let me tell you how to survive in 2017*

                                 

                                 

Ανήκεις σε αυτούς που το 2016 δεν τους φέρθηκε και τόσο καλά?
Feeling τελείως used? 
Είσαι στην πιο σωστή ανάρτηση αυτού του blog .
Αν ανήκεις σε αυτούς που πέρασε τέλεια μέσα σε όλο το 2016, πραγματικά είσαι σπάνιος μπράβο σου, αλλά σε ζηλεύω και λίγο εντάξει.
Η μόνη αξία των γιορτών είναι ότι καταλαβαίνεις όσα σου έχουν λείψει πραγματικά. Είναι οι μέρες που θέλοντας και μη, κάνεις απολογισμό χρονιάς σε ό,τι σου έμεινε. Λεφτά,εμπειρίες,υπομονή,άνθρωποι,πίκρα,γέλιο,συναισθήματα... τα υπολογίζεις όλα πάνω κάτω. 
Εγώ π.χ,είχα γύρω στις 19 μέρες απόλυτα χαρούμενες. Και σχετικά στις 365 οι 19 δεν είναι και το καλύτερο ρεκόρ.
Οι πρώτες 6 στο ταξίδι την Ισπανία με παρέα ίσως ιδανική -εντάξει ήμασταν 4 τρελές σε αυτό το ταξίδι πωπω γελια- , οι επόμενες 5 στη Σίφνο που δεν είχα ξαναπάει και με μάγεψε κάνοντάς με να ξεχάσω τους πόνους μου, οι επόμενες 6 μέρες στην Ουγγαρία που ενώ πάθαμε -σχεδόν- γάγγραινα από το κρύο ζεσταθήκαμε από τα τόσα γέλια, και οι επόμενες μέρες ήταν σκορπισμένες μέσα στο χρόνο και ήταν στιγμές που κοίταξα πραγματικά απλά τον ουρανό και εκτίμησα που βλέπω,που αναπνέω,που αναπνέουν αυτοί που αγαπώ και που είμαι σε θέση να ξεχωρίζω το καλό και το κακό για εμένα. Για όλα αυτά λοιπόν,(που μπορεί πλέον να μην αγγίζουν πολλούς που τα θεωρούν δεδομένα) πιστεύω πως φταίνε τα αστέρια στον ουρανό όταν κάθομαι στο μπαλκόνι τα καλοκαίρια, η αγκαλιά της γιαγιάς μου, κάτι ωραία ειλικρινή βλέμματα και η μυρωδιά του να είμαι στο πατρικό μου και ο χειμώνας.

Είναι που οι ρομαντικοί δεν επιζούν σε χρονιές όπως το 2016 και αυτές που έπονται. Για αυτό να νιώθεις ότι όλα πάνε στραβά και ότι δεν μπορείς να επιβιώσεις ή πνίγεσαι συνεχώς.

Γιατί το 2017, είναι σε 4 μέρες και πρέπει να καταλάβεις ότι η φύση του ανθρώπου είναι ρομαντική. Όσο και να θες να είσαι η bitch στο gang σου, όσο να θες να είσαι ο σκληρός viking της παρέας σου.
Ρομαντισμός είναι καλή λέξη και πρέπει να τον εστερνιστείς και να τον βάλεις στη ζωή σου με όρια -πάντα παιδιά μην κάνετε υπερβολές αν είναι δυναμόν- ώστε να μάθεις να είσαι αληθινός.

Να μάθεις να μην κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου.
Να αποδεχτείς αυτό που είσαι ή αυτό που θέλεις να είσαι.
Γιατί πόσες φορές έχεις ακούσει το " πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρώτα και μετά τους άλλους", και πόσες φορές δεν έχεις δώσει σημασία σε αυτή την πρόταση?

Καταστρέφεσαι και καταστρέφεις χωρίς να σε νοιάζει τι κατάληξη θα έχει αρκεί να έχεις αρκετά like  στις φωτογραφίες σου στα social media. Παίρνεις μπάλα εσένα τον ίδιο και μετά όλους τους υπόλοιπους που μπορεί να μη φταίνε.

Μάθε το 2017, πως ό,τι μα ό,τι και να κάνεις είναι επιλογές δικές σου είτε άμεσα είτε έμμεσα. Οπότε δεν μπορείς να "κλαίγεσαι" και να μιζεριάζεις για αυτά που δεν είπες, για αυτά που δεν έκανες, για αυτό που δεν πήρες, για αυτό που δεν έδωσες ενώ είναι όλα επιλογές.
Εσύ επιλέγεις από το τι ώρα θα φύγεις από το σπίτι για δουλειά , τι φίλους θα έχεις, πώς θα τους φερθείς, πώς θα αφήσεις να σου φερθούν, ποιον θα έχεις στον πλάι σου, ποιον θα αφήσεις να σε επηρεάσει, μέχρι και τι κάλτσες θα βάλεις.
Και ενώ έχεις και άλλους παράγοντες που μπορεί να σε επηρεάζουν και να μη μπορείς να ελέγξεις, συνειδητοποίησε ότι το 95% των αποφάσεων σου μέσα στο 2016 ανήκει σε εσένα και την κρίση σου.
Εξελίχθηκες ή αφέθηκες, εσύ το έκανες αυτό.

Για αυτό αγόρι μου, μίλα γαμώτο σου.
Πες αυτό που σκέφτεσαι σε αυτόν που αγαπάς. Τι φοβάσαι? Το παίζεις viking και ωραίος μόνο στο messenger  ενώ στην πραγματικότητα ντρέπεσαι να πάρεις το ρίσκο?
Πες της τι θες. Καθαρά και σίγουρα. Αν θες να καλυτερεύσει αυτός ο κόσμος, αγάπα. Αγάπα και πες το το ρημάδι. Σιγούρεψε τα πιο ωραία σου συναισθήματα και πες της το για να την κάνεις χαρούμενη.
Αν θες να είσαι ο σκληρός άντρας, φέρσου σαν αυτόν και μην δειλιάζεις. Το χειρότερο που μπορεί να πάθεις είναι να σε εκτιμήσει και να σε θαυμάζει που μπόρεσες και το είπες ενώ κανείς δε λέει αυτά που νιώθει. Το καλύτερο, να είστε μαζί. Ειλικρινά, παθιασμένα και μαζί. Γιατί μπορεί να είσαι τυφλός και τα "πράσινα φώτα" που μπορεί να σου έχει δώσει για να την προσεγγίσεις, να τα παρεξηγείς.
Ανοιξε το στόμα σου, πάρε ανάσα και άρθρωσε αυτά που η γλώσσα σου δυσκολεύεται να πει. Πάρε μια αγκαλιά, δες μέσα στα μάτια της και νιώσε μωρέ λίγο που έχεις ξεχάσει πώς είναι.
Κοιτάς πώς εφαρμόζει το κολάν στο σώμα της και αν έχει βαφτεί καλά και νομίζεις ερωτεύτηκες επειδή είναι κούκλα. Όχι φίλος, ερωτεύτηκες όταν θα την δεις με τα φαρδιά της πιτζαμάκια και της ζεστές τις κάλτσες και πρησμένη στο πρόσωπο από τον ύπνο και ο μόνος που θα την βλέπει θα είσαι εσύ.
Δεν είναι σώματα για να περάσεις καλά το βράδυ σου οι γυναίκες όσο ψεύτικες και bitches να σου φαίνονται, δεν είναι.
Να είσαι με αυτή που όταν της προσφέρεις ένα λουλούδι, θα ενθουσιαστεί. Αν δεν ενθουσιαστεί δεν είναι για εσένα.
Να είσαι με αυτήν που σκέφτεσαι μέχρι και όταν περνάς ωραία όχι όταν είσαι μόνος σου και δεν έχεις με τι να ασχοληθείς.
Άνοιξε τα μάτια σου γιατί αυτή που ψάχνεις μπορεί να είναι δίπλα σου και να μη την βλέπεις.
Μην αγνοείς αλήθειες για λίγες ώρες ψεύτικης χαράς.
Μην επιλέγεις την εύκολη λύση γιατί συνήθως αυτή που αξίζει είναι η πιο δύσκολη λύση.
Δεν υπάρχει καμιά ντροπή στο να "πεινάς" για κάποιον. Δεν υπάρχει ντροπή στο να θες κάποιον τόσο πολύ ώστε να θες να μοιραστείς μαζί του τη ζωή σου όλη.
Αν είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, ας είναι από έρωτα και όχι από απογοήτευση ή επειδή δεν έστειλες αυτό που ήθελες. Μη μένεις μόνο στα βλέμματα με νόημα. Αγάπα και μίλα και μη δίνεις ελπίδες από εδώ και από εκεί.


