα ξαφνικα καπου με μια κοπελα χερι-χερι και κρυφτηκα να μην με δεις?Την φιλησες..και εγω εκλαιγα και η μασκαρα δεν ηταν αδιαβροχη.

Θυμάσαι που παιζαμε τους cool φιλους που τα εχουν ξεχασει ολα ενω που και που μου εστελνες μηνυματα γλυκα?

Θυμάσαι οταν βγηκαμε εσυ,εγω και η κοπελα σου και ειπα οτι παω τουαλετα αλλα εφυγα? Και με ειδες και σε ειδα..απλα κοιταχτηκαμε και ξεραμε.

Θυμάσαι που ολα εγιναν καλα παλι μετα απο εναν ακομα γερο καυγα?
Ειχαμε πειστει και οι δυο πως καταφεραμε να ξεχασουμε ο ενας τον αλλον.

Θυμάσαι ομως που μετα απο 3 μηνες βγηκαμε εσυ,εγω,η κοπελα σου και ενας φιλος μου?
Καθως φευγαμε εσυ με την κοπελα σου και εγω με τον φιλο σου,γυρισαμε και κοιταξαμε ο ενας τον αλλο.Το θυμασαι?

..και μου εστειλες αργα το βραδυ "ευχομουν να μην παντρευτουμε και χαιρετιομαστε στον δρομο σαν φιλοι, ενω θα ξερουμε οτι καιει μεσα μας κατι..Το καταφεραμε τελικα?"

..και σου απαντησα "Μπορει και ναι μπορει και οχι..θα απατουσα τον αντρα μου μαζι σου."
..και απαντησες "Και εγω την γυναικα μου μαζι σου :) και θα εκανα παιδι μαζι σου. Η' θα υιοθετουσαμε οπως εσυ θα ηθελες..ενα μαυρακι κοριτσακι με φουντωτα μαλλια. Τι λες? "
..σου απαντησα " Περιμενω προσκλητηριο,αλλα δεν θα αντεξω να κατσω στο τραπεζι..δεν θα μπορω να κανω οτι γελαω συνεχεια"
..χαχαχ και μου ειπες "Ενταξει. εμενα ομως μην με καλεσεις δεν θα  θελω να ερθω. "




...ΘΥΜΑΣΑΙ? Τι θυμάσαι?

οπτική γωνία*

                           


Αν η πραγματικοτητα ειναι ζητημα οπτικης γωνιας, τοτε μηπως ο καθενας μας ζει στη δικη του?
Κι αν ο καθενας μας ζει στον κοσμο του, υπαρχει καμια ελπιδα επικοινωνιας??Μπα!

Αν η πραγματικοτητα ειναι ζητημα οπτικης γωνιας, η ζωη ολων μας εχει πολλους σκηνοθετες.
Ως ενα σημειο διαλεγουμε εμεις τι βλεπουμε,ως ενα σημειο ειναι τυχη και ως ενα σημειο διαλεγουν αλλοι.Ακομα και οταν εχεις ολες τις πληροφοριες δεν ξερεις ουτε καν να τις διαβαζεις σωστα.
Αλλα το χειροτερο ειναι πως οι πληροφοριες που δεν εχεις, ειναι συνηθως εκεινες που μπορουν να σε βλαψουν περισσοτερο.

Το προβλημα ειναι πως οταν κοιταζεσαι σε καθρεφτη αλλων δεν ξερεις ποιος ειναι ο πραγματικος σου εαυτος και ποιος  απλα η αντανακλαση.
Ειμαστε αυτα που κανουμε.Αλλα ποιοι ειμαστε οταν τον περισσοτερο καιρο της ζωης μας τον περναμε βλεποντασ και κανοντασ αυτα που περιμενουν οι αλλοι?

Τοτε ειμαστε αυτοι που βλεπουν ο,τι θελουν ή αυτοι που θελουν να δουν οτι δεν πρεπει να δουν.
Και κρινουμε,αλλαζουμε δεδομενα -κοινως "θαβουμε"-,δεν ξερουμε τι μας γινεται,ξεχναμε τι ειδαμε και παρουσιαζουμε οπως θελουμε ή οπως βολευει τον καθενα τα δεδομενα.

Οπτικη γωνια δεν ειναι παντα για αυτους που δεν ξερουν να λενε αλλα να μεταφραζουν και να παραποιουν, ειναι κυριως για αυτους που σε μια ασπρομαυρη βουβη ταινια βαζουν χρωμα και λογια,συναισθηματα και προτεινουν μια καινουργια πλευρα να δεις πραγματα.
Απλα ακου, προτεινε, μιλα, εκφρασου και πες τι βλεπεις διαφορετικο.Μην πιστευεις ο,τι σου λενε γιατι σεναριογραφος της ζωης σου εισαι εσυ και σκηνοθετης παλι ΕΣΥ.

Ετυχε να υπαρχουν συχνα με την εννοια της οπτικης μου γωνιας,μπερδεματα.Καποιος την μεταφρασε αλλιως, αλλιως την μετεφερε σε αλλους και αλλιως βλεπω εγω.
Δεν ξερεις ποτε τι θα σου τυχει! Απλα κλεισε τα αυτια σου στις απειρες γνωμες που ακους και ψαξε εσυ τι βλεπεις στο καθετι..μην βαλεισ στα αυτια σου τοιχους ουτε μην παριστανεις τους τοιχους που εχουν αυτια.

