μυωπία*

                                 

Εξηγουσα σημερα στη γιαγια μου γιατι φοραω γυαλια.

Και τα εβγαζα και τα ξαναβαζα δειχνοντας μεχρι που και τι ακριβως βλεπω.
Με κοιταζε..
Με την μυωπια δεν βλεπεις μακρια,ενω με την υπερμετρωπια ή την πρεσβυωπια δεν βλεπεις κοντα..και βλεπεις μακρια καθαρα και τα παντα.
Υστερα απο την πολυ προσηλωση που μου εδειξε καθως της μιλουσα μου λεει "Ε και? αρα εσυ το καλο εχεις. Δεν χρειαζεται να βλεπεις τους 'μακρια' αυτους που ειναι κοντα σου τους βλεπεις καθαρα ποιοι ειναι"
Και λεω τελικα,ποσο προχω γιαγια εχω.

Πιαστηκα απο αυτο που μου ειπε και ειναι η αφορμη της σημερινης αναρτησης.
Με την μυωπια αναλογα τους βαθμους που εχεις,οσο μακρια κοιτας τοσα λιγοτερα διακρινεις.
Ολα γινονται ενα και μπερδευονται λες και ειναι μια μαζα ολα γυρω σου.
Τα βασικα που βλεπεις ξεκαθαρα ειναι αυτοι που σου μιλανε σε μια ανεκτη αποσταση και τα πραγματα που ειναι γυρω απο εσενα.


Τελικα,ο κοσμος,τα αντικειμενα γυρω σου και καποια ασημαντα πραγματα και καταστασεις που  οντως δεν θα σε βοηθησουν πουθενα ακομα και να μπορεις να τα βλεπεις ολα πεντακαθαρα,θα ειναι αχρηστες πληροφοριες.
Σημασια εχει να μπορεις να διακρινεις ποιοι ειναι κοντα σου.
Και τι ποιους πρεπει να εχεις κοντα σου και τι θες να ειναι γυρω σου και να σε αποτελει.

Η οικογενεια,το σπιτι,το φαγητο που πρεπει να εξασφαλεις,τα χαμογελα που πρεπει να δωσεις και να παρεις,αυτους που αγαπας και αυτους που σε αγαπανε.
Αυτα ολα πρεπει να τα διακρινεις και να μπορεις να τα βλεπεις πιο καθαρα απο καθενα.
Καθε λεπτομερεια και ολα χωρις να μπερδευονται να συγχονευονται.
Ετσι πρεπει να τους βλεπεις.

Και αν εχεις μυωπια και φορας γυαλια και φακους,μαθε να βλεπεις χωρις αυτα ενω τα φορας.
Και εισαι ενας απο αυτους που εχει ολες τις παθησεις του αμφιβλιστροειδους εκτος της μυωπιας?
Τοτε μαθε την τεχνικη της βαριας μυωπιας γιατι το εχεις αναγκη αν δεν ξερεις πως γινεται να ξεχωριζεις αυτα που εχουν αξια απο αυτα τα εξω,τα μακρια,τα εγκοσμια,τα αχρηστα.

Τι να σου κανουν οι αλλοι?
Αυτοι που ειναι μακρια και τους βλεπεις σαν μικρες κουκιδες δεν προκειται να "μεγαλωσουν" για εσενα.
Να σε νοιαζουν αυτους που κλεινει η πορτα του σπιτιου σου καθε βραδυ και αυτους που βλεπουν και γνωριζουν καλα τα ματια σου.

Αυτο να εχεις στο κεφαλι σου.
Χαρηκα ξαφνικα που εχω μυωπια!Κοιτα να δεις.

έρωτας! ρωτάς? *

       

                                           

Και δεν ειναι Φλεβαρης κυριε μου για να ερωτευτουμε.
Ουτε τελειωσαν τα μαθηματα και εχουμε χρονο για τετοιες σκεψεις.
Ουτε καν καλοκαιρι δεν ειναι να ερωτευτεις με το κλιμα.

Οταν ακους τον αγαπημενο  Chet να τραγουδαει πια..πειτε μου τι αλλο να κανει ενας ανθρωπος?
Αυτο το συγκεκριμενο τραγουδι,ειναι απο τα τραγουδια που πολλεσ ονειρευτηκαν να παιζει στο τραπεζι του γαμου τους και να το χορευουν με το πλεον συζυγο τους.

Εγω παρ΄όλα αυτα,προτιμω να ακουω αυτο το τραγουδι να παιζει και να εχω ενα ποτηρι κρασι κοκκινο και να βλεπω εξω απο το παραθυρο μια θεα ωραια.
Αυτο φανταζομαι για το τραγουδι αυτο.
Να εισαι μονη σου και να κοιτασ εξω απο το παραθυρο.
Το ιδανικο? Να εχεις βρει κανενα παλιο πικ απ και να εχεισ φιλο που μπορει να στο φτιαξει και να ακους τον chet να τραγουδαει λεσ και ειναι μαζι σου στο δωματιο.

