normality*

Παραγγέλνεις κοκτειλ από e-food σα να μην έχεις να διαβάσεις για την εξεταστική του Σεπτέμβρη σου του αγαπημένου, ακούς Chet Baker,το κλείνεις, ντρέπεσαι λίγο που το κλείνεις αλλά βάζεις summer bummer- Lana Del Rey ft. Asap Rocky  και κάπως έρχεσαι σε ένα καλό επίπεδο σκέψης από τους πρώτους κιόλας στίχους του τραγουδιού.

Σταματάς να περιμένεις από το σύμπαν πράγματα, σταματάς να "ζηλεύεις" κάτι καλύτερο, σταματάς να θέλεις να είσαι κάτι πιο ωραίο, σταματάς να σκέφτεσαι εσένα, να σκέφτεσαι όλα τα πρέπει που πρέπει να ακολουθήσεις, όλα τα "σε θέλω" που περιμένεις να ακούσεις, σταματάς να θες τους φίλους σου, σταματάς να είσαι ό,τι ελάχιστο προσποιείσαι έξω από το σπίτι σου. 

Και σκέφτεσαι τι είναι νορμαλ , σε πόσα και ποια καλούπια έχεις μπει για να αντέξεις στην κοινωνία. Την κοινωνία που μπορεί να είναι είτε μια παρέα, είτε η σχολή, είτε η δουλειά σου, είτε η πλατεία είτε μια διαδρομή σου με το λεωφορείο. 
Όσο ρέμπελ να είσαι όσο και να αντιστέκεσαι στο κατεστημένο πάντα ασυνείδητα θα προσποιηθείς.  Γιατί και να κρύβεις στοιχεία του εαυτού σου ή να συγκρατείσαι να μην κάνεις αυτά που θέλεις, θεωρούνται προσποίηση, δεν χρειάζεται να πεις ψέματα για κάτι που δεν είσαι για να προσποιηθείς.

Δεν είναι ο κόσμος ωραίος. Και ανήκεις και εσύ σε αυτόν. " Για να επιβιώσεις πρέπει να ακολουθείς κάποιους κανόνες, γιατί πρέπει να σέβεσαι, δεν ζεις μόνος σου σε αυτόν το κόσμο."
Πράγμα που σου έμαθαν στο σπίτι, στο σχολείο, στα φροντιστήρια, όπου και αν πήγαινες και το ακολούθησες γιατί αυτό ήταν το σωστό και το αφομοίωσες στο κεφάλι σου ως τη "νορμαλ" αντίδραση που πρέπει να έχει ένας "νορμάλ" άνθρωπος.
Και αν δεις στο δρόμο κάποιον να φωνάζει θα τον πεις τρελό, αν δεις στο μετρό κανένα με παράξενο ντύσιμο θα τον πεις φρικιό και αν δεις κανένα με παράξενο μαλλί θα πεις "ελεος". 
Το αστείο όμως είναι ότι αυτοί θα λένε το ίδιο για εσένα όταν σε δουν.

Γιατί δεν σου έμαθαν πως το νορμάλ δεν είναι αντικειμενικό. Είναι υποκειμενικό. Πως νορμάλιτυ δεν υπάρχει πλέον. Ποτέ δεν υπήρχε, απλά παλιότερα έμαθαν να κουκουλώνουν τα "παράξενα" ώστε να μην το δει ούτε ο γείτονας.
Αυτό θα σε πεθάνει αν συνεχίσεις να προσποιείσαι και να κρίνεις ό,τι δεν αρμόζει στην δικιά σου κανονικότητα. Δεν πέθανε κανείς από αγάπη, αγάπη μου, αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες .

Καλούπι πως πρέπει να είναι η "αγάπη" και πώς συμπεριφέρεται κάποιος που αγαπάει. Και σε αυτό καλούπι. 
Ότι τα κακά κορίτσια δεν μπορούν να αγαπήσουν και ότι οι άντρες που παίζουν με τις γυναίκες δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. 
Όλα αυτά έχουν μια βάση από παρατηρούμενα γεγονότα, αλλά πλέον το παίρνεις σαν μια γενική αλήθεια χωρίς να το αναμασήσεις και νομίζεις πως τα κακά κορίτσια δεν αγαπάνε και ότι κάποιοι άντρες δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. 
Μαθαίνεις στις κόρες σου πώς να είναι καλές, να μη δίνουν δικαιώματα, να είναι σωστές γυναίκες, χωρίς να σου εγγυάται κανένας ότι θα γίνουν αυτά που τους έμαθες. Και όταν βλέπεις πως όταν γίνουν γυναίκες "ξεφεύγουν" από αυτό που τους έμαθες, απογοητεύεσαι γιατί δεν σου φαίνεται νορμάλ και πλέον δεν είναι καλά αλλά κακά κορίτσια.
Ενώ μεγαλώνεις τον γιο σου "για να γίνει ο άντρακλάς σου" και όταν μαθαίνεις ότι είναι γκει, απογοητεύεσαι μωρέ γιατί δεν είναι νορμάλ. Είναι αφύσικο, λες, να είναι ομοφυλόφιλος.