σαν τα βήματα στην άμμο*

                               


Ειναι αργα το βραδυ και εσυ δεν νιωθεις περασμενη την ωρα.
Μες το μυαλο σου ερχονται καλοκαιρια,μυρωδιες και γελια ξεχασμενα,κρυμμενα 'σ'αγαπω' κατω απο βοτσαλα και οι φωτιες που αναψες στην παραλια με την παρεα σου, καινε ακομα για εσενα.

Πατηματα στην αμμο με αυτον που αγαπησες σε μια παραλια ειναι οι αναμνησεις σου..που σβηνονται με ενα κυμα και ολο ξαναφτιαχνονται καινουργια.Και ειναι ενας κυκλος.Και εσυ συνεχιζεις να περπατας.

Καποια στιγμη θα κουραστεις και θα σταματησεις ομως αυτα τα καλοκαιρια δεν θα σε αφησουν ποτε.Οι καλες και οι ασχημες στιγμες,τα μεθυσια και τα beach party με λιγους και καλους φιλους ειναι αυτα που θα θες να θυμασαι παντα. Γιατι ετσι θυμασαι ποιος εισαι..ετσι θες να ορισεις ποιος θα εισαι.

Οταν κουραστεις, και τα βηματα στην αμμο ειναι βαθια,κουραζεσαι και οι μυες σου θελουν να σταματησουν.
Μην ξεχαστεις ομως εκει που ξεκουραζεσαι..σηκω και περπατα παλι στην αμμο σου και εκει που θα περπατας μπορει να βρεις ενα χαραγμενο βοτσαλο που ειχες πεταξει καποτε στην θαλασσα και το ειχε ξεβρασει το κυμα.

Θα βρωμας μπυρα και ιδρωτα μετα και θα εχουν γεμισει οι τσεπες σου αμμο και πετραδακια.Εσυ,αυτος/αυτη,η θαλασσα,οι φιλοι,οι μπυρες και τα τραγουδια που τραγουδατε χωρις κανενα συγχρονισμο χαραζουν τα δικα σου βοτσαλα.

Απο αυτα προερχεσαι.Απο τις απλες και μικρες ομορφες στιγμες σου.Απο αυτα μενεις δυνατος και επιβιωνεις.
Οταν κατι, σου πνιγει την φωνη ενω θελεις να φωναξεις, αυτα τα βηματα,αυτες οι αμετρητες μπυρες σου δινουν χρωμα και εσυ εισαι πολυχρωμος και η ασπρομαυρη ταινια που ζεις εκεινη την περιοδο μπαινει στην θηκη της για λιγο.

Σαν τα βήματα στην αμμο..αυτη ειναι η ζωη σου.

ό,τι του φανεί του λολοστεφανή*

                           



Η καλυτερη μας.
Μετα απο εξετασεις,λιωνοντας με ταινιεσ,με τα γελια φιλων,με απογευματινες βολτεσ και κυριως απο ζεστη!

Ειμαστε στην φαση Ο,ΤΙ του φανει του Λολοστεφανη.Μα πραγματικα υστερα απο 1 μηνα πιεσης,διαβασματος και ελαχιστου υπνου..επιβαλλεται να γινεις ο Λολοστεφανης σου.

Και ερχεται το μισητο σου φροντιστηριο. Σε παιρνουν τηλεφωνο την ωρα που καθεσαι και βλεπεις την αγαπημενη σου σειρα στον υπολογιστη, και δεν θεσ να το σηκωσεις, αλλα το σκασμενο το τηλεφωνο χτυπαει δυνατα και το 'μητερονι' σου σου λεει να το σηκωσεις.Ε και εκει αρχιζεις να ιδρωνεις πανω απο το πρασινο κουμπακι του τηλεφωνου.
Το σηκωνεις!τι να κανεις?

"γεια σας κυριε..τι κανετε!
ναι ναι επιτελουσ τελειωσαμε!(το παιζεις χαρουμενη για να αποφυγεις να σου σπασει τα νευρα)
ΤΙ? ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑΑΑ?
οχι οχι ενταξει δεν εχω θεμα..ωραια. 10 - 1.εγινε.
8 ωρεσ μαθηματικα την βδομαδαα? ωραιαα θα γελασουμε!
ενταξει κυριε θα το πω σε οσους μπορω..ευχαριστω για την ενημερωση"

αυτα ακουνε οι αλλοι που ειναι γυρω σου.
Και εσυ ταυτοχρονα καταλαβαινεις οτι το καλοκαιρι σου ειναι τρεις ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ μερες.
Που πηγε ο Λολοστεφανης σου τωρα?

Αρχικα ηρεμησε..αντε κανε κανενα μπανιο να συνειδητοποιησεις οτι θα τα καταφερεις.
Βαρεθηκες να διαβαζεισ ε? το ξερω!
Πας 3η λυκειου ομως..καλα να τα παθεις!

Αλλα το καλοκαιρι σου θα ειναι ωραιο..και υστερα απο την πρωτη κρυαδα των φροντιστηριων, θα δεις οτι θα εισαι πιο ηρεμος.
Και θα εχεις και χρονο να κανεις οσα θες και να γελασεις και να παρεις δυναμη για τι ο χειμωνας σου θα ειναι απο τους πιο δυσκολους..

Και εκει που εισαι στο Ναυπλιο..νωρις το απογευμα κανοντας βολτα στην παλια πολη..θα τον βρεις τον Λολοστεφανη σου.
Και ξαφνικα θα σε πιασει μια αγρια,ανεξηγητη και αθλια χαρα :)
αν ακουσεις κανενας να λεει απο τους δικους σου : "Καλα ο,τι του φανει του Λολοστεφανη εισαι σημερα!", τοτε να ξερεις οτι εισαι στην καλυτερη σου φαση παλι.

