how deep is your thought?*

                                   

Πέμπτη βράδυ και δεν είσαι στα καλύτερά σου. 
Η μαμά σου σού λέει να ποτίσεις 10μιση το βράδυ την τεράστια βεράντα σας και εσύ δεν έχεις καμία όρεξη να αφήσεις τα χιλιόμετρα scroll στο instagram για να κάνεις τέτοιο πράγμα.
Αλλά δεν θέλεις να μπεις σε καβγά αν και ξέρεις ότι το " Σε παρακαλώ τα λυπάμαι τα φυτά και θα ξεραθούν αύριο με τόση ζέστη. " δεν ισχύει και πολύ γιατί ξέρεις έτσι και αλλιώς ότι αν δεν ποτιστούν μια μέρα δεν θα πάθουν κάτι,αφού τα κάνεις εξάλλου κάθε απόγευμα απλά το σημερινό ξεχάστηκες.
Σηκώνεσαι,ποτίζεις όλα τα φυτά και εκεί που έχουν γίνει μούσκεμα τα πόδια σου βγάζεις τις σαγιονάρες και περπατάς ξυπόλυτος.
Είναι τόσο ωραίο να περπατάς ξυπόλυτος στη βρεγμένη βεράντα και ας είναι 11 το βράδυ...Δροσίζεσαι πιο πολύ.
Κάνεις ένα στοπ.
Κοιτάς πάνω και βλέπεις τον ουρανό. 
Μπορεί να φαίνονται όλα τόσο ποιητικά,αλλά δεν είναι. Είναι απλές κινήσεις που όλοι ξεχνάμε να κάνουμε. 
Να βλέπεις τον μαύρο ουρανό γεμάτο στρας από εδώ και από εκεί και να αφήνεις να τρέχει το νερό στα πόδια σου και εσύ να προσπαθείς να ξεχωρίσεις τα αστέρια.
Όσο πιο επίμονα κοιτάς,τόσο πιο πολλά εμφανίζονται. Και αν είμαι τυχερή (όπως σήμερα) περνάει και κανένα αεροπλάνο.
Πωωω για 4 πραγματα αγαπώ το καλοκαίρι.
Για το νυχτολούλουδο και το άρωμά του, την Ελαφόνησο, όταν χαζεύω τα αεροπλάνα το βράδυ στον ουρανό και για τα ατελείωτα βράδια στην αυλή της γιαγιάς.

Ας επιστρέψω όμως στο αεροπλάνο που είδα και ακολούθησα με τα μάτια μου όλη του τη διαδρομή και το φωτάκι που αναβόσβηνε. Και σκέφτηκα όπως κάθε φορά που να πηγαίνει,ποιοι να είναι μέσα,για ποιο λόγο να ταξιδεύουν, ποιον πάνε να συναντήσουν και τι... Ποτέ κανείς δε μου απάντησε αυτά τα ερωτήματα αλλά δε με ένοιαζε,πάντα ήθελα νομίζω να μένω με την απορία και να ελπίζω ότι όλοι ταξιδεύουν για καλό και ότι αφού ταξιδεύουν βράδυ ανάμεσα στα αστέρια όλα είναι καλά.
Ίσως γιατί πάντα είχα όνειρο να πετάξω βράδυ και να είναι κάποιος στη θέση μου και να κοιτάει από το μπαλκόνι και να αναρωτιέται ό,τι και εγώ.
Έτσι λοιπόν έχοντας γύρω σου το μαύρο και τα αστέρια, αντιλαμβάνεσαι πόσο απλά είναι τα πράγματα. Πόσο τυχερός είσαι που έχεις αναπνοή για να γεμίζεις τα πνευμόνια σου και πόσο τυχερός είσαι που έχεις τα μάτια σου να βλέπεις τον ουρανό. Τίποτα παραπάνω.
Έπρεπε να πάω μέσα όσο και να μην το ήθελα.
Η ώρα 11μιση, βλέπω τη μαμά μου να μαγειρεύει για αύριο και συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα κάτι άλλο.
Σκέφτομαι πολλές φορές πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα και πώς θα τα βγάλω πέρα με τόσα που γίνονται γύρω μου. Αλλά όλοι έτσι κάνουμε. Ξεχνάμε να βλέπουμε τα βράδια τον ουρανό,ξεχνάμε να εκτιμάμε και να σκεφτόμαστε απλά.Σήκωσε το κεφάλι σου ψηλά και δες για λίγο.
Μου έφτανε που ένιωθα στα πόδια μου το δροσερό νερό,που έβλεπα τον ουρανό και ανακάλυπτα συνεχώς καινούργια μικροσκοπικά αστέρια,που έβλεπα τη μαμά μου να μαγειρεύει φαγητό,που όλοι όσοι αγαπώ αναπνέουν και με αγαπούν. 
Και για εμάς τους δύο ;;
Μου φτάνει που είμαστε κάτω από τον ίδιο ουρανό and that's alright with me.

είσαι η ντουλάπα σου*

                               

Τώρα που μαζεύεις τα χειμωνιάτικα και κάνεις χώρο στην ντουλάπα σου για τα εξώπλατα,τα αέρινα φορέματα και τα κοντομάνικα,τα σορτσ... τώρα είναι η ώρα που τακτοποιείς την ντουλάπα σου και ίσως καταλάβεις γιατί από μικρή παραλληλίζω την ντουλάπα με τον άνθρωπο.

Η ντουλάπα είναι απαραίτητη σε ένα σπίτι. Σπίτι χωρίς ντουλάπα,προκοπή δεν κάνει.

Δηλαδή είτε έχεις ντουλαπάκια είτε 3φυλλη ντουλάπα είτε ντουλάπα δωμάτιο σαν της Carrie Bradshaw ή απλά συρτάρια, είναι το ίδιο. 

Είναι εκεί που θα βάλεις τα ρούχα σου,τα πραγματά σου, εκεί που θεσ να φυλάξεις τα πιο σημαντικά μεσα στο σπίτι, εκεί που θες να κρύψεις κάτι να μην φαίνεται σε κοινή θέα και εκεί που θα "χώσεις" ό,τι ρούχο εσώρουχο πιτζαμάκι υπάρχει.
Συνήθως είναι είτε γυαλιστερές ακριβού ξύλου περασμένες με λούστρο, είτε θαμπές παλιές, είτε σύγχρονες με glamorous πόμολα.

Κάποιες δεν έχουν πόμολα, είναι ανοιχτές ενώ κάποιες άλλες εχουν κλειδαριές και είναι συνήθως κλειδωμένες. 

No matter how your  ντουλάπα seems like, το παν είναι στο τι έχει μέσα.

Δηλαδή όλοι λένε ότι το ποτό και το άρωμα που φοράει ένας ανθρωπος τον χαρακτηρίζουν. ΚΑΛΕ τις ντουλάπες τους κοιτάχτε και αφήστε τα αρώματα.
Μπορείς να έχεις την πιο τέλεια ντουλάπα και όλοι όταν μπαίνουν στο δωμάτιό σου να λένε "ααα τι τέλεια ντουλάπα" και μέσα η ντουλάπα να είναι ένα αχούρι. Να είναι δηλαδή παντελόνια μαζί με μπλούζες, τσαλακωμένα ρούχα που δεν έχουν διπλωθεί ποτέ, κρεμάστρες ανάποδα ή πεσμένα πουκάμισα κάτω ακριβώς από τις κρεμάστρες,εσώρουχα μαζί με ρούχα και γενικά ένας χαμός.
Μπορείς να έχεις μια παλιά ντουλάπα όχι και τόσο fancy και εντυπωσιακή με την πρώτη ματιά, αλλά όταν την ανοίγεις να είναι όλα τακτοποιημένα,στη θέση που ακριβώς πρέπει να είναι, στο σωστό ράφι,διπλωμένα σωστά και αν είσαι και λίγο control freak  ίσως και βαλμένα με χρωματική σειρά.

Όλα αυτά δείχνουν τι ακριβώς άνθρωπος είσαι.
Πόσο "γυαλιστερός" μπορεί να είσαι εξωτερικά και πόσο ένα χάλι μπορεί να είσαι μέσα σου. Όχι απαραίτητα κακός άνθρωπος, απλά μπερδεμένος,κουρασμένος να τακτοποιήσεις πολλά πράγματα που σε κρατάνε ή απλά να είσαι άνθρωπος που τα κρύβει όλα σε ένα σκοτεινό μέρος όπου κανείς δεν θα δει και επαναπαύεσαι στο ότι "θα τα φτιάξω μια μέρα". Αντίθετα, μπορεί να φαίνεσαι κάπως περίεργος και όχι αρκετά "γυαλιστερός" αλλά στην πραγματικότητα να είσαι καλά με τον εαυτό σου και να έχεις τα πάντα τακτοποιημένα στη ζωή σου,να γνωρίζεις που πάει τι, και να μη μπερδεύεις τα πράγματα και καταστάσεις μεταξύ τους.

Σημασία όμως δεν έχουν όλα αυτά. Μπορεί να είσαι το εσωτερικό της ντουλάπας σου, αλλά το κυριότερο είναι ποιον θα αφήσεις να δει πώς είναι η ντουλάπα σου.
Πρέπει δηλαδή να δώσεις σημασία στο ποιός θα προσπαθήσει να ανοίξει την "ντουλάπα" σου να δει τι έχει μεσα. Ποιος ενδιαφέρεται. Ποιος μπαίνει στον κόπο να σε μάθει. Ποιος δεν στέκεται στο τι φαίνεται απ'έξω . Πρέπει να προσέξεις αυτόν που δεν φοβάται να ανοίξει τα φύλλα της ντουλάπας σου, είτε έχεις πόμολα παλιά είτε καινούργια είτε είναι κλειδωμένα είτε τα ξεχνάς πάντα μισάνοιχτα.
Δεν έχει σημασία πώς κλείνει η ντουλάπα σου, ή επειδή την κλείνεις γιατί  δεν θες να σκονιστούν τα ρούχα ,αλλά ποιος θα σου ανοίξει την ντουλάπα να δει τι κρύβεις μέσα σε αυτό το σκοτεινό μέρος  που δεν θες να "σκονιστεί".

Για αυτό από μικρή μου άρεσαν οι ντουλάπες,είτε μικρές,είτε 3φυλλες είτε κοντές είτε ψηλές πάντα μου άρεσε να τις ανοίγω για να δω τι έχουν μέσα.
Αλλά δεν με ένοιαζαν οι ντουλάπες όλων, μόνο αυτών που θέλω να δω πώς είναι στην πραγματικότητα.

Βάλε λίγο "Lost on you -LP" να ακούσεις,φάε noodles από το πιο κοντινό σου κινέζικο (γιατί ντάξει όλοι με noodles μεγαλώσαμε),πάρε τις θερμιδούλες σου και δες λίγο, τι είδους ντουλάπα έχεις/είσαι;;
Θες να την τακτοποιήσεις ή όχι; Θες κάποιος να σε βοηθήσει να την τακτοποιήσετε μαζί; Θες να μοιραστείς αυτά που κρύβεις πίσω από αυτά τα φύλλα τόσο καιρό; Ή όχι;