Ειναι αργα το βραδυ και εσυ δεν νιωθεις περασμενη την ωρα.
Μες το μυαλο σου ερχονται καλοκαιρια,μυρωδιες και γελια ξεχασμενα,κρυμμενα 'σ'αγαπω' κατω απο βοτσαλα και οι φωτιες που αναψες στην παραλια με την παρεα σου, καινε ακομα για εσενα.
Πατηματα στην αμμο με αυτον που αγαπησες σε μια παραλια ειναι οι αναμνησεις σου..που σβηνονται με ενα κυμα και ολο ξαναφτιαχνονται καινουργια.Και ειναι ενας κυκλος.Και εσυ συνεχιζεις να περπατας.
Καποια στιγμη θα κουραστεις και θα σταματησεις ομως αυτα τα καλοκαιρια δεν θα σε αφησουν ποτε.Οι καλες και οι ασχημες στιγμες,τα μεθυσια και τα beach party με λιγους και καλους φιλους ειναι αυτα που θα θες να θυμασαι παντα. Γιατι ετσι θυμασαι ποιος εισαι..ετσι θες να ορισεις ποιος θα εισαι.
Οταν κουραστεις, και τα βηματα στην αμμο ειναι βαθια,κουραζεσαι και οι μυες σου θελουν να σταματησουν.
Μην ξεχαστεις ομως εκει που ξεκουραζεσαι..σηκω και περπατα παλι στην αμμο σου και εκει που θα περπατας μπορει να βρεις ενα χαραγμενο βοτσαλο που ειχες πεταξει καποτε στην θαλασσα και το ειχε ξεβρασει το κυμα.
Θα βρωμας μπυρα και ιδρωτα μετα και θα εχουν γεμισει οι τσεπες σου αμμο και πετραδακια.Εσυ,αυτος/αυτη,η θαλασσα,οι φιλοι,οι μπυρες και τα τραγουδια που τραγουδατε χωρις κανενα συγχρονισμο χαραζουν τα δικα σου βοτσαλα.
Απο αυτα προερχεσαι.Απο τις απλες και μικρες ομορφες στιγμες σου.Απο αυτα μενεις δυνατος και επιβιωνεις.
Οταν κατι, σου πνιγει την φωνη ενω θελεις να φωναξεις, αυτα τα βηματα,αυτες οι αμετρητες μπυρες σου δινουν χρωμα και εσυ εισαι πολυχρωμος και η ασπρομαυρη ταινια που ζεις εκεινη την περιοδο μπαινει στην θηκη της για λιγο.
Σαν τα βήματα στην αμμο..αυτη ειναι η ζωη σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου