absent*

                                 

Είσαι απών.
Από τη σχολή,από το διάβασμα,από τις παρέες,από το σπίτι,από όλα.
Ενώ το σώμα σου και κάθε βήμα σου είναι εκεί που πρέπει να είναι,εσύ είσαι αλλού.

Μια αίσθηση σαν παραλληλισμός.
Σαν να χωρίζεσαι σε δυο ανθρώπους με τους οποίους δεν μπορείς να επικοινωνήσεις πλήρως. Έχεις μια απόσταση από τον εσένα τον ίδιο,τον "εαυτούλη" σου.

Πας σχολή,γυρίζεις σπίτι σου,τρως,διαβάζεις,κάνεις διάλειμμα,βγαίνεις με την παρέα σου,γυρίζεις σπίτι,φοράς πιτζάμες,πέφτεις στο κρεβάτι και ο διακόπτης κλείνει.
Είσαι εκεί σε όλες τις υποχρεώσεις σου. Ή μήπως όχι;

Όλα γίνονται μηχανικά και είσαι σαν ρομπότ που επαναφορτίζεται και ακολουθεί κάθε μέρα την ίδια διαδρομή και τις ίδιες εντολές. 
Είσαι παντού παρών.Απλά μόνο σωματικά.
Χέρια,πόδια,σώμα,κεφάλι στην ίδια θέση.
Καρδιά και μυαλό όμως ανήκουν αλλού.
Και κάθε βράδυ που ακουμπάς το κεφάλι σου στο μαξιλάρι,ενώ κλείνει ο διακόπτης,ανοίγει άλλος που είναι ο λόγος που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς και σου κλέβει τον παλμό και το νου σου.

Για κάποιους ο διακόπτης είναι το καλοκαίρι που πλησιάζει,οι βιτρίνες γεμάτες μαγιώ,ο καφές στην παραλία,οι βόλτες στη γεμάτη πλεον φως πόλη,κάποιο νησί,το αμόρε μιο τους που ίσως να είναι μακριά και οι διακοπές.
Για εμένα είναι η αυλή της γιαγιάς,τα χέρια της,το φαγητό και οι ιστορίες της που δεν θα βαρεθώ ποτέ να ακούω,οι πεσμένοι λεμονανθοί στην αυλή,ο απογευματινός καφές στις σιδερένιες καρέκλες,το νυχτολούλουδο που στάζει άρωμα και τα σχέδια για το καλοκαίρι που ξεδιπλώνεται.
Για κάποιους άλλους ο διακόπτης είναι απλά η επιστροφή στα πάτρια εδάφη και οι ατέλειωτες ώρεσ στην παραλία με μπύρα.

                                

Είναι μάλλον που τόσο ήλιος φωτίζει και το μέσα μας εκτός απο τους δρόμους της πόλης και ονειρεύεσαι και ξεφουσκώνεις,ονειρεύεσαι και ξεφουσκώνεις.
Και εύχεσαι να καταργηθούν οι νύχτες για να μην σκέφτεσαι αυτά που δεν πρέπει.
Κάνεις υπομονή,για να περάσει ο πόνος του κενού και να ενώσεις τον σωματικό και πνευματικό εαυτό σου,σε ένα.

Ο πιο επικίνδυνος και πιο όμορφος πόνος,ο ανεκπλήρωτος.
Περιμένεις να γίνεις πάλι εσύ,εκεί που ανήκεις.