Κορίτσια ΑΧ κορίτσια.
Πότε θα μάθετε να ξεχωρίζετε τους άντρες από τα αγόρια?
Οι άντρες μπορούν να φερθούν σαν αγόρια κάποιες φορές, αλλά τα αγόρια όσο και να προσπαθούν άντρες, δεν γίνονται.
Μην είσαι ψεύτικη ούτε bitch ούτε με 2000 στρώσεις make up.
Γιατί ξέρεις ότι γίνεσαι κοριτσάκι μέσα σε μια αγκαλιά, ή σε ένα βλέμμα όμορφο.
Stop acting like a man ρε κορίτσι μου και κάτσε στην θέση σου.
Την όμορφη, την ελκυστική,τη θηλυκή,αυτή που μπορείς να μαγέψεις όποιον θέλεις. Χωρίς να προσποιείσαι τον μάγκα και το ότι δε χρειάζεσαι κανένα.
Aυτό που χρειάζεσαι είναι δυο χέρια να σε κρατάνε σφιχτά και έναν άνθρωπο να σε διεκδικεί για αυτό που είσαι όχι για αυτό που φαίνεσαι.
Αφήνεις τους άλλους να σε χαρακτηρίζουν για αυτό που βλέπουν,ενώ στην ουσία μπορεί να μην είσαι εσύ.
Αφήνεις να σε ερωτεύονται για κάτι που φαίνεσαι και δεν είσαι. Και μετά παίρνεις τις φίλες σου και λες " όλοι οι άντρες μαλάκες " ενώ φέρεσαι σε αυτούς όπως λένε αυτοί μεταξύ τους "καριόλες όλες".
Και είναι φαύλος κύκλος.
Μην το παίζεις δύσκολη,ενώ δεν είσαι. Μη δίνεσαι σε χέρια που δεν θέλεις μόνο και μόνο για να πάρεις εκδίκηση για τον πρώην σου ή για να ξεχάσεις αυτόν που θέλεις, γιατί ο μόνος που εκδικείσαι είναι ο εαυτός σου.
Διάλεξε τον άντρα που θα σου φερθεί σαν να είναι το Alpha male και μην παίξεις με αυτόν.
Μην ψήνεις το ψάρι στα χείλη όταν νιώθεις πράγματα γιατί θα το κάψεις.
Να είσαι το κορίτσι που παρόλες τις δυσκολίες σου προσπαθείς για αυτόν που αγαπάς και δεν τρέχεις να φύγεις.
Μην ψάχνεις την ομορφιά σου στα μάτια άλλων. Δώσε την καρδιά σου ολοκληρωτικά χωρίς να φοβάσαι μην πληγωθείς.
Αν πληγωθείς, καν' το να αξίζει. Αγάπα σαν να μην έχεις πληγωθεί από κανένα.
Να μην αγαπάς ανάλογα την διάθεσή σου.
Να αγαπάς γιατί δεν μπορείς να είσαι μακριά από αυτόν και την ασφάλεια της αγκαλιάς του.

Να λες "σε αγαπάω". Να γεμίζει το στόμα σου και να το νιώθεις. Το "σ' αγαπώ" είναι για τα κουκλάκια του Αγίου Βαλεντίνου.

Αγάπα ρε φίλος. 
Είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα. Και όλα θα πάνε καλύτερα το 2017. Αγάπα κάτι ή κάποιον που θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο αν τα αγαπήσεις όπως πρέπει.
Πάθος και φωτιά μέχρι να κάψεις όσα σε καίνε μέσα σου.Ποτέ μη χάσεις έναν άνθρωπο που μπορεί να κάνει τη ζωή σου ωραία επειδή σου είναι λίγο δύσκολο να προσπαθήσεις για αυτόν.
Αν θέλεις, όλα γίνονται και όλα μηδενίζονται.
Απόσταση,χρόνος και μαυρίλα.
Ποιους θες να έχεις δίπλα σου,τι αξίζει να έχεις.
Αγάπα για να έχεις υγεία. Όχι πρώτα σωματική, αλλά ψυχική γιατί εγώ αυτήν πάω πιο πολύ.
Δείξε την ψυχική σου υγεία, και όποιος θέλει να συμμετάσχει σε αυτή θα είναι τυχερός.

Απλά φρόντισε σε ένα χρόνο από τώρα,να μην ελπίζεις σε ένα καλύτερο χρόνο, ούτε να εύχεσαι ένα καλύτερο 2018.
Αν δεν ρισκάρεις δεν θα έχεις.
Αν δεν εκτιμήσεις αυτά που έχεις,θα χάσεις μέχρι και εσένα.
Γέλα μέσα και έξω σου δυνατά και ειλικρινά και μίλα για αυτά που νιώθεις είτε καλά είτε άσχημα.
Κάνε αυτά που φοβάσαι να κάνεις.
Βάλε το χαοτικό σου κεφάλι σε τάξη το 2017 και τόλμα να είσαι με αυτούς που πραγματικά θες.
Πέτα ό,τι σου περισσεύει και stop faking a smile  γιατί το αληθινό σου γέλιο κάνει τα μάτια σου τόσο όμορφα που είναι ερωτεύσιμα.

Happy new year ρε παιδί μου και αν επιζήσεις, μιλάμε το Δεκέμβρη του 2017 που θα σου λέω τα ίδια για το 2018!

της μιας δραχμής τα γιασεμιά*

            https://www.youtube.com/watch?v=if3HkEZyJds

Γυρνούσα από το σχολείο με τη γιαγιά και μέχρι να πάω στο απογευματινό φροντιστήριο ήμουν εκεί.
Μετά το μεσημεριανό εκεί που διαβάζαμε στην φωτεινή τραπεζαρία, πριν κοιμηθεί περνούσε και έλεγέ "ΒΥΕΕΕ" και χαιρετούσε και γελούσαμε και λέγαμε "byeee" και εμείς.
Τελείωνα το φροντιστήριο και ξαναπήγαινα στο σπίτι μέχρι να με πάρει τηλέφωνο η μαμά να γυρίσω στο δικό μου σπίτι.
Ήταν πάνω που σηκωνόταν από το μεσημεριανό του ύπνο και η γιαγιά του έψηνε καφέ.
Άκουγα τα βήματά του από το πάτωμα που έτριζε και όταν με έβλεπε για δεύτερη φορά μέσα στη μέρα έκανε "ωωω το μανούλι μου".
Έμπαινε στο μπάνιο, έπλενε το πρόσωπό του και έπεφταν κάτω τα νερά και μουσκευόταν η ραντωτή φανέλα μινέρβα.
Ξυριζόταν αν χρειαζόταν, καλοσχημάτιζε το μουστάκι,χτένιζε τα μαλλιά του με την ειδική χτενίτσα,με κοιτούσε από τον καθρέφτη και τραγούδούσε.
Με εκείνη τη φωνή τη βαριά που είναι από τον ύπνο μια γλυκιά βραχνάδα (που μου άρεσε τόσο πολύ αυτή η φωνή ) " στωωων ραντεβού την ερημιά στα μακρινά καφενεδάκια της μιας δραχμής τα γιασεμιά που μας πουλάνε τα παιδάκια"
και γελούσα και με κοιτούσε από τον καθρέφτη και γελούσε και εκείνος καθώς φρέσκαρε το πρόσωπό του με την κολώνια.
"Μωρρρρρό μου, έτοιμος ο καφές?" έλεγε στη γιαγιά μου και γελούσαμε και οι 3. 

Αυτός, μπορεί να μη θυμόταν κάθε φορά όλα τα λόγια αλλά συνέχιζε πάντα το ρυθμό λέγοντας "παρα παμ πομ" και έστρωνε με το χτενάκι του το μαλλί με νερό και κολόνια.
Έμπαινε στην κουζίνα με έτοιμο στρωμένο το καφεδάκι με το νερό και τα κουλούρια δίπλα, αλλά πριν κάτσει με φιλούσε και με χαιρετούσε με υπόκλιση τραβώντας και με τα δύο χέρια το παντελόνι της πιτζάμας λες και ήταν το φουρό.
Ακόμα νιώθω την δροσιά της κολόνιας και του νερού από το μαγουλό του πάνω στο δικό μου.
Έπινε μια γουλιά καφέ και ρουφούσε επίτηδες για να ακούγεται και έλεγε " μωρρρρό μου τι ωραίος καφές είναι αυτός που μου έφτιαξες!"
και μου έκλεινε το μάτι και μου έλεγε "κλέβε κόλπα !είδες πως της μιλάω?" και γελούσαμε τόσο πολύ μα τόσο πολύ.