-Καλο καλοκαιρι!
-τρεις μερες τι να το κανω?
-Βρεσ τροπο να ειναι το καλυτερο σου :)

..μα τελικά υπάρχει όπου το δώσουμε εμείς*

                             










Πρεπει να γραψεις καλα εξετασεις, πρεπει να ετοιμαστεις για εξεταστικη , πρεπει να κανεις υπομονη μεχρι την αδεια του καλοκαιριου..και μες το αγχος σου δεν εχεις καιρο να δεις τιποτα.

Νομιζω ειναι η πιο ομορφη περιοδος..αυτη που ουτε ο καιρος δεν ξερει τι θελει!
Βρεχει πολυ, ψιχαλιζει,κατακλυσμος και μετα ξαφνικος ηλιος που χτυπαει 30 βαθμους..
Και βλεπεις τους μαθητες χαμενουσ στα βιβλια τρεχοντασ να βγαλουν υλες που ειχαν παρατησει ολοκληρο χειμωνα,βλεπεις αυτους που δεν ανοιγαν βιβλιο μες την χρονια..να αγχωνονται και να κλαινε..και παλι αυτους που σκιζονταν στο διαβασμα..να κλαινε και αυτοι για την ααπειρη υλη που τους εβαλαν οι σπαστικοι καθγητες.

Πανελληνιες. που χρονος να σκεφτεις? αγχωνεται και ο μπακαλης της γειτονιας σου για εσενα και ατ αποτελεσματα που θα εχεις..

Ολοι ψαχνουμε κατι..βαθμους,ξεκουραση,παραπανω διαβασμα,υπομονη,δυναμη να αντεξουμε,αντηλιακα με χαμηλη προστασια για να γινουμε αραπακια στις παραλιες,μαγιω πολυχρωμα,διαιτες,κρεμες αδυνατισματος..και απιστευτα πολλα ακομα!

και ολα αυτα σε αυτη την περιοδο..κανεις μασ δεν ξερει τι θελει πραγματικα να τελειωσει, και τι να αρχισει..
Αρχιζουμε τις φιλοσοφιες, και παραταμε καθε διαιτα μπροστα στα φρεσκα παγωτα..
Αγωνια για το τι θα γινει μετα και μεσα στη διαρκεια του καλοκαιριου!
Θα προλαβουμε να πανε στις συναυλιες που εχουμε κανονισει?Θα περασουμε καλα?

Και βγαινουμε εξω βολτες και δεν ξερουμε τι θελουμε να απολαυσουμε.
Το ηλιοβασιλεμα που φευγει ή τον ουρανο γεματο αστερια λες και φορεσε τα καλα του?

Ψαχνουμε κατι και δεν ξερουμε τι!
γιατι αυτη η περιοδος σε διχαζει στα 'πρεπει' σου και τα 'θελω' σου.
Τι και αν δεν γραψεις σε ενα μαθημα καλα?
Τι αγχωνεσαι για το αγορι/κοριτσι που ακομα δεν εχει σιγουρευτει αν ειστε μαζι? ( περιμενεισ να σιγουρευτεις καλοκαιριατικα?χαχα εισαι ηρωας! )
Τι και αν παρεις αδεια 2 μερες πριν ή 2 μετα?
τα ιδια πραγματα θα κανεις.

Θες να προλαβεις να δεις ολους τους φιλους σου που εχεις χασει τωρα με τα μαθηματα και τη δουλεια..και θες να μουλιασεις στη θαλασσα και να μεινει το αλατι στα μαλλια σου για παντα.
Η μυρωδια του αντηλιακου που το ξεραινει ο ηλιος ειναι η καλυτερη σου και ανυπομονεις να την απολαυσεις..Αλλα τελικα μεχρι τοτε δεν ξερεις τι να κανεις.

Ο,τι και να κανεις το βλεπεις ασημαντο γιατι δεν δινεις σε τιποτα νοημα.Κατι σου πνιγει τη φωνη και θες να το φωναξεις.
Και ολα αυτα μεχρι να τελειωσει το βασανο σου (που δεν συνειδητοποιεις ποιο στ' αληθεια ειναι) για να ερθει εκεινη η στιγμη που ισως θα καταλαβεις γιατι επρεπε να ερθει!

Το συμπερασμα ειναι οτι ολοι ψαχνουμε ενα νοημα που δεν το βρισκει κανεις!
Μα υπαρχει οπου το δωσουμε εμεις..!

μια δεύτερη μαμά*

Τρελή, με κοντο αγορέ μαλλι και ματια χαμογελαστα που μεσα τουσ κρυβουν ενα παραπονο που ψαχνει να λυτρωθει.
Αγαπη της η jazz και το πιανο της που απο πανω του κρεμεται το πτυχιο του περιφανο..

Κοινωνικη.Βεεεεεβαια βεεεβαια!
φιλους λιγουσ και καλους αλλα γνωστους πολλους που την αγαπανε για το χιουμορ της το γελιο της και την τρελα που κουβαλαει, τον αυθορμητισμο και τον τροπο που ξερει να διασκεδαζει.