So,  πρέπει να μάθεις πως υπάρχουν καλά κορίτσια που τους αρέσει να έχουν πολύ κακές συνήθειες και κακά κορίτσια που είναι πολύ καλά. 
Υπάρχουν αγόρια που πάνε με 2 κοπέλες κάθε βράδυ και στην ουσία να μπορούν να αγαπήσουν, αλλά υπάρχουν και οι "μονογαμικοί" που είναι παντρεμένοι αλλά δεν θέλουν ούτε τα έντερά τους. 
Θέλω να σου πω πως, it's up to you πως θα δεις τον άλλον. Αν θα τον δεις κακό ή καλό, ωραίο ή άσχημο, σέξι ή ξενέρωτο, έξυπνο ή χαζό.

Αν η γνώμη των πολλών είναι η γενική αλήθεια ή το αντικειμενικό γιατί τότε τους βλέπεις να είναι όλοι όμοιοι μεταξύ τους? Γιατί πιστεύουν πως το νορμάλ είναι να μοιάζουν και πιέζονται από το ίδιο τους το εγώ για να είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι στη πραγματικότητα. Όταν κλείσει η πόρτα του σπιτιού είναι πάλι ο εαυτός τους που κρύβουν.
Α καλά, και αν φανταστείς ότι ζεις σε αυτήν την επόκ όπου έχεις μάθει να μιλάς με τα "συννεφακια" του κινητού όταν στέλνεις μηνύματα στα σόσιαλ τα μίντια. Δηλαδή, να θες ΝΑ ΒΡΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΕ ΝΑ ΣΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙ και να στέλνει αυτός μετά από 5 μέρες, εσύ να το παίζεις κουλ και ανώτερη φουλ και όταν αποφασίζει να στείλει "ο μαλάκας" που αποκαλείς τόσες μέρες, σου λέει " έλα σόρρυ που χάθηκα" εσύ απαντάς " Σιγά καλέ όλα καλά" .
Ε μα έχεις πρόβλημα φίλη μου που καταπιέζεις τον εαυτό σου και δεν τον βρίζεις ή έστω να του πεις ότι σε πείραξε με τον δικό σου τρόπο.
*δε χρειάζεται να τον βρίσεις τον άνθρωπο με τη μία δωσ' του μια ευκαιρία*

Και άλλα τέτοια απλά καθημερινά ρουτινιάρικα παραδείγματα που σε βάζουν σε καλούπι υποσυνείδητα να έχεις μια συμπεριφορά που θα φανεί νορμάλ . Γιατί το άσπρο το δικό σου εγώ μπορώ να το βλέπω μαύρο αλλά δε μπορώ να σε κρίνω. 
Μπορείς να πας σε γάμο με παντόφλα, μπορείς να πας στη σχολή σου με νυφικό, μπορείς να πας σε κλαμπ με φόρμες , σε παραλία με πουλόβερ και τα μιλούύύνια τέτοια σχετικά αρκεί να μην προσβάλλεις κανένα και να σέβεσαι. Δηλαδή στη ζωή σου you can be a bad motherfucker but that don't make you a man αν καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πω.
Ελεύθερος ποτέ δεν θα είσαι. Η ελευθερία που νομίζεις ότι μπορεί να έχεις είναι ψεύτικη. Πραγματικά ελεύθερος είναι αυτός που δεν εξαρτάται από τίποτα και κανένα. Από κανένα κινητό, από κανένα χαρτονόμισμα, από καμία σκέψη να τον κρατάει, από κανένα τσιγάρο ή καμία ουσία,από κανένα άνθρωπο και κανένα συναίσθημα, από κανένα φόβο. Αν είσαι ελεύθερος τις αδυναμίες σου τις θεωρείς αρετές και δεν τις κρύβεις ούτε τις αφήνεις να σε κυριεύουν. 
Μακάρι να τα διαβάζεις αυτά που λέω και να είσαι ήδη ελεύθερος από ό,τι είδους εξάρτηση μπορεί να υπάρχει.

Δεν έχω γνωρίσει κανένα τόσο ελεύθερο, αλλά σίγουρα ξέρω πως λατρεύω όλους τους υπόλοιπους με τις αδυναμίες και να περίεργα γούστα και τις περίεργες ιδέες. Αρκεί να μη μπαίνεις σε καλούπια και να ορίσεις ποιο είναι το δικό σου "νορμάλ". Μπορείς σε παρακαλώ να είσαι ό,τι είσαι όπου είσαι και να παραδέχεσαι ό,τι σου αρέσει να κάνεις όσο διαστροφικό και να είναι για τους άλλους?
Ευχαριστώ.