Η γιαγιά μου πάντα μου έδινε τα κουλουράκια να τα βουτάω στο δικό της καφέ για να μην πάρω από αυτό του παππού.
Και αυτός βουτούσε πάντα κάθε φορά 3 φορές το κουλούρι στον καφέ και σχεδόν πάντα το μισό του έπεφτε το κουλούρι μέσα στο φλιτζάνι και η γιαγιά μου έλεγε "Ρε Κώστα πωπω κάτσε να φέρω ένα κουταλάκι" και μέχρι να το φέρει το είχε αρπάξει μέσα από το ζεστό καφέ και το είχε φάει και εγώ δεν σταματούσα να γελάω.
Όλο έβρισκε κάτι να σχολιάζει και να γελάμε κάθε απόγευμα ήταν η αγαπημένη του ώρα η πιο γελαστή.
Αυτός και οι δύο Ελένες του. Όλο γελούσαμε δυνατά εγώ και αυτός και η γιαγιά μου μέχρι και στο γέλιο της,εκείνη τη σεμνότητα λες και είναι πάλι 19 χρονών.
Και το σπίτι μύριζε καφέ,κολόνια του παππού, χέρια της γιαγιάς και ζέστη.
Ύστερα ίσως διάβαζε λίγο εφημερίδα Αργολικά Νέα και χτυπούσε ρυθμικά τα δάχτυλά του στο τραπέζι σύμφωνα με το ρυθμό του τραγουδιού.

Τον έβλεπα πριν και μετά την σιέστα του.
Αλλά εκείνο το μετά , εκείνα τα απογεύματα δεν θα τα άλλαζα.Κάθε απόγευμα το ίδιο. 
Κάθε απόγευμα είμαι τυχερή που το μεγάλωσα εκεί.
Και που έμαθα να τραγουδάω το τραγούδι χωρίς να ξέρω τα λόγια απλά για να τον συνοδεύω μέχρι να κάτσει στο τραπέζι να πιει καφέ.

Και στις 21 Μαϊου του 2017 δεν θα είναι πάλι το ίδιο η γιορτή.
Φωνάζαμε ο ένας τον άλλο "ρε μανούλι" (τονίζοντας πάντα το 'λ').
Μόνο αυτός με φώναζε "Ελένη" σαν τη γιαγιά μου.
Μπορεί να μπερδευόμασταν με τη γιαγιά όταν μας φώναζε, αλλά ποτέ κανένα δεν άφησα να με πει "Ελένη" εκτός από αυτόν.
Και μου έλεγε πάντα "έχεις το πιο ωραίο όνομα γιατί είναι της γιαγιάς σου" και ας το ήξερα ήδη, πάντα τον άφηνα να μου το λέει.
Αν δεν τον έλεγα πάππο, θα τον έλεγα μπαμπά.

να έχεις τη βολή σου*

                                

Αυτό έχει σημασία.
Να είσαι εσύ βολεμένος εκεί που θες με όποιους θες (ή νομίζεις ότι θες) και πάνω από όλα να έχεις την ηρεμία σου.
Να μην εκφράζεσαι και πολύ όσο και να καίγεσαι μέσα σου.
Να έχεις την λογική του "όσα κλείνει η πόρτα μου" και να κλείνεις την πόρτα σου και να είσαι εσύ σπιτάκι σου ήρεμος.
Να μη σε νοιάζει τι γίνεται γύρω σου γιατί που να επέμβεις εσύ τώρα και να ασχολείσαι?

Να μην παίρνεις το μέρος κανενός ακόμα και όταν είναι φίλος που σε έχει στηρίξει.
Να παίρνεις το μέρος ενός. Αυτού που σε βολεύει κάθε φορά γιατί έχεις συμφέρον. Και ας μη σε νοιάζει το δίκαιο ή οι φιλίες ή το δέσιμο με ανθρώπους.
Να μη δένεσαι με νέους ανθρώπους γιατί έχεις ήδη του κολλητούς σου. Άσε τους καινούργιους για προσωρινή διασκέδαση. Και αν τύχει και δεθείς, όποτε δε σε βολεύει να τους κάνεις πέρα.

Να μη στέλνεις μήνυμα σε αυτόν που θες. Να κάνεις μόνο like και καρδούλες στο instagram. Γιατί να του στείλεις? για να σε θεωρήσει αδύναμη? ή για να σε σχολιάζει με τους φίλους του? Ασ' το καλύτερα.
Να μην παίρνεις τηλέφωνα. Γιατί που να χαλάς κάρτα.

Να μη ρωτάς ένα "τι κάνεις?" , "όλα καλά?" , "που χάθηκες?" κάνε πως δε σε νοιάζει. Και αν κάποιος έχει το λόγο του που χάθηκε, ας στείλει αυτός. Ή  θα τον δούμε στο amber alert που να σκας τώρα.
Να μη διαβάζεις τα μάτια του άλλου όταν σου λέει "καλά είμαι" και δεν το εννοεί. Γιατί που να εμβαθύνεις ? δεν έχεις χρόνο.
Να μη κάνεις σοβαρές συζητήσεις και ποτέ μα ποτέ μη ρωτάς τι βασανίζει τον άλλο όσο φίλος και να είναι. Φτάνει μόνο να γελάτε και όλα καλά.

Να νευριάζεις με κάποιον έτσι εύκολα. Να σταματάς τις καλημέρες. Να μη τον κοιτάς καν. Ό,τι και να έχετε ζήσει. Λίγα είτε πολλά. Μπορεί να έχεις λόγο που δε θες να του μιλήσεις, αλλά μη χάσεις χρόνο και σκεφτείς "μήπως κάνω λάθος?",όχι όχι δεν κάνεις.
Απλά η λύση είναι για ό,τι δεν κατάφερες να έχεις, να αποδίδεις σε άλλον τις ευθύνες και πιο εύκολο είναι όταν αυτός ο άλλος είναι φίλος που σου στάθηκε σε δύσκολα.Μπορεί να μην τον ξέρεις χρόνια ή να είστε μαζί μια ζωή, αλλά σε μια δύσκολη στιγμή που σου στάθηκε ήταν φίλος. Τώρα όχι, μην του μιλάς και κάνε πως όλα είναι νορμαλ. Παιξ' το ανώτερος και υπέθεσε ότι έχει πει πράγματα για εσένα και μην μπεις καν σε δεύτερες σκέψεις. Να μην σπαταλήσεις το χρόνο σου για αυτούς που κάποτε άξιζαν για εσένα.
Να μένεις με αυτούς που σε βολεύει.
Να μη μένεις με αυτούς που όσο και να τους τρέλαινες σε άκουγαν. Όχι. Μόνο σε αυτούς που δεν σου αξίζουν να πηγαίνεις γιατί με αυτούς φαίνεσαι πιο κουλ.
Να μην τρελαίνεσαι και πολύ για την παρέα αλλά παράλληλα αν έχεις συνηθίσει, εντάξει μωρέ και τι έγινε.
Να μην μιλάς. Να μη παίρνεις θέση σε θέματα που δε σε νοιάζουν. 

Να κάνεις τον σκληρό άντρα ενώ ξέρει ότι δεν είσαι.
Να κάνεις την bitch γυναίκα ενώ ξέρει ότι δεν είσαι.
Να το παίζετε όλοι κουλ.
Να συναντιέστε μια στο τόσο και πάλι να μη μιλάς. 

Να πείθεις τον ίδιο σου τον εαυτό ότι δεν θα προσπαθήσεις.
Να μην ρισκάρεις. Γιατί αν χάσεις θα ρεζιλευτείς.
Να μην δείχνεις αυτά που νιώθεις και να περιμένεις .
Να μην αρπάζεις το χρόνο στα χέρια σου, να τον αφήνεις να περνάει.
Να μην λες στον εαυτό σου ότι πρέπει να βγει από το καβούκι που είναι κλεισμένος γιατί στο καβούκι σου έχει πιο ζέστη και που να τρέχεις τώρα.
Να παίζεις τον αδιάφορο και να νομίζεις ότι με τις ειδοποιήσεις στο facebook τα έχεις πει όλα.
Να τα λες όλα στο twitter και να ξεσπάς εκεί που δε σε βλέπει,να τον βρίζεις και να την κάνεις εκεί ρεζίλι.

Να μην παλεύεις για τίποτα.
Να μην επαναστατείς.