Καρδια που τους χωραει ολους οσους την αγαπουν και την εμπιστευονται.Μην την πληγωσεις ομως, γιατι θα πατησει "delete" και δεν προκειται να σε αφησει να την επηρρεασεις παλι..
Γνησια διδυμος!πιο γνησια πεθαινεις!
δεν την νοιαζει τι θα πουν οι αλλοι, κανει ο,τι της κατεβει στο κεφαλι και θεωρει πως ειναι σωστο..γινεται ρεζιλι και ζει καθε της στιγμη!
Οποιος την πρωτογνωρισει την νιωθει φιλη του και περναει καλα..και σιγουρα γελαει με κλαματα στα ματια!

Μα πανω απο ολα, εχει τεσσερες ανηψιες οι οποιες ειναι παιδια της.
που υπεραγαπα και που εχει μεγαλωσει..Και ειναι εκει για ο,τι χρειαστουν.
Ειναι η μαμα που θα ηθελε καθε παιδι να εχει.
ειναι αυστηρη και απολυτη σε πραγματα που ξερει οτι δεν θα μας διαφθειρουν και θα μας προστατεψουν και Το καλυτερο..δινει τις καλυτερες συμβουλες.
Νιωθεις πως μιλας σε φιλη σου,που θα γελασετε,θα σου μαθει διαφορα πραγματα,θα σου μαθει καλη μουσικη, θα σε κανει πιο 'art' ατομο (αγαπημενη της λεξη),θα σου ψυχολογησει χαρακτηρες μονο απο μια ματια..θα σου πει την γνωμη της για αυτον που σου αρεσει και θα σε βοηθησει να ανεβεις επιπεδο στην ψυχολογια σου.
Δινει κουραγιο, αν και ειναι μακρια και μεσα απο καμια βλακεια που λετε και μιλατε ωρες..εχεις ορεξη να κανεις τα παντα!
Στο σπιτι της εχει αντικειμενα για εσενα..ωστε να μην την ξεχνας και να την επισκεπτεσαι οποτε ειναι δυνατο.Και εκει νιωθεις σαν το σπιτι σου..δικη σου κουπα,δικες σου φωτογραφιες απο μικρη ηλικια σε καθε γωνια..φυλαγμενα σημειωματακια σε κουτακια,δανειζεσαι και δανειζεισ ρουχα..κανεις απιστευτες ωρες μασαζ (χαχα το αγαπημενο μου!) και ηρεμεις σε αυτο το σπιτι..αν και στην Αθηνα,νομιζεις οτι βρισκεσαι σε νησι..τοσο ωραια διακοσμημενο με τοσο αρμονια στα χρωματα και τοσο μελετημενα τα παντα που καπως ετσι σκεφτεσαι το μελοντικο σου σπιτι.

Μπαινεις στο σπιτι και ακους την μουσικη στο youtube να παιζει ξεχασμενη καλη jazz και σου φτιαχνη η διαθεση!
Πεινασες? gourmet φαγητα φτιαγμενα απο τα χερια της θα σε παραχορτασουν..οχι ακριβα και χλιδες!απλα λιτα εξυπνα και γρηγορα φαγητα και πανω απο ολα φτιαγμενα με αγαπη και καλη διαθεση..γι αυτο και ειναι γλυκα!
Μονο εκει εχεις την ευκαιρια να τα φας, και μονο εκει θες να τα τρως..σε εμπνεει το κλιμα!


Μαζι της κανεις τις πιο ωραιες και αναλαφρες καλοκαιρινες διακοπες!μαυριζεις..γινεσαι αραπακι απο τον ηλιο..γυρνασ στουσ γονεις σου αγνωριστη και στην διαδρομη τραβας βιντεο που θα εχεις για να σκας στα γελιαα οταν εισαι στα down σου!


Πισω απο αυτη την χαρα και το λαμπρο και πλατυ χαμογελο, το ξεκαρδιστικο γελιο και τις εξυπνες γρηγορεσ ατακες της..κατι υπαρχει βαθια μεσα της.Κατι που θες πολυ να το εξερευνησεις αλλα πολλες φορες δεν σε αφηνει.Ειναι κατι που θελει να το εχει δικο της.
Ενα παραπονο,μια μελαγχολια στο βλεμμα θα δεις..οταν την κοιταξεις βαθια στα ματια.
Τα παιδια της δεν την αφηνουν να κλαιει..αν κλαψει θα κλαψουν και αυτα και θα προσπαθησουν να εξουδετερωσουν ο,τι προκαλεσε τα ματια της να βραχουν..μια αγκαλια,ενα χαζο αστειο θα την κανει να γελασει πολυ και δυνατα και να κανει βολτες σε ολο το σπιτι για να  ηρεμησει(κλασσικη αντιδραση για να παρει ανασες απο τα γελια )


Η μαμα που σε γεννησε την λατρευει γιατι ειναι αδερφη της και κανει τα παιδια της να ξεφευγουν απο το αγχος και την ρουτινα της καθημερινοτητας, κατι που αυτη δεν μπορει πολλες φορες λογω κουρασης και δικου της στρεςς.


Σου κανει ολα τα χατηρια και σε κανει να μην θες να φυγεις!αλλα παραλληλα σου δινει τοσο δυναμη που δεν ξερεις αν περισσευει για αυτην..
Ξεροκεφαλη πολλες φορες γιατι αντιδραει αποτομα και χωρις να σκεφτει, αλλα μετα ξερει πως να χειριζεται το καθετι ;)

Αγαπημενες εκφρασεις: "εκπληκτικοο", "σταματα ρε γελοιααα" ( συνηθως οταν γελαμε), "πωω και γαμωω", "ασουμπαχα"(δικη της διαλεκτος) και "αριστοκρρρρατικο"

Αν την βρειτε, δεν θα θελετε να την αφησετε να φυγει..
Ομως αυτη θα βρει τροπο να φυγει!
γιατι οι ανηψουδες της την λατρευουν και αυτη τις λατρευει αφου καθε φορα λεει " σσσσσσ' αγαπω" και το δειχνει.

