rawμαντισμός και τέτοια*

                                 

            

Είναι η εποχή της μπαλκονάδας και είναι από τις υποφερτές ακόμα εποχές.Η καλή η μπαλκονάδα θέλει γείτονα που να παίζει ηλεκτρική κιθάρα στην απέναντι πολυκατοικία ο οποίος εξασκείται σε μελαγχολικές και ήρεμες μελωδίες. 

Η καλή η μπαλκονάδα θέλει ωραίο ουρανό. Θέλει να έχεις κάγκελα ώστε να μπορείς να απλώσεις πόδι σταυρωτά, θέλει κρύο καφέ, θέλει θέα θάλασσα και θέλει να κάτσεις μέχρι ο ήλιος να δύσει. 

Εγώ είμαι λίγο πιο τυχερή γιατί εκτός από όλα αυτά έχω έξτρα ένα αστέρι που ξεπροβάλει όταν ο ήλιος χαθεί πια και ταιριάζει τόσο πολύ σε όλο αυτό το κλίμα...δένει τόσο καλά αυτό το μοναχικό αστέρι μαζί με όλα τα άλλα. 

Και αυτό το αστέρι *που μάλλον είναι κάποιος πλανήτης* που πολλές φορές με κάνει να γράφω ή να σκέφτομαι αυτά που θέλω να πω. Για αυτό μετά από τόσο καιρό γράφω πάλι σήμερα, γιατί είχα καιρό να κάνω μπαλκονάδα. 

Και όντας φανατική του ρομαντισμού και ακολουθώντας τον τίμια όλη μου τη ζωή, δε μπορούσα να μην γράψω στο μπλογκ όλα αυτά. Αν ανήκεις στο κλαμπ αυτών των ρομαντικών, μπορείς να συνεχίσεις να διαβάζεις. 

Γιατί οι υπόλοιποι δε θα αντέξετε την ρομαντικίλα αυτού του ποστ. 

Ξέρω και ξέρεις πολύ καλά τους λόγους που το είδος αυτών των ανθρώπων όλο και λιγοστεύει. Δεν είμαι εδώ για να ανακαλώ τους λόγους που αυτά τα βασικά και απλά πράγματα από κάποιους θεωρούνται "μέλια" ή "σιγά το πράγμα" ή "ξεπερασμένα".

Είμαι για αυτούς που το κρύβουν . Και μέσα σε αυτούς συγκαταλέγομαι κι εγώ. Γιατί για να επιβιώσεις σε αυτή την εποχή πρέπει να είσαι κυνικός, να έχεις διακόπτη στα συναισθήματα και να τα βλέπεις όλα ωμά και με τη λογική. 

Δε θεωρώ ρομαντικό τον άνθρωπο που θα σκέφτεται λουλούδια και πεταλούδες. Αυτόν το θεωρώ ονειροπαρμένο. 

Ο ρομαντικός, είναι είτε άντρας είτε γυναίκα. Ξέρει να σέβεται *ΒΑΣΙΚΟ* και να χρησιμοποιεί την πλευρά αυτή όποτε χρειάζεται. Δεν είσαι ρομαντικός στη σχέση σου μόνο. Είσαι στον τρόπο ζωής σου. Όταν όλα τα βλέπεις με μια πιο ήρεμη ματιά, όταν σε όλα φέρεσαι με μια ευγένεια και όταν ξέρεις να εκτιμάς στιγμές. Ρομαντικός δεν είναι ο άντρας που κάθε μέρα θα πάει την κοπέλα του σε καλό εστιατόριο ούτε αυτός που θα της αφήνει κάθε μέρα ανθοδέσμες και σημειωματάκια. 

Είναι αυτός που θα θέλει να πει καληνύχτα στην κοπέλα του, αυτός που ενώ δεν έχει πολύ χρόνο μέσα στην κάθε μέρα θα βρει να πει κάτι καλό για τη μέρα του.Είναι αυτός που όταν βλέπει τη μαμά ή τη σχέση του να μαγειρεύει, θα το εκτιμήσει, θα σκάσει ένα χαμόγελο χωρίς να τον δει. Είναι αυτός που θα εκτιμήσει τη στιγμή που κάθεται με τον καφέ και την εφημερίδα του ή τη στιγμή που θα δει ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα και ας είναι μόνος του. Ή αυτός που θα σπάσει τα φρένα μιας γυναίκας αλλά θα ξέρει να τη χειριστεί μετά. Είναι ο εγωιστής, ο ανεξάρτητος που ταυτόχρονα είναι εξαρτημένος από μικρά πράγματα και μπορεί να λυθεί και να γίνει κομμάτια για μια γυναίκα χωρίς να ντραπεί.