Να μην μπαίνεις στη μέση αν βλέπεις κάποιον να το βαράνε ή να τον κλέβουν ή να τον βιάζουν είτε ψυχικά είτε σωματικά. Όχι. Μείνε όπου είσαι. Ακίνητος χωρίς να κάνεις τίποτα. Ασ' το μη μπλέξεις.
Να μην αντιδράς με ό,τι βλέπεις γύρω σου. Να υπομένεις και να επιμένεις. Να σε πνίξει το δίκιο δεν πειράζει θα κοιμηθείς και θα σου περάσει.
Να μη σκέφτεσαι πολύ μες τη μέρα, να τα σκέφτεσαι όλα όταν ακουμπάς το κεφάλι σου στο μαξιλάρι.
Να μην παίρνεις αποφάσεις δύσκολες να αφήνεσαι και όπως πάει,αλλιώς άσε του άλλους να πάρουν απόφαση για εσένα.
Να στέκεσαι στους άλλους μόνο στα εύκολα γιατί τα δύσκολα σε κουράζουν.
Να μην σε νοιάζουν οι λεπτομέρειες και ας λένε κάποιοι ότι αυτές είναι που κάνουν τη διαφορά.
Να μη σέβεσαι ποτέ όποιον σου έδωσε. Αν σου έδωσε απλά πάρ'το και μη δώσεις πίσω.
Να μη φλερτάρεις είναι άλλης εποχής αυτά. Κάνε add στο facebook και ξεμπέρδεψες για να μη γίνεις και ρεζίλι στους φίλους σου.
Να μην παίρνεις αγκαλιές, κουράζουν και δείχνουν την ευαισθησία σου.
Να μην μιλάς για αυτά που "δεν πρέπει" τάπωσέ τα μέσα σου δεν πειράζει και ας σε φθείρουν.
Να δίνεις ελπίδες στον άλλο και να του δίνεις δικαίωμα να χαίρεται ενώ στο τέλος θα βαρεθείς και θα εξαφανιστείς.
Να μην προσπαθείς για όσα θες.
Να μην είσαι ευγενικός.

Να μην προχωράς εκεί που θες να πας. Να πας εκεί που σε πάνε.

Να έχεις τον καναπές και τις σειρές σου.
Να μην έχεις πραγματικά κανένα αλλά,

να έχεις τη βολή σου.

be a Jones or be a Darcy*

                                   

Είσαι από αυτούς που όταν κάτι τους πάει στραβά βάζουν το ALL BY MYSEEEELF DON'T WANNA BE ALL BY MYSEEELF πίνοντας κρασί και έχοντας τους κολλητούς σου στην άλλη γραμμή να αναλύσετε τα πάντα? Είσαι δικός μου.

Εντάξει οι πιο πολλές έχουν ταυτιστεί με την Bridget Jones και τις ιστορίες της και τις σκέψεις τις,αλλά όσο προχωράω στο δρόμο όλο και λιγότερες κοπέλες βλέπω που θα μπορούσαν να ταυτιστούν με την Bridget  ή κάποια σαν αυτή.

Ίσως φταίει ότι είναι λίγο παλιομοδίτικη, too english,λίγο καθώς πρέπει,ίσως που σκέφτεται λίγο παραπάνω,που έχει παραπάνω κιλά,που είναι ευαίσθητη,που δεν βάφεται πολύ και που είναι λίγο μπερδεμένη.

Σήμερα τα κορίτσια είναι πιο bitchaaaz,με έξτρα φουλ βαμμένο φρύδι και πολύ illuminator και δεν σκέφτονται πολύ,ούτε ντύνονται πολύ, αλλά βασικά ούτε τρώνε και πολύ. Ζουν yolo,κάνουν contouring και είναι πολύ πολύ πολύ ελκυστικές. Καμία δεν θα ήθελε να είναι Jones, αλλά να ανεβάζει τα νέα ρούχα και τα #healthyfoods και τις #ποτάρες στο instagram. Ή υπάρχει ελπίδα ότι πίσω από όλο αυτό, υπάρχει μια Jones που κρύβουν καλά γιατί μπορεί να είναι ευαίσθητες αλλά να μην το δείξουν γιατί μόνο οι bitchaz  επιβιώνουν και είναι κοινωνικά αποδεκτές.

Προσωπικά, είδα Bridget Jones  στο δημοτικό ή στις αρχές γυμνασίου δεν θυμάμαι ακριβώς...Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι όσο έβλεπα την ταινία τόσο πιο πολύ ταυτιζόμουν.
Και μέχρι σήμερα είμαι μια Jones που είτε μου αρέσει ή όχι, αυτή είναι η σκληρή αλήθεια let's face it.

Και πολλές άλλες σαν και εμένα είτε το κρύβουν είτε όχι.

Γενικά πάντα προτιμούσα να βρω τον Mark Darcy της ζωής μου όσο και να με εντυπωσίαζαν κατά καιρούς οι περιζήτητοι τύπου Daniel Cleaver.

Δε χρειάζεται να ταιριάζεις αλγοριθμικά με το άλλο σου μισό.

Με τον άλλο δε δένεσαι για αυτά που ταιριάζεις ή για αυτά που είστε ίδιοι αλλά για αυτά που διαφέρετε και για τα ελαττώματα που από αυτά κρατιέσαι.

Τα προτερήματα είναι πάνω κάτω τα ίδια,ενώ οι παραξενιές και τα "θέματα" του άλλου είναι αυτά που τον κάνουν ξεχωριστό.
Και εντάξει μπορεί να ταιριάζεις 97% με τον έναν, αλλά εσύ να ερωτεύτηκες αυτόν που ταιριάζεις μόλις 8%.
Εκείνο το 8% όμως είναι εκείνο που ερωτεύτηκες,γιατί στην πραγματικότητα δε διαλέγεις ποιον θα ερωτευτείς, απλά τυχαίνει.
Είναι δεν είναι "έξω από τα νερά σου" , είναι αυτός που όταν τυχαίνει να τον συναντάς στο δρόμο με τις φόρμες και τα μαλλιά κότσο (ένα χάλι και μισό) θα χαίρεται που σε βλέπει και που μέχρι και με τις άχαρεσ φόρμες, θα του αρέσεις.

Αυτός/αυτή που όταν βλέπεις ξαφνικά κομπιάζεις και δεν ξέρεις τι να πεις αλλά το παίζεις τόσο κουλ και άνετος που χαμογελάς και παράλληλα ρωτάς και πώς πάει και στην προσωπική ζωή του. ΑΥΤΟΣ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΟΣ.

Φεύγεις με στυλ και ανωτερότητα γιατί έτσι πρέπει, λέγοντας μέσα σου "don't look back", ενώ πριν τον συναντήσεις έβριζες ό,τι υπάρχει και από μέσα σου λες "walk away walk away".

Δηλαδή ποιά δεν θέλει έναν Mark Darcy? Έναν Colin Firth?
Σοβαρό,αυστηρό,πάντα υπερτέλειο,πάντα να ξέρει τι να πει και εσύ να είσαι η κοπέλα με τις φόρμες που αράζεις στον καναπέ σου με παγωτό και ένα ποτήρι κρασί φορώντας τα φαρδιά πλεχτά σου και most of the time  δεν ξέρεις τι να πεις.
Αυτός ο Darcy της καρδιάς σου, εσένα θέλει όμως.Όσο και αυστηρός και απόλυτος να είναι,σε εσένα ερωτεύτηκε τις φαρδιές σου φόρμες και τις χαζομάρες που μόνο με εσένα μπορεί να κάνει.

Αν είσαι από τους ανθρώπους που ταλαιπωρείσαι θέλοντας έναν τέτοιον άνθρωπο που δεν εκφράζει το τι νιώθει, το τι θέλει, το πόσο το θέλει, που έχει ένα poker face και που φαίνεται να είναι ο πιο ψυχρός άνθρωπος του κόσμου, τότε ναι πρέπει να περιμένεις.
Γιατί αυτοί οι άνθρωποι όσο απόμακροι και να φαίνονται, τόσο ευαίσθητοι είναι. Και μπορεί το να εκφραστούν να είναι κάτι εξωπραγματικό για αυτούς, αλλά πρέπει να περιμένεις ή να μην στέκεσαι στα λόγια τους αλλά στις μεγάλες πράξεις τους που αυτές θα σου μιλήσουν πιο πολύ. 