Δευτερη μαμα ποιος δεν θελει να εχει? Πολλοι.
γιατι η μανα-μανουλα-μαμα ειναι μια.

Γνωριστε την και θα αλλαξετε γνωμη καλοι μου!
δεν παιρνει την θεση της μαμας κανενος ειναι κατι σαν την νονα της σταχτοπουτας!
ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΣΑΝ ΑΥΤΗ?
που να αγαπα και να μην θελει να την χασει?!













..επειδη σε αγαπω πολυ!

άγγιγμα δίχως αφή.

                              

και παλι εδω.
Ερχεσαι στην βαση σου μετα απο διακοπες, και περιμενεις να δεις τους φιλους σχολειου ή αυτους που ειχες απομακρυνθει λογω διακοπων.

Ησουν με φιλους που σου ειχαν λειψει και επρεπε να δεις για να ξεσκασει το μυαλο σου.Και μετα απο ολη αυτη την extra δοση γελιου και καλοπερασης,ερχεσαι σε επαφη με τους αλλους..τους εκεινουσ που ειχες ξεχασει και ηταν "εκτος" αυτου που ειχες ζησει αυτες τις μερες.Και θες λιγο να τους αποφυγεις γιατι αυτη σου θυμιζουν την ρουτινα σου, το αγχος και την πιεση την καθημερινη.
και χαλιεσαι..και τα level  ψυχολογιας σου, πεφτουν ξαφνικα και απορσμενα.

Ειχες αφησει για λιγο καιρο το amore mio  σου γιατι ησουν με οικογενεια και με φιλους που ηθελες να εισαι συνεχεια..και τωρα που ειστε παλι μαζι..σε καθε αγγιγμα δεν νιωθεις κατι.
Σου φαινεται πως θες να κλαψεις αλλα ας μην φτανουμε σε ορια που δεν κανει να ακουμπησουμε.

ΑΠΛΑ, νιωθεις καθε αγγιγμα "αδειο" και ματαιο.
θες να γυρισεις σε αυτα που ησουν και να εισαι για λιγο ακομα σε εκεινη την παρεα που δεν σκεφτοσουν τιποτα και απλα γελουσες με δακρυα στα ματια σου.
Καθε αγγιγμα καθε γελιο..κενα.

και ερχεται Δευτερα και γιορταζει η μιση Ελλαδα (και κατι παραπανω. Του Αγιου-Γεωργιου..όπου γωνια και Γιωργος.)
Εχεις να ευχηθεις σε πολλους αλλα τους ξεχνας!
Και αν τους δεις στο δρομο ισως παρεις και μια δοση παραπονου..αλλα τι να κανεις?
εσυ εισαι εκει και  σκεφτεσαι ακομα τις στιγμες εκεινες, τις ωραιες..αυτες που σου ειχαν λειψει.

Πρεπει να γυρισεις στο μουντο αυτον κοσμο που σε φουσκωνει με υποχρεωσεις και στρεςς και μονοτονια.επαναληψη κινησεων,σκεψεων.
θα πανε καλα ολα!αρκει να μην αφησεις να σε παιρνει κατω αυτη η ρουτινα η ασχημη η συνηθεια.

Ακου λιγο καλη jazz  το βραδυ πριν κοιμηθεις,σκεψου αυτα που θες και βαλε σε ταξη το μυαλο σου και βρες καποια 'λαμψη' γελιου και ομορφια στα απλα και καθημερινα.
it's good for you ;) 

σκέψεις που πεθαίνεις στην σκέψη τους*

                                 

Ειναι αργα να τον σκεφτεσαι.
Ειναι αργα να την σκεφτεσαι.

Ειναι αλλου,ανηκει αλλου.εισαι αλλου.
"-Πηγαινε πες της ο,τι νιωθεις,πες της τι νιωθεις ακομα για αυτην.
Πες του το.
-μα δεν μπορω!δεν θελω να ενοχλω!αφου εχει τελειωσει.
-αν πας να μιλησεις,θα καταλαβει..θα σε νιωσει και θα νιωσεις πιο ελαφρια μεσα σου
-μα ετσι θα κολλησω πιο πολυ!τι λες?συνελθε!θα γινω ρεζιλι.
-Γινε!
-δεν μπορεις να καταλαβεις!
-Τι?
-αστο!
-τι θα κανεις?
-δεν ξερω.ισως τιποτα.
-Ζηστο!πονεσε ή δωσε μια ευκαιρια στον εαυτο σου!
-δεν προκειται.ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.
-τοτε γιατι συζηταμε?
-εχει τελειωσει λεω.
-Εχει?* "

..και μετα σκεφτεσαι.
και ερχεσαι και πεφτεις σε ενα κενο γεματο διλληματα.
"Να το πω ή οχι? να παιξω οτι ειμαστε ακομα φιλοι?"
και οταν τον βλεπεις/και οταν σου λεει τα προσωπικα της, εσυ χαμογελας.Δινεις τις καλυτερες συμβουλες ενω μεσα σου ξερεις πως θες να φυγεις και ευχεσαι να μην μιλουσες.

