"αφού εισαι η Ιθάκη μου.."

Περιμενα σημερα το λεωφορειο μες το κρυο και ακουγα αυτο το τραγουδι. Σε καποια φαση ακουσα φωνες και εβγαλα το ενα ακουστικο.
Ενα νεο ζευγαρι μαλωνε,ασχημα.Και η κοπελα ειχε πρησμενα ματια και ψιλοκοκκινα..φαινοταν πληγωμενη και δεν ηθελε να δειξει οτι κλαιει.
Περιμεναν και οι δυο το λεωφορειο.
Το αγορι κατι της ειπε και την τραβουσε προς το μερος του και της ελεγε "πιστεψε με ρε μωρο μου" με ενα παραπονο μεχρι που τον πιστεψα και εγω.
Η κοπελα ομως δεν τον ακουγε, τον εσπρωχνε και ενω τον κοιταζε στα ματια και ηθελε να τον πιστεψει ενιωθε πως ηθελε να φυγει.
Αυτος της φωναζε παρακαλωντας την να μεινει και βουρκωνε.

Αυτοι που περιμεναμε για το λεωφορειο ημασταν εγω και αλλοι δυο..ο ενας ειπε "πωω δεν σκανε τωρα?" ο αλλος πηρε καποιον να του περιγραψει το συμβαν και γελουσε και εγω τους κοιταζα και περιμενα να την αρπαξει και να την φιλησει και να τα βρουν.

Την αρπαξε. Την φιλησε.
Αυτη τον εσπρωξε κλαιγοντας.
Απο μακρια ερχοταν το λεωφορειο και αυτος της ελεγε " μεινε ρε μωρο μου, δεν θελω να φυγεις και να ειμαστε ετσι σκατα,σε παρακαλω ρε. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ"
και αυτη σκουπιζε τα δακρυα της με το φουτερ της και αρπαζε την τσαντα της να φυγει.
Παω να μπω μεσα, αυτος αρχιζει να ψιλοκλαιει και να την παρακαλαει πιο εντονα και να πιανει με μανια το κεφαλι του και αυτη εκανε πως δεν το ακουγε.

Ανεβαινει η κοπελα στο λεωφορειο,δινει το εισιτηριο και αυτος φωναζει "Αφου εισαι η Ιθακη μου ρε Μαρια! τι στο διαολο φευγεις αφου δεν μπορω χωρις εσενα ρε! "

εγω τον παρακολουθουσα απο το τζαμι.
Η πορτα του λεωφορειο εκλεισε και αυτος ετρεξε για λιγο οσο κινιοταν το λεωφορειο και χτυπουσε την πορτα.

Η κοπελα καθησε διπλα μου.
Δεν σταματησε να κλαιει μεχρι το τελος της διαδρομης.
Δεν ηθελα να την ενοχλησω. Απλα της εδωσα ενα χαρτομαντηλο και με κοιταξε και ισα ισα της βγηκε η φωνη για ενα "ευχαριστω".


θα τα ξαναβρουν? δεν ξερω.
Το μονο που ξερω ειναι πως τετοιο παθιασμενο καβγα δεν εχω δει και πως αυτο λεγεται αγαπη.