Οι πράξεις αυτές θα σου πουν πόσο πολύ σε θέλουν,πόσο είναι ανίκανοι να το πουν δυνατά,πόσο φοβούνται να μη σε χάσουν,πόσο θέλουν να τους καταλάβεις,πόσο θέλουν να μοιραστούν μαζί σου τα πράγματα που δεν μοιράζονται με κανένα,πόσο απίστευτα γελοίοι και κλόουν μπορούν να γίνουν μόνο για εσένα, και πόσο πολύ εννοούν αυτά που αισθάνονται.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι αυτοί που φοβούνται μην τους πληγώσεις και αυτοί που ελάχιστες φορές νιώθουν κάτι βαθύ αλλά άπαξ και το νιώσουν και είσαι ο τυχερός θα είναι πραγματικά πάντα εκεί.

Μπορεί να νομίζετε ότι τέτοιοι άνθρωποι το 2016 δεν υπάρχουν αλλά αλήθεια υπάρχουν και ελπίζω πραγματικά να έχουν πάρει το θάρρος να δείξουν αυτό που νιώθουν στους κατάλληλους.

Γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσκολοι αλλά αξίζει τόσο πολύ να υπομείνεις και να προσπαθήσεις για αυτούς.

Ίσως βλέπω πολλές ταινίες και είμαι έξτρα ρομαντική για αυτή την εποχή, ούτε και εγώ ξέρω πώς επιβιώνω. Γιατί μπορεί να βλέπω πολλές ταινίες,να μη βάφομαι πολύ,να μην πηγαίνω κάθε Σάββατο σε club και να βγάζω snapchat βίντεο, να προτιμώ να κάτσω στον καναπέ μου να δω ασπρόμαυρες ταινίες ή να μαζευτώ με φίλους να πιούμε κρασί,να προτιμώ τα πλεχτά και τα άνετα ρούχα από τα πολύχρωμα κοντά-στενά-ανοιχτά φορέματα, να ακούω jazz και να κάνω δουλειές,να τραγουδάω rap λες και είμαι ο eminem και να χορεύω μόνη μου σπίτι,να αναγνωρίζω τι είναι σωστό για εμένα και να είμαι απόλυτη και ξεκάθαρη,να σκέφτομαι κάθε μου απόφαση ή επόμενη μου κίνηση δυνατά μες το κεφάλι μου είτε στα αγγλικά με british accent είτε στα ελληνικά,να προτιμώ να είμαι single και να προσπαθώ για τον mysterious Mr Right...αλλά ακόμα και έτσι ξέρω να ξεχωρίζω και να προσπαθώ για τους Darcy της ζωής μου και να αναγνωρίζω τους fake Darcy.

Kαι αλήθεια,

δεν είμαι η μόνη. 

that Sunday, that summer*

                                  

Μπορεί η αγαπημένη μου μέρα του κάθε καλοκαιριού να είναι η 31η του Αυγούστου, αλλά φέτος το καλοκαίρι ίσως κάθησα στο πιο όμορφο μπαλκόνι που μπορούσα να είμαι. Ήμουν εκεί που έπρεπε να είμαι την κατάλληλη στιγμή, κάτι σπάνιο αρκετά για εμένα γιατί γενικά με το timing  ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ και πολύ.

Μου έφτανε λοιπόν εκείνο το ξεθωριασμένο ξύλινο μπαλκόνι,οι άσπρες γάζες που ήταν δεμένες πάνω του σαν κουρτίνες και έπαιζαν με τον αέρα, μου έφτανε να ακούω τη θάλασσα να σπάει πάνω στα βράχια και να τη βλέπω να γυαλίζει από το φεγγάρι.

Εκείνη η Κυριακή που έμεινα σε εκείνο το μπαλκόνι,εγώ το σατεν πιτζαμωτό μου σορτς και το μακρυμάνικο μπλουζάκι μου ακούγοντας μόνο τη θάλασσα και έχοντας κανένα σήμα, ένιωσα ότι δεν θέλω να φύγει αυτή η στιγμή και ήθελα να μείνω εκεί παγωμένη, όσο και να μισώ το καλοκαίρι.

Σε ένα σπίτι άσπρο με γαλάζια παράθυρα κλασσικό παραδοσιακό νησιώτικο, στο Κάστρο της Σίφνου στις 2παρά το ξημέρωμα ήμουν εγώ και οι σκέψεις μου. Και όσα είχα να με βασανίζουν, εκείνες τις ώρες εξαφανίστηκαν και έφυγαν ή τουλάχιστον ήταν ακόμα εκεί αλλά δε μετρούσαν. Ήξερα ότι θα κοιμηθώ με τον αέρα να μπλέκεται με τον ήχο που σπάνε τα κύματα και ήμουν καλά.

Ωραία μπαλκόνια με θέα,σαγιονάρες μόνο και καθόλου μάσκαρα είναι το είδος των διακοπών που κάνω. Και η Σίφνος αυτό μου το έδωσε φέτος.

                                ...

Το θέμα δεν είναι με ποιόν ταιριάζεις αλλά με  ποιόν ερωτεύεσαι. Και το θέμα δεν είναι αν έχεις βρει το άλλο σου μισό, το θέμα είναι να βρεις αυτόν που χωρίς αυτόν νιώθεις μισός. Γιατί τίποτα δεν μυρίζει στον κόσμο όλο τόσο ωραία όσο το άτομο που αγαπάς και μόνο όταν χάνεις τον εαυτό σου με κάποιον άλλο, αρχίζεις να βρίσκεις τον πραγματικό σου εαυτό.

Λένε ότι οι άνθρωποι με τους ψηλότερους τοίχους είναι αυτοί που αγαπάνε πιο βαθιά. Δεν ξέρω ίσως συμφωνώ...απλά αυτό που μου φτάνει είναι σε κάθε ερώτηση που ξεκινάει με " πόσο" υπάρχει μόνο μια σωστή απάντηση. 

-Πόσο?

-Όσο.

Και αυτές τισ συζητήσεις τις κάνεις είτε με ανθρώπους που ξέρουν να μιλάνε (σπανίως) είτε με τολμηρούς είτε με ανθρώπους που θα τους πιάσεις στην ευάλωτη στιγμή. Για αυτό αγαπώ τους ανθρώπους στις 3 η ώρα το βράδυ. Ευάλωτους . Ειλικρινείς. Αληθινούς.

Γιατί ενώ προσπαθούμε να κρύψουμε τα συναισθήματά μας ,ξεχνάμε ότι τα μάτια μας μιλάνε. Αλλά στις 3 το ξημέρωμα δεν κρύβει κανείς τίποτα.

Άραγε, ποιός ζει και ποιός πεθαίνει ζώντας αυτές τις μέρες?

Σε μια χώρα που ήδη έχουν φροντίσει να πάρουν τα μέτρα για τον τάφο της και διάφοροι που εμπιστευόμαστε και εκλέγουμε μας δίνουν την ελπίδα ότι θα βρουν τη λύση αλλά αυτοί ή παίρνουν φτυάρι ή δεν κάνουν τίποτα. Και πώς να είσαι νέος και να παλέψεις και να μείνεις εδώ και να εκτιμήσεις όλα αυτά που έχεις όταν αρχίζεις να σιχαίνεσαι τα πάντα γύρω σου? Πώς να μείνεις με χαμόγελο και πώς να νιώσεις τη φωτιά του νέου όταν όλα γύρω σου είναι μάυρα και άραχλα?

Χωρίς δημιουργία καμία άσπρη μέρα. Και πώς να δημιουργήσεις όταν γύρω σου έχεις ΜΗ ΜΗ ΜΗ, κράτος που δεν σε στηρίζει και ανθρώπους κολλημένους στις οθόνες?

Αλλά οι τολμηροί πλέον είναι λίγοι και οι ματαιόδοξοι πολλοί. 

Και αν δεν διαβάσεις και δεν εκτιμήσεις το χώμα που πατάς, και αν δεν μιλήσεις και αν δεν φωνάξεις για τα θέλω πώς θες να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο?

Δεν φτάνει να ακούς σε επανάληψη την Βουγιουκλάκη να τραγουδάει "κάνε υπομονή και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός", πρέπει και εσυ λίγο να κάνεις το δικό σου ουρανό καθαρότερο.

Όλα αυτά και άλλα πολλά πέρασαν μέσα από το βρεγμένο μου κεφάλι εκείνο το βράδυ της Κυριακής,σοβαρά και μη όλα εκεί. 

Δείξε μου κάποιον με χαρακτήρα,ευγένεια,σοβαρότητα και αγάπη για αυτό που κάνει και θα σου πω ότι αυτός ο κάποιος έχει το είδος της ομορφιάς που εγώ θαυμάζω. 

Δείξ' του το ίδιο ή δειξ' της το ίδιο. Μίλα του ή μίλα της και μην περιμένεις σε μηνύματα και δανεικές παρουσίες.