δεν θες να την πληγωσεις/ουτε θες να τον πληγωσεις
Βγαινετε οι τρεις σας σκεφτεσαι πως θες να προσποιηθεις πως δεν εισαι καλα,θες να κλαψεις ή να φωναξεις πώς νιωθεις.
Δεν προκειται να το κανεις.
γιατι ομως?φοβασαι μονο στην σκεψη

αν εισαι ακραιος τυπος σκεφτεσαι πως θα ηταν να πεθανεις,αλλα παραλληλα να μπορεις να βλεπεις ποιος θα λυποταν γι εσενα και ποιοσ θα εκλαιγε..και θες αυτος να ειναι ενας απο αυτους που θα θρηνησουν/θες αυτη να ειναι η κοπελα που αγαπας.

Μια μερα που εχετε δωσει ραντεβου παιρνεις την αποφαση να τα πεις και να τα εκφρασεις ολα.
Ετοιμαζεσαι γρηγορα και πας να τον συναντησεις/πας να την δεις.
Και εκει σου λεει "θα ερθει και το αμόρε μου σε λιγακι"
και εσυ τι κανεις? 'Κατεβαζεις μουτρα' και πεφτει η ψυχολογια σου..τοτε σου πιανει το χερι και ρωταει
"-Τι εχεις?μην μου πεις 'τιποτα' γιατι σε ξερω και σε νιωθω.ελα πες μου!
-Χαχα, τιποτα ρε..ειμαι απλα μες την κουραση.Για πες τι ηθελες να μου πεις για το αμόρε?τι εγινε?ολα ok?
-σιγουρα εισαι καλα?
οκ!

Λοιπον,..."

                      ...και καταληγεις να σκοτωνεις τον εαυτο σου στις ιδιες σκεψεις.απο φόβο.*

πάρε τα μάτια μου και κοίτα..

                                
Παρε τα ματια μου και κοιτα
να δεις που πανε καθε νυχτα
Ολα αυτα τα πρωινα..
που φαινονται παντοτινα

Και εγω θα παρω τα δικα σου
να δω και απο τη μερια σου,
ποσο διαφορετικα
φαινονται καποια πραγματα..

Καπου στη μεση,
το βλεμμα μου πανω σου παλι θα πεσει..
Απο μια πιο πισω θεση
μπορει το εργο αυτο, ν' αρεσει και στους δυο..

Φόρεσε και τα δάχτυλά μου,να δείχνεις δρόμους στην καρδιά μου..
Ποτέ ξανά μην μπερδευτεί,
να ξέρει από που να 'ρθει..
Φορεσα ηδη τα δικα σου,
και σε καλωσοριζω "γεια σου"
Πατω στις μυτες μου ψηλα
να φαινομαι απο μακρια..

..και καπως ετσι.. 

the penalty.

                               




Ατμοσφαιρα καπως αρνητικη,διαθεση οχι και τοσο καλη..και ο καιρος στα κεφια του.Ηλιος και ζεστη..σημανε ανοιξη.
"Θα ναι σαν να μπαινει η ανοιξη στα ξαφνικαααααα" και εμεις εδω κολλημενοι.Ολοι.

Τα παντα ρει.Ετσι λενε ολοι χωρις να καταλαβαινουν τι εννοουν λεγοντας το..μεχρι που καποιος δικος σου χανεται, καποιος που αγαπας φευγει, καποιος που ειχεσ να δεις καιρο..και ισωσ δεν σασ ενωνε κατι ισχυρο αλλα εφυγε ξαφνικα και απροσμενα..Χωρις καμια ειδοποιηση,χωρις δειγμα οτι ειναι η σειρα του να σε αφησει..εχοντας τον εσυ δεδομενο πως παντα θα υπαρχει και θα λετε δυο κουβεντεσ στο δρομο..

Χανεις τον εαυτο σου..εκει που διακρινεις οτι τα πραγματα σκληραινουν,εκει που μαθαινεις να βλεπεις μονο τις δυσκολιες που εμφανιζονται μπροστα σου,εκει που δεν προσαρμοζεσαι σε κατι,εκει που οι φιλοι σου χαθηκαν,εκει που εχεις ενα μυστικο και το κρυβεις απο αυτους που δεν πρεπει και ετσι μενεις μονος? Τι? ΜΟΝΟΣ.
και εκει..κατι απροσμενο και τραγικο που σε κανει να χασεις την φωνη σου για λιγο και να μεινεις με ανοιχτο το στομα και τα ματια γουρλωμενα..σε κανει χειροτερα.
Τοτε ξεχνας τα δικα σου θεματα..τις στεναχωριες,τα βασανα και πρεπει να δεις τον εαυτο σου να λεει "Τι κανω?με τι βλακειες χανω χρονο απο την ζωη μου?αυτος?να φυγει?τοσο ξαφνικα?μα πως?"
και τοτε σταυροκοπιεσαι να μην παθουν τιποτα οι δικοι σου ανθρωποι.Προσπαθεις να αποφυγεις να τα σκεφτεις αυτα..

γυρνας σπιτι και εισαι αλλος..καλος ευγενικος και αγαπας αυτους που σε αγαπανε.Κανεις τα παντα για αυτους.
Συμπεριφερεσαι οπως επρεπε να συμπεριφερεσαι μονο και μονο επειδη φοβασαι μην φυγουν και σε αφησουν ετσι..ξαφνικα..

Την αλλη μερα το πρωι..τα εχεις ξεχασει ολα.
εισαι ο ιδιος που ησουν και χθες.
αγχωδης,αναισθητος και κολλημενος στις δυσκολιες σου..
Τι αλλο πρεπει να δεις για να αλλαξεις και να ζησεισ με αυτους που αγαπας οπως πρεπει να ζεις?
καληνυχτα!

