Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

κάρματα στ' άρματα*



                               
                                



Ακουω Lana Del Rey και σκεφτομαι μια ιστορια που καποιοσ μου εχει πει και δεν ξερω τι θα απογινει.
Σκεφτομαι φιλους που ειναι μακρια μες την απογνωση γιατι μεσα στο πληθος νιωθουν μονοι.
Σκεφτομαι και μια με δυο περιπτωσεις "καρματος" προσωπικης εμπειριασ και λιγο τα εχω μπλεξει.

Καρμα ή μοιρα ειναι το σωστο?
Οπως και να εχει,πιστευω πως το καρμα ειναι το εισιτηριο της μοιρας του καθενος.
Υπαρχουν τα "γραφτα" και αυτα που οριζουν καθε σου αποφαση.

Μια συντομη ιστορια.
Ειναι η Ιωαννα και ο Μαρκος.
Δυο ανθρωποι τελειως διαφορετικοι αλλα ταυτοχρονα τοσο ιδιοι.
Ο ενας μισει τον αλλο αλλα τον αγαπα ταυτοχρονα.
Σε αυτη την ιστορια μπλεκονται πολλοι.
Εχω ενα κακο συνηθειο,σε καθε περιπτωση ή στιγμη της ζωης μου αφιερωνω ενα τραγουδι..

Σε αυτην την ιστορια μου ερχεται το "summertime sadness" της lana. Αυτο γιατι,το τραγουδι λεει "kiss me hard before you go" και αυτη η ιστορια εχει αυτο μεσα της.
Το φιλι καθε "αντιο" τους.

Ερωτας πραγματικος? Απλα αποθημενα? Κολληματα της εφηβειας?
Δεν ξερω πως θα χαρακτηριζε κανεισ αυτη την συνδεση.

Η Ιωαννα και ο Μαρκος, ειναι μια ναι και μια οχι.
Λιγο το "πισω" του Μαρκου σε καθε εξομολογηση της Ιωαννας,λιγο η ελλειψη επιμονης και των 2 να κρατησουν αυτο που εχουν..τους χωρισε. Οι πιο πολλες καθησαν και εκλαψαν τη μοιρα τους που εχασαν τον ερωτα της ζωης τους.
Η Ιωαννα για να ξεπερασει το παθος-νευρα που ειχε θεωρησε πως δοκιμαζοντασ φιλια αλλων γοητευτικων νεων,θα ξεχνουσε ο,τι κακια αναμνηση ειχε για τον Μαρκο.

Ο Μαρκος? Καλος και αυτος.
Νομιζε πως η Ιωαννα ηθελε να την αφησει ησυχη και να μην της στελνει μηνυματα και να κανει τον ανωτερο και αδιαφορο.
ΑΝΤΡΕΣ μην το κανετε αυτο και μην νομιζετε τετοια πραγματα καθε φορα. Μια ωριμοτητα δεν βλαπτει οσο πληγωμενοι και να ειστε..μην κανετε πισω.
Τωρα υστερα απο αυτο τι?
Ειναι καρμα να μεινουν ετσι χωριστα?
Να ενωθουν παλι οπωσ παλια ή ολο αυτο θα τους οδηγησει σε κατι καλο?
Τι ειναι το καρμα τους? Να νιωσουν πως ο ερωτας τους εφυγε,ξεθωριασε? Ή θα συνεχισουν να κοιτιουνται εξω βγαζοντασ σπιθες τα ματια τους αλλα ταυτοχρονα ακουγοντασ το μυαλο να λεει "wrong person. away."




                           


                             
Και φευγω απο αυτο.