Και γενικά, θα ήθελα λίγο το καλοκαίρι να τελειώνει ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΝΩ ΟΣΑΝ ΤΗΝ ΤΡΕΛΗ. 

Δηλαδή έναν γαλλικό με κουβερτούλα στον καναπέ και Billie Holiday να μη σταματά να τραγουδά θέλω και εγώ το κακόμοιρο και μου έχει έρθει το καλοκαίρι 800 μήνες. ΕΛΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ να χειμωνιάζει δε μπορω. Να ακούω την τζαζ μου χωρίς να μου λένε "άλλαξε την κατάθλιψη καλοκαιριάτικα". Άλλωστε, December is the Friday of the months τι έχουμε κολλήσει ακόμα στον Αύγουστο?

babe put on heart shaped sunglasses cause we gonna take a ride*

                                  

24 του Ιούλη 2016 παιδιά και θέλω να σας πω ότι ευτυχώς για εμένα -και για κάποιους άλλους- έχει περάσει παραπάνω από το μισό καλοκαίρι και έτσι κάποιου είδους ευτυχία που πλησιάζει ο χειμώνας, την έχω.
Παρόλα αυτά, κάθομαι στην αυλή της γιαγιάς μου, με το νυχτολούλουδο δίπλα μου να στάζει άρωμα,βουτηγμένη στο εντομοαπωθητικό και δίπλα μου ο  Chet Baker να παίζει με την τρομπέτα του autumn leaves μές το κατακαλόκαιρο -δεν έχει σημασία- και για κάποια λεπτά αισθάνθηκα ότι δεν ήθελα να τελειώσει αυτή η στιγμή.

Αλλά και πάλι εκεί που νιώθεις πλήρης,στην ουσία μπορεί κάτι/κάποιος να σου λείπει. Και λες "Δε με χωράει αυτός ο τόπος". Αλλά ποιος τόπος σε χωράει όταν καμουφλάρεις την πληρότητα;
Πάντα μια βόλτα στην Αθήνα βοηθάει γιατί μπορείς να τα βρεις και να τα δεις όλα.
Ειδικά οι βόλτες στη βραδινή Αθήνα, με κάποια παρέα ακούγοντας μόνο το ντουέτο που κάνουν τα βήματά σας, είναι γιατρικό. Και σας το λέω εγώ που είμαι φαν για τέτοιου είδους βράδια. 
Κάποιος μου είπε ότι η Αθήνα είναι η πόλη που μπορείς να βρεις τα πάντα και τίποτα, και ίσως να είσαι από αυτούς που ψάχνουν τα πάντα ή από αυτούς που δε θέλουν τίποτα αλλά σε μια βόλτα το βράδυ στο κέντρο ή με το ποδήλατο, θα βρεις αυτό που ψάχνεις είτε αυτό είναι τα πάντα είτε το τίποτα.

Και μην περιβάλλεις τον εαυτό σου από ανθρώπους που δε σε νοιάζουν για να ξεχάσεις αυτόν που σε νοιάζει. 
Διάλεξε εκείνους που θα σε μάθουν να τολμάς και σε μια βόλτα θα σου μάθουν πως το να κάνεις την πρώτη κίνηση είναι δύναμη, πως να εκφράζεις αυτά που νιώθεις είναι φυσιολογικό, πως το να κάθεσαι να καταπίνεις σκέψεις και ιδέες που μπορεί να μην είναι καθαρά δικές σου είναι ηλιθιομάρα και αυτοί οι άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά να σε βρίσουν όταν βλέπουν ότι σπαταλάς το χρόνο σου.

Διάλεξε εκείνους που θα σου δείξουν πώς να σταματήσεις να παίζεις με τα συναισθήματα των άλλων επειδή δεν είσαι σίγουρος για τα δικά σου.

Αυτούς που θα σταματήσετε για ένα τσιγάρο και εκείνα τα 10 λεπτά θα είστε μόνο μάτια και λέξη καμία.

Αυτούς που θα σου μάθουν ότι είναι εύκολο να αγαπάς κάποιον όταν είναι χαρούμενος αλλά θα σου μάθουν και να αγαπάς στα δύσκολα όταν ο άλλος είναι στο πάτωμα του  μπάνιου στις 3 τα ξημερώματα και κλαίει γιατί έχασε τη Γη κάτω από τα πόδια του.

Αυτούς που θα σου μάθουν τον "πωω έχεις δει πώς την κοιτάει;" έρωτα.

Διάλεξε εκείνους που θα σου μάθουν ότι δεν πρέπει να αφήνεις τους άλλους να σε έχουν για τσιγάρο τους. Να σε ανάβουν,να σε πετάνε και ύστερα να πατάνε πάνω σου για να σβήσεις. Να είσαι με εκείνους που θα σε μάθουν πώς να είσαι ηρωίνη των άλλων δηλαδή let them die for you  και τέτοια πράγματα.

Αυτοί που είσαι,δεν είσαι στα καλύτερά σου, θα σε πάρουν τηλέφωνο και θα σου πουν "κατέβα να πάμε για ποτό σε πλαστικό στο χέρι ρε" μες τα μαύρα μεσάνυχτα εκεί που όλοι οι υπόλοιποι είναι σε κάποιο νάιτ κλαμπ τροπικάνα.

Να διαλέξεις εκείνους που θα ερωτευτούν πρώτα τη γυμνή σου ψυχή και μετά το γυμνό σου κορμί και θα σε ακουμπήσουν πρώτα στη καρδιά και μετά στο σώμα.

Αυτούς που θα σου βάλουν τέρμα τη μουσική στο αυτοκίνητο και θα τραγουδάτε τόσο δυνατά που να μην μπορείς να σκεφτείς.Και μετά ίσως πεθάνετε από τα γέλια -πολύ πιθανό-.

Εκείνους που θα σου δείξουν ότι στην ουσία δεν ερωτεύεσαι ποτέ την ομορφιά,τη δόξα,την εξυπνάδα ή το χρήμα. Ερωτεύεσαι ιδιότητες και όχι ταυτότητες.Δηλαδή ερωτεύεσαι αυτόν που θα σε κάνει να πεις "Μόνο με αυτόν θέλω να ζήσω!" ή "Με αυτή θέλω να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου!". Ερωτεύεσαι αυτόν που είναι το άλλο σου μισό αλλά και να μην είναι εσύ με αυτόν θέλεις να είσαι. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορείς να περιγράψεις κάποιον με τον οποίο έχεις ερωτευτεί.

Αυτούς που είναι τόσο έτοιμοι και τρελοί για μια βόλτα και σου λένε "πάρε γυαλιά και κάτι από πάνω και φύγαμε". Αυτούς να διαλέγεις.


Δεν έχει σημασία αν δε σε χωράει ο τόπος ή δεν είσαι εσύ για αυτόν τον τόπο, σημασία έχει να βρεις τα άτομα με τα οποία θα δεις πώς δεν μπορεί να μην είναι ο τόπος που φταίει αλλά κάτι άλλο.
Σε τέτοιες περιπτώσεις συνίσταται πάντα η βραδινή κεντρική καλοκαιρινή Αθήνα και η σωστή παρέα, αλλιώς άσε την παρέα να σου φέρει τα ωραία βράδια της Αθήνας όπου και να είσαι.

how deep is your thought?*

                                   

Πέμπτη βράδυ και δεν είσαι στα καλύτερά σου. 
Η μαμά σου σού λέει να ποτίσεις 10μιση το βράδυ την τεράστια βεράντα σας και εσύ δεν έχεις καμία όρεξη να αφήσεις τα χιλιόμετρα scroll στο instagram για να κάνεις τέτοιο πράγμα.
Αλλά δεν θέλεις να μπεις σε καβγά αν και ξέρεις ότι το " Σε παρακαλώ τα λυπάμαι τα φυτά και θα ξεραθούν αύριο με τόση ζέστη. " δεν ισχύει και πολύ γιατί ξέρεις έτσι και αλλιώς ότι αν δεν ποτιστούν μια μέρα δεν θα πάθουν κάτι,αφού τα κάνεις εξάλλου κάθε απόγευμα απλά το σημερινό ξεχάστηκες.
Σηκώνεσαι,ποτίζεις όλα τα φυτά και εκεί που έχουν γίνει μούσκεμα τα πόδια σου βγάζεις τις σαγιονάρες και περπατάς ξυπόλυτος.
Είναι τόσο ωραίο να περπατάς ξυπόλυτος στη βρεγμένη βεράντα και ας είναι 11 το βράδυ...Δροσίζεσαι πιο πολύ.
Κάνεις ένα στοπ.
Κοιτάς πάνω και βλέπεις τον ουρανό. 
Μπορεί να φαίνονται όλα τόσο ποιητικά,αλλά δεν είναι. Είναι απλές κινήσεις που όλοι ξεχνάμε να κάνουμε. 
Να βλέπεις τον μαύρο ουρανό γεμάτο στρας από εδώ και από εκεί και να αφήνεις να τρέχει το νερό στα πόδια σου και εσύ να προσπαθείς να ξεχωρίσεις τα αστέρια.
Όσο πιο επίμονα κοιτάς,τόσο πιο πολλά εμφανίζονται. Και αν είμαι τυχερή (όπως σήμερα) περνάει και κανένα αεροπλάνο.
Πωωω για 4 πραγματα αγαπώ το καλοκαίρι.
Για το νυχτολούλουδο και το άρωμά του, την Ελαφόνησο, όταν χαζεύω τα αεροπλάνα το βράδυ στον ουρανό και για τα ατελείωτα βράδια στην αυλή της γιαγιάς.