μές το χαμό, να είσαι μονος..

                                  

Επιτελους!
καταφερα και μπηκα να μπω να γραψω..τοσες μερες ειχα ξεχαστει απο τα πολλα και με πηραν τα κεφια..

"Γιατι ηρθε παλι ναι!το καρναβαλι ναι! γιορτη μεγαλη ναι!ολε!"
να τραγουδαει πληθος κοσμου στην Πατρα την προηγουμενη βδομαδα μιας και ηταν το κλασσικο καθε χρονου..για αυτο που χαιρονται..το πατρινο καρναβαλι για παντα.
Κοσμοσυρροη,τα κτελ γεματα απο ανθρωπους απο ολες τις μεριες τις Ελλαδας να ψαχνουν τους πατρινους που τους περιμεναν,βαλιτσες παντου,αγκαλιες και "παμε για τρελες" να ακουγονται οταν πατανε στα πατρινα εδαφη..και χαμος γενικα.Ολα αυτα μεχρι Παρασκευη βραδυ..αντε και ξημερωματα Σαββατου..

Σαββατο πρωι, ωρα 10:30.
Στα μεγαφωνα παιζουν τραγουδια που ειναι μονο για καρναβαλι..οποτε φυσικο να υπαρχουν και μια και δυο και τρεις επαναληψεις στην playlist.
Αυτοι που ξενυχτησαν και τυχαινει να μενουν στο κεντρο..ξυπνανε με νευρα γιατι ο ηχος απο τα μεγαφωνα ειναι τοσο δυνατος οπως στα clubακια το βραδυ..
βγαινεις εξω και συναντας φιλους.Εισαι τυχερος αν βρεις να κατσεις καπου με τα 6-7 ατομα που ειναι η παρεα σου.Και μαλλον καταληγεις να κανεις βολτα στα αποκριατικα μαγαζια για να αγορασεις κατι τελευταια στιγμη..ή στην πλατεια με μαυροδαφνες..ή -οι πιο ψαγμενοι- στην ραδινου,ρηγα φεραιου..να δουν εκει χαμο!

Σαββατο απογευμα, ωρα περιπου εξι σου λενε..παντα 8 παρα να πας.
Πρωτη παρελαση.
Το πρωτο 'χτυπημα' διασκεδασης πατρινων και μη..
Ολα τα γκρουπ,κοσμος αμετρητος,ολοι να χορευουν τα κλασσικα τραγουδια..ενα πληθος σε μια συγχρονισμενη κινηση,χορος παντου!
Οποιος δε χορευει ή δεν ειναι ντυμενος-βαμμενος περιεργα ειναι ο "ξενερωτος", ο "αφυσικος".
Σαββατο βραδυ..και καταληγεις να γυρνας στο σπιτι σου πρωι..αν φυσικα θυμασαι τον δρομο..

Κυριακη πρωι, ωρα 10:30
Παλι νευριαζεις με τα τραγουδια.Τα ματια σου κοκκινα,ο λαιμος σου χαλια,το σωμα σου δεν το νιωθεις και στο κεφαλι σου ακομα τριγυριζει το "ai seu tu pego".Τρομος στον καθρεφτη οταν κοιταχτεις, αλλα το κεφι ΕΚΕΙ,ΑΤΡΟΜΗΤΟ..δεν φευγει ποτε!μπαινεις facebook  για να κανεις μια κατασταση να πεις στους αλλουσ ποσο τελεια παιρνας, ενω ντυνεσαι για να ξαναβγεις εξω.

Η ωρα του μεγαλου καρναβαλιου ηρθε.

Μουσικη,τρελα,χορος με αγνωστους -ποσο μαλλον με μακρυμαλληδες αγνωστους-, φωνες,τραγουδια,χαρτοπολεμος,σερπατινες,χρωματα ΠΑΝΤΟΥ,γελια, 27 παυσιπονα στην τσεπη για να μπορεσεις να μην αιθανθεις τον πονοκεφαλο μες τον χαμο,μαυροδαφνες στο χερι,φλας παντου,γελια απιστευτα,ξεχνας να φας...μονο περνας ωραια και συμπεριφερεσαι σαν να εισαι μεθυσμενος μονιμα.

Ξεχνας υποχρεωσεις,ασχημες στιγμες και τους ενοχλητικους.
Υπαρχουν ομως καποιοι που πισω απο τις μασκες και τα χρωματα,τις παρεες, τους χορους και τα γελια που ειναι μονοι.Μες τον χαμο εισαι μονος.
Μεσα εκει καταλαβαινεις τα βαθυτερα ονειρα σου που ποτε δεν θα πραγματοποιηθουν.
Στο καρναβαλι φοραμε μασκες για να ξεφυγουμε για λιγο απο τη βαρετη και πεζη προσωπικοτητα μας, απο το αγχος της καθημερινης ζωης..και να παμε στις κρυφες επιθυμιες μας,στα παθη μας, σε ο,τι φοβομαστε δικο μας.Το εχουμε αναγκη ομως αυτο.Εχουμε αναγκη να ερχομαστε σε επαφη με τον παραλογο εαυτο μας.
Οποτε μπες στο καρναβαλι και ας μην εισαι μελος ενος γκρουπ ή δεν χρειαζεται να εισαι με την παρεα σου..μονος σου ακολουθα λιγο το χρωμα και την χαρα..και ας χοροπηδας μονο πανω σε ενα δρομο ..

ήταν απλά μια σελίδα..