ΠΟΙΟ είναι το point. Το point είναι πως επικεντρώνομαι στους άντρες. Γιατί αυτοί είναι που τον ρομαντισμό τον παρουσιάζουν σαν αρρώστια ή σαν κάτι ξένο ή σαν κάτι που δεν τους ταιριάζει, ενώ μπορεί να είναι ήδη οι ίδιοι και να μην το ξέρουν/παραδέχονται. Είναι ωραίο ρε φίλε να κοιτάς τα αστέρια. Και ας μην κάνεις όνειρα, απλά να σηκώσεις το κεφάλι σου να κοιτάξεις για λίγο τον ουρανό. Ή να δεις μια ρομαντική ταινία. Ή να ξέρεις να μιλάς σε μια κοπέλα και να ξέρεις πώς να φέρεσαι. Ή να κάνεις ωραίες συζητήσεις ήρεμες.

Είμαι πεπεισμένη πια πως ο ΑΠΚ δε ζει πια ανάμεσά μας ή δεν υπάρχει ή απλά τον κρύβετε καλά εσείς οι άντρες. Ο Άντρας Παλιάς Κοπής δηλαδή είδος προς εξαφάνιση. Και είναι πολύ κακό που σήμερα το 2018 θεωρείται πως ο ΑΠΚ είναι ο άντρας ο ωμός, ο έτσι θέλω και αυτός που όσες γυναίκες μετρήσει στο καρνέ του, τόσο καλύτερα. 

Ο ΑΠΚ, ήταν ο ορισμός του αρσενικού ναι, αλλά ήξερε πως το να έχεις μια ρομαντική βλέψη στη ζωή , δεν είναι αδυναμία ούτε ελάττωμα. 

Δεν μπορώ να μιλήσω με τόση άνεση για τις κοπέλες όσο για τους άντρες. Οι γυναίκες συνήθως είτε το παρακάνουν με το θέμα ρομαντισμού γιατί είναι υπερευαίσθητες, είτε νομίζουν πώς το να είσαι ρομαντικός είναι να τρέχεις στην παραλία πιασμένη χέρι χέρι με το αγόρι σου. Δε χρειάζεται να σου κάνει καντάδα ή να σου αφιερώσει τραγούδι ο άλλος για να πάρεις την απόδειξη ότι σε θέλει. Δεν χρειάζεται συνέχεια να ζητάς από τον άντρα ή να γκρινιάζεις ή να απαιτείς να είναι " πιο ρομαντικός" .

Ρομαντικός θα είναι όταν θα καταλάβεις ότι στη ζωή δεν τα βλέπει όλα ωμά και άγαρμπα. Δεν μετράει κάθε φορά το πόσα θα κερδίσει ή δεν διψάει για να πατήσει κάποιον άλλο ή δεν ανταγωνίζεται ή όταν ξέρει και έχει ήθος και ξέρει να συμπεριφερθεί σωστά σε όλες τις καταστάσεις. Μην μπλέκεις το πόσα λουλούδια σου έχει πάρει με τον ρομαντισμό. Να μετράς τις αγκαλιές και από αυτές όχι όλες. Μόνο αυτές που σε σφίγγει λίγο παραπάνω να μετράς.

Ο ρομαντισμός είναι ιδέα. Ή την έχεις ή όχι. Ή την εκφράζεις ή όχι.

Όλο βλέπω ανθρώπους να ζουν με αυτή την ιδέα αλλά ντρέπονται να την εκφράσουν ή όλο βλέπω στεγνούς ανθρώπους που μειώνουν και αυτούς που είναι ρομαντικοί. Τίποτα ενδιάμεσο.Απλώνεται σαν νερό που χύθηκε η ωμότητα και όλους τους βρέχει. Δεν έχει καταλάβει ο κόσμος ότι μπορείς να είσαι και λογικός και ρομαντικός ταυτόχρονα. Και πετυχημένος και καλός άνθρωπος. Και αρσενικό και με καλούς τρόπους. Και άγριος αλλά και να δίνεις αγκαλιές. Και σοβαρός και αστείος. Και αμίλητος αλλά και τα μάτια σου να μιλάνε. Είναι ωραίος ο ρομαντισμός, αποδεχτείτε τον, αγκαλιάστε τον και μην κάνετε χρήση εκεί που δεν πρέπει, ούτε να τον ξεφτυλίζετε. Αν είσαι άνθρωπος του σήμερα με ωριμότητα και σωστή σκέψη, θα καταλάβεις τι θέλω να πω μέσα από αυτό το ποστ γιατί ίσως είσαι και ρομαντικός. Αν το διαβάζεις και λες από μέσα σου " τι λέει αυτή", άσε με να λέω τα δικά μου.

Μου αρέσουν αυτοί που καταλαβαίνουν χωρίς να πω πολλά και αυτοί που ενώ δε μιλάνε ξέρω τι θα πει το βλέμμα τους. 

Δηλαδή, οι ρομαντικοί.