Ας επιστρέψω όμως στο αεροπλάνο που είδα και ακολούθησα με τα μάτια μου όλη του τη διαδρομή και το φωτάκι που αναβόσβηνε. Και σκέφτηκα όπως κάθε φορά που να πηγαίνει,ποιοι να είναι μέσα,για ποιο λόγο να ταξιδεύουν, ποιον πάνε να συναντήσουν και τι... Ποτέ κανείς δε μου απάντησε αυτά τα ερωτήματα αλλά δε με ένοιαζε,πάντα ήθελα νομίζω να μένω με την απορία και να ελπίζω ότι όλοι ταξιδεύουν για καλό και ότι αφού ταξιδεύουν βράδυ ανάμεσα στα αστέρια όλα είναι καλά.
Ίσως γιατί πάντα είχα όνειρο να πετάξω βράδυ και να είναι κάποιος στη θέση μου και να κοιτάει από το μπαλκόνι και να αναρωτιέται ό,τι και εγώ.
Έτσι λοιπόν έχοντας γύρω σου το μαύρο και τα αστέρια, αντιλαμβάνεσαι πόσο απλά είναι τα πράγματα. Πόσο τυχερός είσαι που έχεις αναπνοή για να γεμίζεις τα πνευμόνια σου και πόσο τυχερός είσαι που έχεις τα μάτια σου να βλέπεις τον ουρανό. Τίποτα παραπάνω.
Έπρεπε να πάω μέσα όσο και να μην το ήθελα.
Η ώρα 11μιση, βλέπω τη μαμά μου να μαγειρεύει για αύριο και συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα κάτι άλλο.
Σκέφτομαι πολλές φορές πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα και πώς θα τα βγάλω πέρα με τόσα που γίνονται γύρω μου. Αλλά όλοι έτσι κάνουμε. Ξεχνάμε να βλέπουμε τα βράδια τον ουρανό,ξεχνάμε να εκτιμάμε και να σκεφτόμαστε απλά.Σήκωσε το κεφάλι σου ψηλά και δες για λίγο.
Μου έφτανε που ένιωθα στα πόδια μου το δροσερό νερό,που έβλεπα τον ουρανό και ανακάλυπτα συνεχώς καινούργια μικροσκοπικά αστέρια,που έβλεπα τη μαμά μου να μαγειρεύει φαγητό,που όλοι όσοι αγαπώ αναπνέουν και με αγαπούν. 
Και για εμάς τους δύο ;;
Μου φτάνει που είμαστε κάτω από τον ίδιο ουρανό and that's alright with me.

είσαι η ντουλάπα σου*

                               

Τώρα που μαζεύεις τα χειμωνιάτικα και κάνεις χώρο στην ντουλάπα σου για τα εξώπλατα,τα αέρινα φορέματα και τα κοντομάνικα,τα σορτσ... τώρα είναι η ώρα που τακτοποιείς την ντουλάπα σου και ίσως καταλάβεις γιατί από μικρή παραλληλίζω την ντουλάπα με τον άνθρωπο.

Η ντουλάπα είναι απαραίτητη σε ένα σπίτι. Σπίτι χωρίς ντουλάπα,προκοπή δεν κάνει.

Δηλαδή είτε έχεις ντουλαπάκια είτε 3φυλλη ντουλάπα είτε ντουλάπα δωμάτιο σαν της Carrie Bradshaw ή απλά συρτάρια, είναι το ίδιο. 

Είναι εκεί που θα βάλεις τα ρούχα σου,τα πραγματά σου, εκεί που θεσ να φυλάξεις τα πιο σημαντικά μεσα στο σπίτι, εκεί που θες να κρύψεις κάτι να μην φαίνεται σε κοινή θέα και εκεί που θα "χώσεις" ό,τι ρούχο εσώρουχο πιτζαμάκι υπάρχει.
Συνήθως είναι είτε γυαλιστερές ακριβού ξύλου περασμένες με λούστρο, είτε θαμπές παλιές, είτε σύγχρονες με glamorous πόμολα.

Κάποιες δεν έχουν πόμολα, είναι ανοιχτές ενώ κάποιες άλλες εχουν κλειδαριές και είναι συνήθως κλειδωμένες. 

No matter how your  ντουλάπα seems like, το παν είναι στο τι έχει μέσα.

Δηλαδή όλοι λένε ότι το ποτό και το άρωμα που φοράει ένας ανθρωπος τον χαρακτηρίζουν. ΚΑΛΕ τις ντουλάπες τους κοιτάχτε και αφήστε τα αρώματα.
Μπορείς να έχεις την πιο τέλεια ντουλάπα και όλοι όταν μπαίνουν στο δωμάτιό σου να λένε "ααα τι τέλεια ντουλάπα" και μέσα η ντουλάπα να είναι ένα αχούρι. Να είναι δηλαδή παντελόνια μαζί με μπλούζες, τσαλακωμένα ρούχα που δεν έχουν διπλωθεί ποτέ, κρεμάστρες ανάποδα ή πεσμένα πουκάμισα κάτω ακριβώς από τις κρεμάστρες,εσώρουχα μαζί με ρούχα και γενικά ένας χαμός.
Μπορείς να έχεις μια παλιά ντουλάπα όχι και τόσο fancy και εντυπωσιακή με την πρώτη ματιά, αλλά όταν την ανοίγεις να είναι όλα τακτοποιημένα,στη θέση που ακριβώς πρέπει να είναι, στο σωστό ράφι,διπλωμένα σωστά και αν είσαι και λίγο control freak  ίσως και βαλμένα με χρωματική σειρά.

Όλα αυτά δείχνουν τι ακριβώς άνθρωπος είσαι.
Πόσο "γυαλιστερός" μπορεί να είσαι εξωτερικά και πόσο ένα χάλι μπορεί να είσαι μέσα σου. Όχι απαραίτητα κακός άνθρωπος, απλά μπερδεμένος,κουρασμένος να τακτοποιήσεις πολλά πράγματα που σε κρατάνε ή απλά να είσαι άνθρωπος που τα κρύβει όλα σε ένα σκοτεινό μέρος όπου κανείς δεν θα δει και επαναπαύεσαι στο ότι "θα τα φτιάξω μια μέρα". Αντίθετα, μπορεί να φαίνεσαι κάπως περίεργος και όχι αρκετά "γυαλιστερός" αλλά στην πραγματικότητα να είσαι καλά με τον εαυτό σου και να έχεις τα πάντα τακτοποιημένα στη ζωή σου,να γνωρίζεις που πάει τι, και να μη μπερδεύεις τα πράγματα και καταστάσεις μεταξύ τους.

Σημασία όμως δεν έχουν όλα αυτά. Μπορεί να είσαι το εσωτερικό της ντουλάπας σου, αλλά το κυριότερο είναι ποιον θα αφήσεις να δει πώς είναι η ντουλάπα σου.
Πρέπει δηλαδή να δώσεις σημασία στο ποιός θα προσπαθήσει να ανοίξει την "ντουλάπα" σου να δει τι έχει μεσα. Ποιος ενδιαφέρεται. Ποιος μπαίνει στον κόπο να σε μάθει. Ποιος δεν στέκεται στο τι φαίνεται απ'έξω . Πρέπει να προσέξεις αυτόν που δεν φοβάται να ανοίξει τα φύλλα της ντουλάπας σου, είτε έχεις πόμολα παλιά είτε καινούργια είτε είναι κλειδωμένα είτε τα ξεχνάς πάντα μισάνοιχτα.
Δεν έχει σημασία πώς κλείνει η ντουλάπα σου, ή επειδή την κλείνεις γιατί  δεν θες να σκονιστούν τα ρούχα ,αλλά ποιος θα σου ανοίξει την ντουλάπα να δει τι κρύβεις μέσα σε αυτό το σκοτεινό μέρος  που δεν θες να "σκονιστεί".