                               




Ξυπνησα και δεν αισθανομουν περιεργα.Ετοιμαζομαι για σχολειο και πριν φυγω..παω να 'τσεκαρω' το ημερολογιο..το ειχα αφησει στις 13 Φεβρουαριου 2012.Γυρισα σελιδα..συνηθως μετα το 13 ερχεται το 14..
ετσι και εγινε.Ηταν μια σελιδα που δεν ειχα σημειωσει κατι να θυμηθω,να κανω,να πω σε καποιον χρονια πολλα..Πηγαινοντας σχολειο αρχιζαν να με ρωτανε "Γιορταζεις?" ή απλα να μου ευχονται "Χρονια Πολλα"..δεν αργησα να καταλαβω πως ηταν του Αγ. Βαλεντινου.

Μπαλονια σε σχημα καρδιας,ζευγαρακια δυο-δυο στα παγκακια,καρδιες στα μαγουλα ζωγραφισμενες,υπονοουμενα αφημενα παντου..λες και η μερα ειναι πολυ ξεχωριστη και ολοι επρεπε να αλλαξουν συμεριφορα,τροπο που γελανε,να χαμογελανε συνεχεια και να μην πληγωνουν κανενα.
Εγω ειχα μεινει στην αδεια σελιδα του ημερολογιου.

"Ξενοφερτη γιορτη!δεν τα δεχομαι εγω αυτα" λενε καποιοι..εμενα δεν με πειραζει τιποτα τετοιο.Σε αυτο το ξενοφερτο βρηκαν να 'χαλαστουν'..την γενικοτερη ξενομανια του Ελληνα και τα χαλια μας κανεις δεν τα ειδε..κανεις δεν τα βλεπει.Και απλα για να το παιξουν ισως ανωτεροι το λενε απλα για να μειωσουν ή να κοροιδεψουν τους αλλους.Ή απλαουστατα δεν πιστευουν και θελουν τα το δειξουν και να σταματησουν τους "κολλημενους απο τα μελια" να ειναι σε μια ανεξηγητη τρελα.

Αλλοι τα πιστευουν αυτα και τα κουκλακια που πανω τους εχουν το "πατησε με" και μολις τα πατας ακουγεται "i love you" πανε και ερχονται.Σημειωματακια παντου..τριανταφυλλα,μηνυματα μεσ την γλυκα,φιλιά,ματιες,αγκαλιες που δεν ξεκολλανε και πολλα ακομη...ειναι το ΠΑΝ σε αυτη τη μερα.Βασικο ερωτημα της μερας: " ΤΙ ΝΑ ΤΟΥ/ΤΗΣ ΠΑΡΩ ΔΩΡΟ?"
και σπας το κεφαλι σου να βρεις κατι πρωτοτυπο και εξυπνο και στο τελος καταληγεις σε μια ιον αμυγδαλου και πανω γραφεις "σε αγαπαω"..Λες και ειναι η ΜΟΝΗ μερα που πρεπει να αγαπησεις το συνανθρωπο σου,να αγαπησεις το ταιρι σου..να του το δειξεις,να δειξεις ποσα πολλα σημαινει αυτος/η για εσενα,ποσο πολυ τον/την εχεις αναγκη.
Ενα λουτρινο κουκλακι,μια σοκολατα,ενα προχειρο ' σε αγαπω' και αγκαλιτσες τυπου πρεπει-να-σε-αγκαλιασω-γιατι-ειναι-η-μερα δεν ειναι λυσεις.

Αν τον αγαπας τον αλλον μια μερα δεν σου φτανει..τα κουκλακια..ουτε αυτα.Η αγαπη η σοβαρη,η αισ8ητη, η ομορφη,η εντονη δεν κρυβεται σε αυτα..κρυβεται σε αλλα σε πιο βαθια και σε πιο 'με νοημα' πραγματα.Και δεν θελει ακροτητες..θελει απλα πραγματα,καθημερινα και μια ματια βαθια..

Ας ειναι ομως ετσι οπως το θελουν.Δεν με χαλαει τιποτα και δεν θα πω σε κανενα πως θα συμπεριφερθει..δικο σας θεμα ειναι ! :)
Απλα δεν πιστευω σε αυτα..πιστευω σε αυτα που δεν φαινονται,σε αυτα που ειναι χωμενα μεσα σου και αυτα ειναι τα καλυτερα.

Το καλο θα ηταν να ωριμασουν καποιοι..ή μαλλον μπορει να ειναι και μια μερα που να πρεπει να εισαι παιδι για καποιους..μπορει να το δει ο καθενας με την δικη του ματια και να το εκφρασει οπως θελει..αυτο μαλλον ειναι το καλυτερο.Μην κοψετε τα φτερα σε αυτους που πιστευουν γιατι ισως τους καταστρεψετε μια καλη μερα..απλα σκαστε ενα χαμογελο και θαψτε την 'κακια' για την γιορτη οσοι δεν πιστευουν δεν θα παθετε και τιποτα στην τελικη..

Απλα και εσεις που πιστευετε μην φορατε -κατι τραγικο- και σκουλαρηκια σε σχημα καρδιας..ή μην ντυνεστε στα κοκκινα..ή απλα μην κανετε καταστασεις στο facebook με 5961987 tag.απλα αγαπηστε και δειξ΄τε το σε αυτους που τους ενδιαφερει.φτανει να το δειξετε..φτανει να το πειτε με ειλικρινεια και να το μαθει μονο αυτος/η που αγαπας..αλλα γενικα...


αγαπηστε και τις 365 μερες το χρονο.