Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

it's like we're just can't help ourselves*



                                


Υπάρχουν αυτοί που μετράνε τις 16 μέρες που απομένουν για τα Χριστούγεννα, αλλά αυτοί που είναι οι πιο πολλοί, είναι αυτοί που μετράνε τις 22 μέρες για την αλλαγή του χρόνου.
Γιατί κάθε Δεκέμβρη,κάνεις τον γνωστό "απολογισμό" της χρονιάς και μετράς πόσα κέρδισες,πόσα έχασες. Είτε είναι χαμόγελα είτε λύπες,είτε άνθρωποι είτε στιγμές.
Αλλά πάντα πιο έντονες σε αυτόν τον απολογισμό, θα σου μείνουν οι απώλειες. Γιατί αυτές συνέβησαν άθελά σου ή όχι. Αλλά όταν χάνεις κάτι αγαπημένο σου ή έστω αντιλαμβάνεσαι ότι ολόκληρο 2015 χάνεται σε 22 μέρες,νιώθεις αδύναμος. Γιατί όπως και να το κάνεις,δεν σου αρέσει να χάνεις πράγματα ούτε να έχεις απώλειες.

Συνήθως όταν μια απώλεια σου χτυπά την πόρτα,έρχεται αγκαζέ με τον πόνο.
Αλλά έτσι μας έμαθαν στο σχολείο,ότι είμαστε ανίκανοι να αντέξουμε τον πόνο μιας απώλειας. Από το ότι κανείς δεν μπορεί να αντέξει τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου μέχρι την απώλεια του χρόνου που περνάει. Όλα σιγά σιγά μαθαίνουμε να μας είναι αναγκαία και ότι δεν θα μπορούσαμε να υποφέρουμε ούτε για λίγο τον ακραίο πόνο μιας απώλειας. Και έτσι οι πεποιθήσεις που περνούν στο κεφάλι σου, γίνονται εξαρτήσεις.

Από μωρό δηλαδή,απαραίτητη είναι η μητέρα σου που θα σε θηλάσει αλλά ύστερα ολόκληρη η οικογένειά σου και μετά το σχολείο, οι φίλοι θα είναι τα " δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά" σου. Και θα έχεις δίκιο γιατί δεν είμαστε προετοιμασμένοι για πόνο και απώλεια από αυτά που έμαθες να ακούς και να βλέπεις.
Μέχρι που έρχονται τα κορίτσια και τα αγόρια που ο ένας θέλει τον άλλο,μέχρι που περνούν από τη ζωή σου διάφορα κορίτσια ή αγόρια επίσης απαραίτητα. Πανεπιστήμιο,δουλειά. Πώς θα μπορέσεις να ζήσεις χωρίς αυτά?
Και έτσι με τον καιρό ανακαλύπτεις και βρίσκεις πολλά περισσότερα αναγκαία και "απολύτως απαραίτητα".

Όλα αυτά σωστά ρε φίλος.
Αλλά πρέπει να έρθει η στιγμή που πρέπει να καταλάβεις ότι δεν θα μπορούσες ποτέ μα ποτέ να ζήσεις χωρίς εσένα.
Να νιώσεις πόσο απαραίτητος είσαι εσύ για εσένα.
Έτσι κάποια από αυτά που ήδη έχεις ξέρεις ότι μπορεί να μην υπάρχουν πια,άνθρωποι θα φύγουν,πράγματα και καταστάσεις θα αλλάξουν και γενικά όλα να πάνε από την αντίθετη γιατί χρόνος είναι αυτός ξέρεις τι κάνει.

Δεν είναι το ίδιο να φεύγει ένας άνθρωπος επειδή το επέλεξε ή πέθανε,ούτε να αλλάζεις σπίτι με ένα καλύτερο από ότι να μετακομίζεις σε ένα χειρότερο σπίτι. Πάντα υπάρχει όμως πόνος. 
Τα επίπεδά του ανάλογα τις προτεραιότητες και την αγάπη σου ή το δέσιμό σου,αλλάζουν. Δηλαδή μέχρι και η αλλαγή του 2015 με το 2016 περιέχει μια συνειδητοποίηση,προσαρμογή,επεξεργασία και πάντα ένα μικρό ή μεγάλο πόνο/πένθος.
Και όταν μιλάω για πένθος μη βγάζετε από το συρτάρι όλοι τις μαύρες πλερέζες,πάντα η αλλαγή του καινούργιου έχει κάτι διαφορετικό και το αντίθετο.
Και πάντα μα πάντα πάντα θα σου λείπει ένα κομμάτι από το παλιό είτε αυτό ήταν καλύτερο είτε χειρότερο από το καινούργιο.

Δηλαδή πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά.
Ναι αλλά πρέπει να μάθεις να περνάς σωστά μέσα από κάθε απώλεια,να την επεξεργάζεσαι,να μην αφήνεσαι,να θεραπεύεις κάθε τραύμα που προκαλείται όταν αλλάζει κάτι,όταν φεύγει κάποιος,όταν κάτι φτάνει στο τέλος,όταν δεν έχεις πλέον αυτό που νόμιζες ότι είχες.

Κοίτα τα φωτάκια άκου και μια playlist  με χριστουγεννιάτικα τραγούδια (κατά προτίμηση Nat King Cole),βάλε γαλλικό καφέ να γίνεται και όλα θα συνεχίσουν να είναι καλά όταν ξέρεις ότι εσύ έχεις εσένα πρώτα και μετά ψάξου στο τι και ποιους θες να έχεις πραγματικά στη ζωή σου.
Ιt's like we're just can't help ourselves  γιατί δεν ξέρουμε πώς να κάνουμε πίσω,πώς να αποδεχτούμε πράγματα,πώς να σταματήσουμε όλο να θέλουμε,πώς να διαχωρίσουμε τους πραγματικά σημαντικούς ανθρώπους και τα πράγματα για εμάς,πώς να ζήσεις το "i want a sunday kind of love" όπως πολύ σωστά τα λέει η κυρία Etta James μας.
Τώρα της μόδας είναι τα Saturday nights kind of love αλλά σας δίνω 22 μερούλες να το αλλάξετε και αυτό μαζί με το 2015.

Αυτά μωρέ.Καλές γιορτές και μυαλά εύχομαι!
Και μη στεναχωριέστε. Το 2016 θα είναι καλύτερο και ομορφότερο αν σκεφτείτε όλα τα παραπάνω. Για να σας πείσω,διάβασα ότι : Life is too short to drink crappy coffee and cry over boys or girls who don't care.