Για αυτό από μικρή μου άρεσαν οι ντουλάπες,είτε μικρές,είτε 3φυλλες είτε κοντές είτε ψηλές πάντα μου άρεσε να τις ανοίγω για να δω τι έχουν μέσα.
Αλλά δεν με ένοιαζαν οι ντουλάπες όλων, μόνο αυτών που θέλω να δω πώς είναι στην πραγματικότητα.

Βάλε λίγο "Lost on you -LP" να ακούσεις,φάε noodles από το πιο κοντινό σου κινέζικο (γιατί ντάξει όλοι με noodles μεγαλώσαμε),πάρε τις θερμιδούλες σου και δες λίγο, τι είδους ντουλάπα έχεις/είσαι;;
Θες να την τακτοποιήσεις ή όχι; Θες κάποιος να σε βοηθήσει να την τακτοποιήσετε μαζί; Θες να μοιραστείς αυτά που κρύβεις πίσω από αυτά τα φύλλα τόσο καιρό; Ή όχι; 

cupid και εξομολογήσεις*

                                

<<  Να γεμίσει με φως το φριχτό μου σκοτάδι.
Και στα δυο του τα χέρια να με σφίξει ζεστά.
Ας ερχόταν για λίγο και ας χανόταν μετά ρε Έλενα.
Δηλαδή να περπατούσαμε αργά στο κέντρο της ΑΘήνας και να ακούγονται μόνο τα βήματά μας.Το ντουετάκι τους το γνωστό τα βήματα μας να ξαναπούνε,που λέει και το τραγούδι.
Και το άλλο πρωί να έφευγε δεν είχα θέμα.
Δυο χέρια χρειάζομαι. Δηλαδή όχι μόνο εγώ, και εσύ και αυτός και τάδε. Δυο χέρια να αγκαλιάζουν σφιχτά αλλά ξέρεις τώρα όχι οποιαδήποτε χέρια, να έχουν γνώριμη μυρωδιά. Αυτή τη μυρωδιά του άλλου που ρε φίλε δε σου φεύγει από τη μύτη ακόμα και αν είστε σε διαφορετική ήπειρο.
Τελοσπάντων κατάλαβες τι εννοώ και εσύ!

Δηλαδή και σε διαφορετική ήπειρο να είστε, η πραγματική απόσταση μεταξύ ανθρώπων είναι αυτή που όταν είσαι δίπλα τους δεν νιώθεις καμία σύνδεση, καμία επικοινωνία, νιώθεις ένα κενό ρε παιδί μου.
Δεν λέω ότι η απόσταση η χιλιομετρική βοηθάει, αλλά εντάξει εμείς την κάνουμε να μη βοηθάει γιατί μας καίει το μέσα μας και δεν μας αρκεί γιατί και εσύ ξες αν καίγεται το μέσα σου ολόκληρο και το μέσα του και δεν είστε κοντά γίνεται ένας χαμός. Αλλά είναι η ψυχή σου που δεν αντέχει το μακριά, ή τα μάτια σου που δεν τους φτάνει το skype  ή τα δάχτυλά σου που δεν την νιώθουν την αφή αν είναι μακριά.
Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι αυτοί που λένε "δεν μπορώ από απόσταση" απλά δεν έχουν ερωτευθεί ή απλά έχουν και έχει καεί η γούνα τους.
Το καλύτερο και πιο ωραίο είναι να έχεις τον άνθρωπό σου δίπλα σου.
Αλλά το πιο ωραίο από όλα, είναι να τον έχεις.Και να σου αρκεί. Όπου και να είναι δηλαδή.

Γιατί υπάρχουν και αυτοί που έχουν τόσο αγάπη μέσα τους ρε φίλε που δεν έχουν βρει τον άνθρωπο να την δώσουν. Και αυτοί συνήθως είναι αυτοί που ψάχνουν τον λόγο που πρέπει να ακούσουν καψουροτράγουδα,ή να σπάσουν ένα τασάκι, ή να πιουν για να ξεχάσουν. Ποιον να ξεχάσουν? 
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν so much love και ψάχνουν τον λόγο να ταυτιστούν με τους στίχους των love songs. Δηλαδή, οι πιο δυστυχισμένοι είναι αυτοί που δεν κάνουν εικόνα κανένα στους στίχους αυτούς. Γιατί δεν έχουν κανένα. Και αυτό απαραίτητα δεν είναι λάθος τους.
Αλλά εκεί που θέλω να καταλήξω, είναι ότι ο άλλος μπορεί να γκρινιάζει για την απόσταση, ο άλλος επειδή τον έχει πολύ δίπλα του και θα ήθελε μια απόσταση...Τι να πουν οι άλλοι που δεν τον έχουν καν δηλαδή?
Μόνο να παραπονιόμαστε ξέρουμε.
Καλά αυτούς/ες που τα έχουν με κοπέλες ή αγόρια που δεν ταιριάζουν έτσι απλά για να τα έχουν δεν τους σχολιάζω καν. Αυτοί που ερωτεύονται και δεν το λένε δηλαδή ΟΚΕΙ ΠΑΙΔΙΑ αυτοκτονήστε. Ντάξει δεν είμαστε στα '40s ή '50s να έχουμε πιο θάρρος και να είναι όλα πιο απλά και ξεκάθαρα, αλλά είμαστε το άλλο άκρο . Το 2016 αν κάποιος παραδεχτεί τον έρωτά του,εκφράσει αυτά που νιώθει τα πολύ βαθιά που καταπιέζει τόσο καιρό,πάρει το θάρρος να τα αποδεχτεί μέσα του,να τα επεξεργαστεί, να κάνει λίγο άκρη τον εγωισμό του και τα πει στον άλλο που εξαιτίας του χάνει τον ύπνο του, αυτός ο άνθρωπος το 2016 θεωρείται αδύναμος, φλούφλης και ηλίθιος. 
Αν κάνεις δηλαδή μια φορά άκρη τον εγωισμό σου -που τον κατέχεις σε όλους τους υπόλοιπους τομείς μια χαρά- και παραδεχτείς ότι είσαι ερωτευμένος ρε φίλε, και το εκφράσεις στον άλλο για εσένα για να το βγάλεις από μέσα σου, είσαι το κορόιδο.
Αλλά όταν είσαι σίγουρος και είσαι από τους τυχερούς που νιώθουν ότι είναι έτοιμοι να παραδοθούν στον αλλο, γιατί να μην το πεις? Γιατί να νομίζεις πως αν το πεις θα γίνεις ξεφτυλίκι?
Ξεφτυλίκια είναι αυτοί που δεν το παραδέχονται αλήθεια. Σταματάω γιατί μπορεί να νευριάσω.
Στα δικά μας τώρα, τι θα κάνω με την Χριστίνα?
Ντάξει πολύ drama queen η όλη φάση του έρωτα αλλά χρειάζομαι κάτι νορμάλ ρε φίλε. Να βρω κάποια να επικοινωνώ, να τρώμε καλά και πολύ και να είναι όλα πιο ήρεμα και να γελάμε. Δεν ξέρω βασικά μπορεί να τα λέω επειδή δεν έχω τη Χριστίνα. Αλλά δε μπορώ άλλο να δίνω την ψυχή μου και να είναι όλα τόσο δύσκολα.
Αλλά μετά σκέφτομαι το μύθο και το γλυπτό του Έρωτα και του φιλιού που δίνει και ξυπνάει την Ψυχή, τζάπα γλυπτό έκανε ο Κανόβα το 1793?
Είναι τόσο δυνατά όλα αυτά που αν σκεφτείς ότι ωραίος,άσχημος,κακός,καλός,έξυπνος,ηλίθιος μπορεί να νιώσει έρωτα η ψυχάρα του ρε φίλε δεν μπορεί να αντισταθείς αν σου τύχει πάει.
Τώρα ή είμαι φουλ ερωτευμένος και κάνω σαν γυναίκα ή έχω σκάσει ΠΟΥ ΔΕΝ απαντάει η Χριστίνα.
Απάντα ρε Χριστίνα την τρέλα μου.
Εσύ πως πας μετά το μονόλογό μου, τι λέει το έκτο εξάμηνο? Τι νεάκια? >>