Οταν ενας ζει το ονειρο του αλλα στερειται τον εαυτο του ειναι γραφτο?
Ζεις το ονειρο σου. Πρεπει να "φτυσεις αιμα" που λενε..πρεπει να βαλεισ τα δυνατα σου και αν το θες ολα θα πανε οπως εσυ ορισεις.
Εισαι ομως ανθρωπος και εχει ενα μυαλο,μια ψυχη και μια καρδια που το καθενα λειτουργει αυτονομα και το καθενα για να ζησει πρεπει να "φαει" τα ποσα ενεργειας που αυτο απαιτει.
Μηπως ολη αυτη η πιεση θα σε οδηγησει καπου που δεν το περιμενεις?Μηπως πρεπει να την ζησεις να κουραστεις ακομα περισσοτερο? Να ξεχασεις ερωτες και αναγκεσ δικες σου?
Δεν ξερω.
Πρεπει να ακολουθεις αυτο που αισθανεσαι μεσα σου οτι ειναι το σωστο. Το καρμα σε αυτη την περιπτωση επιφυλλασσει πολλα,που κανεις δεν μπορει να φανταστει γιατι οποιος προσπαθει σκληρα..αμοιβεται.Οχι χρηματικα,αλλα εσωτερικα.


"Ολα γινονται για καποιο λογο" ειναι η ατακα μου πιστευω καθε γραμμα που αποτελει αυτη την εκφραση.
Οσο σκουρα και να ειναι τα πραγματα σε καποια φαση της ζωης σου,ερχεται καλοκαιρι. Και ευτυχως ο ηλιος εδω,ειναι απλετος για να γεμισει τα σκοταδια σου.




                             

Αλλη περιπτωση καρματος ειναι να συναντας ανθρωπους για πρωτη φορα..και να αρχιζετε να καταλαβαινετε πως σκεφτεστε και λετε τα ιδια σχεδον καθε στιγμη.
Γινεται κατι σε εσενα και θα γινει κατι αντιστοιχο στον αλλο.
Μιλας για καποιον απαγορευμενο ερωτα σου με αυτο το ατομο και υστερα απο μιση ωρα ο ερωτας αυτος εμφανιζεται.
Ισως ακουγεται παραξενο,περιεργο και μη αληθινο αλλα συμβαινει.
Δημιουργειται μια δραση-αντιδραση σκεψεων.
Και λες "εε εισαι καρμα πια".

Ενω εχω να πω και αλλα, η Lana μου κουραστηκε να τραγουδαει..
Αυτο που εχω να σημειωσω ειναι πως οσο ψαχνεις με μανια το καρμα σου,το αλλο σου μισο και οσο βριζεις τη μοιρα σου...δεν θα συμβει τιποτα καλο και τιποτα "εξωγηινο" στην ζωη σου.
Γιατι εμεις οι ανθρωποι ειμαστε ασπρα χαρτια και την ιστορια μας δεν πρεπει να αφηνουμε την μοιρα να μασ την γραφει..αλλα εμεις πρεπει να παρουμε μολυβι να την γραψουμε μονοι μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ: οχι στυλο,ουτε ανεξιτηλο μαρκαδορο γιατι με μολυβι εχουμε ευκαιρια να διορθωσουμε λαθη.
Τα blanco  δεν επιτρεπονται.


1 σχόλιο:

  1. συμφωνω και εγω απολυτα ακομα και τα δυσαρεστα στη ζωη μας εχουν λογο που γινονται τον οποο τον καταλαβαινουμε πολυ αργοτερα πως ηταν για καλο μας....
    Με την ωριμοτητα της ηλικιας μου πια...λεμε τωρα δεν παιρνω και ορκο;)εμαθα πως τη μοιρα μας τη τυχη μας την οριζουμε εμεις και μονο εμεις!!!!Στο εργο της ζωης μας πρωταγωνιστες ειμαστε μονο εμεις και θα σου υπενθυμησω κατι του Paulo Coelho που πιστευω απολυτα...οταν θελουμε κατι παρα πολυ ολοκληρο το συμπαν συνομωτει μαζι μας ωστε να πραγματοποιηθει.....ειναι αυτες οι ισχυρες δυναμεις της θελησης μας που ελκουν σαν μαγνητης οτιδηποτε πιστευουμε απολυτα!!!!!
    Γραφεις υπεροχα ...συνεχισε ...εχεις ομορφο εσωτερικο κοσμο...σκεψου θετικα παντα ακομα και στις δυσκολιες ..το λες μονη σου ..ολα για καποιο λογο γινονται!!!!!Σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή