φταις εσύ*

Ποιο timing είναι το " σωστό "  και πόσα πράγματα που δεν μπόρεσες να πεις, να κάνεις , να δείξεις τα ρίχνεις στη δικαιολογία του "λάθους timing" ?
Γιατί το timing πρέπει να είναι καλό και να μην μπορείς εσύ από μόνος σου να φτιάξεις το δικό σου σωστό timing?
Τι άλλη δικαιολογία να βρει ο άνθρωπος για να απαλύνει το βαρύ αίσθημα της ευθύνης ?

Η ευθύνη είναι πολύ μεγάλο πράγμα και πολύ λίγοι αντέχουν να την κουβαλήσουν.

Σε αυτά που κάνεις , σε αυτά που λες , μέχρι και σε αυτά που σκέφτεσαι εσύ ο ίδιος να παίρνεις την ευθύνη. Οι λέξεις και οι πράξεις δεν είναι παιχνίδια και εσύ δεν είσαι πλέον παιδί. 

Να αρθρώνεις τις λέξεις σου με σιγουριά και ειλικρίνεια. Να ξέρεις τι λες και να μην το λες έτσι για να το πεις. Να εννοείς κάθε σου πράξη μέχρι και εκείνες που δεν κάνεις.
Να μπορείς να πάρεις δηλαδή την κατάσταση στα χέρια σου χωρίς να σε νοιάζει ο χρόνος.
Να ξέρεις τι θέλεις τη στιγμή που το θέλεις και να το λες ή να το κάνεις. Να μην περιμένεις κανένα χρόνο να γίνει σωστός γιατί όλο θα περιμένεις.

Αν έχεις μάθει να ρίχνεις εύκολα τις ευθύνες σε άλλους , τότε θα είσαι από αυτούς που λένε " λάθος timing ρε γαμώτο ". 

Ενώ εσύ ήσουν το λάθος από την αρχή.

Που δεν έχεις τη δύναμη να κάνεις ή να παραδεχτείς αυτά που θέλεις. 

Που συμβιβάζεσαι εύκολα σε κάτι λιγότερο από αυτό που πραγματικά θέλεις για να πείσεις τον εαυτό σου ότι περνάς καλά εκεί που είσαι και με αυτούς που είσαι.

Δεν έχεις τη δύναμη ρε, να μιλήσεις για ανθρώπους που έβλεπες να αδικούνται μπροστά στα μάτια σου. 

Αλλά έτσι είναι... αν δεν έχεις ευθύνη δεν έχεις δύναμη και αν δεν έχεις δύναμη δε ζεις σε αυτόν τον κόσμο, απλά επιβιώνεις  ή ζεις μια ζωή γεμάτη με "σχεδόν".

Ξεχνάς υποσυνείδητα τι ήθελες να πεις ή να κάνεις και τα αφήνεις να υπάρχουν και όταν τα ανακαλείς έρχεται η δικαιολογία του λάθους timing. 

Ξεχνάς και αδικείς. Αδικείς εσένα. Καταστάσεις και συναισθήματα που μπορεί να είχαν γεννηθεί άμα θυμόσουν.

Ξεχνας και αδικείς ανθρώπους που βλέπεις κάθε μέρα και ακόμα περιμένουν να κάνεις αυτά που τους είχες τάξει. 

Ξεχνάς ότι δεν ζεις μόνος σου και ότι αυτά που κάνεις ή δεν κάνεις επηρεάζουν και άλλους.
Ξεχνάς γιατί δεν έχεις ευθύνη.

Οπότε σου φταίει ο ίδιος σου ο εαυτός για αυτά που σου συμβαίνουν. Σου φταίει που είσαι αφηρημένος συνεχώς και που ξεχνάς εύκολα αυτά ή αυτούς που πραγματικά " πρέπει " να θυμάσαι .

Σου φταίει η ευθύνη που δεν έχεις και η δύναμη του να έχεις ευθύνη. Πώς θες να λέγεσαι "δυνατός" όταν φέρεσαι λες και είσαι ο πιο αδύναμος κρίκος στο παιχνίδι της Έλενας Ακρίτα? 

Σου φταίει που καλόμαθες να πετάς ευθύνες σε πράγματα και ανθρώπους για να κοιμάσαι εσύ ήσυχα τα βράδια. Σου φταίει μέχρι και η "λάθος κοινωνία" που δε σε αφήνει να εκφραστείς αλλά συνεχίζεις να μη σηκώνεις το χέρι σου να πάρεις τηλέφωνο να πεις αυτά που θέλεις. 

Πάρε  τώρα τηλέφωνο αυτόν που πραγματικά θέλεις, να του πεις αυτά που πραγματικά εννοείς και ήθελες να πεις εδώ και καιρό αλλά δε μπορούσες επειδή δείλιαζες για κάποιους λόγους. Μπορείς?

Το ήξερα.
Φταις εσύ ο ίδιος, κανένα timing.