Ειναι ομως εκει εξω και κατι ερωτευμενακια που δεν εχουν μυαλο για τιποτα. Απλα παιρνουν χαρτια και ζωγραφιζουν σε μια σελιδα -απο τις τελευταιες μην τις δει κανεις- καρδουλες και στιχους τραγουδιων που σταζουν ερωτα.

Τον/την βλεπεις καθε μερα στο σχολειο και δεν ξερει οτι εισαι ερωτευμενος/η μαζι του.
Και θες να πας να του το φωναξεις,να γινεις ρεζιλι για παρτη του/της και να το μαθουν ολοι.Θες να πας με ενα πανο στο σχολειο μια μερα που να γραφει "ΒΡΕ ΠΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ,ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ".
Kαι στο τελος να μην γινει τιποτα..δεν σε πολυνοιαζει.
Πρεπει ομως να το πεις,να το φωναξεις,γιατι οσο το κρατας μεσα σου θα πνιγεις απο τις πεταλουδες στο στομαχι και τον ερωτα.
Να το εκφρασεις, να το πεις χωρις να σε νοιαζει η επομενη αντιδραση του αλλου..να κοιταξεις τα ματια αυτου που αγαπας πιο βαθια απο ποτε και να του πεις με λογια τις εκρηξεις και τα πυροτεχνηματα που σου δημιουργει σε καθε κοιταγμα του.

                             

Ειστε φιλοι καιρο και ντρεπεσαι να το πεις? κατι σε κραταει πισω και εκει που πας να μιλησεις,κατι σε πνιγει?
Μην το αφησεις. Ειναι η αμηχανια και το αγχος που εχεις για την απορριψη ή την ασχημη αντιδραση..Ασε μας μωρε!
Κανε αυτο που νιωθεις μια φορα χωρις να σκεφτεσαι και χωρις να νιωθεις "μικρος" μπροστα σε αυτο που αισθανεσαι.

Τον/την βλεπεις καθε μερα μεσα στο σπιτι σου και η συνηθεια σε εχει φαει και φοβασαι να της πεις ποσο ερωτευμενος/η εισαι ακομα μαζι της?
Γιατι?Επειδη εχει περασει πολυ καιρος απο την τελευταια φορα που το ειπες δυνατα? Ε και?
Ειναι δυναμη σου να του/της το πεις τωρα που το νιωθεις..γιατι η συνηθεια και η ρουτινα ετσι θα σπασει. Και ο ενας θα νιωσει πιο κοντα στον αλλο αν του θυμιζεις καθε τοσο ποσο τον/την αγαπας και ποσο δικιο ειχες που ηθελες να ειναι ο αντρας/γυναικα της ζωης σου, τοτε θα νιωσετε παλι σαν τα πρωτα χρονια γνωριμιας που παντα ειναι τα πιο μυστηρια και ωραια.

Ειστε μακρια και σου λειπει καθε ωρα και στιγμη?
Στειλε μηνυμα,παρε τηλεφωνο,κανε το αναλογο ταξιδι για να τον/την συναντησεις και να αγκαλιαστειτε οπως οταν σμιγετε παλι μετα απο καιρο.
Δηλωσε την αγαπη και τον ερωτα που ακομα νιωθεις για να νιωθει και ο αλλος την προστασια οτι αν και μακρια..ολα ειναι ιδια.


Το ξερετε και οι δυο οτι ειστε ερωτευμενοι μεταξυ σας?
Ε ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΘΩ.
Παρτε μια αποφαση ποιος θα το πει πρωτος γιατι να χαθειτε χωρις να ειναι κανεις ανετος και να τον τρωει η αβεβαιοτητα θα ειναι το μεγαλυτερο κριμα που θα νιωσεις.

Στην τελικη..θα ρωτησεις τον αλλο αν σε αφηνει να πεις αυτα που νιωθεις? Ειναι αυτα που νιωθεις δικαιωμα σου να τα εκφρασεις.

Να ανοιγεις βιβλια,την πορτα του σπιτιου σου,το παραθυρο σου,τα ντουλαπακια στο σχολειο σου,τα φωτα στο σπιτι σου..τα ματια σου και το πρωτο που βλεπεις να ειναι το προσωπο αυτο.Και να μην το λες?Ενταξει δεν ειναι το πιο ευκολο πραγμα του κοσμου και η αμηχανια μονο στην σκεψη..ειναι πολυ μεγαλη.
Ειναι ομωσ κατι δικο σου που κανεις δεν θα ξανανιωσει οπως εσυ.

Και λενε..πως οταν νιωθεις κατι τοσο δυνατο σαν τον ερωτα,που νομιζεις θα σε πνιξει..ειναι υποχρεωση σου να το πεις χωρις να ρωτησεις κανενα και τιποτα.Ουτε καν τον εαυτο σου.
Γιατι ο ερωτας ειναι το μονο συναισθημα που εισαι απολυτα σιγουρος οτι το νιωθεις. Πας-δεν πας σχολειο ακομα..εχεις-δεν εχεις εγγονια,εισαι-δεν εισαι γερος.

Ο ερωτας ρωταει οταν χτυπαει? Εσυ γιατι ρωτας?

                                                                           

και ζήσαν αυτοί καλά..και εμείς?*

                               

Ειναι στιγμες που τα παρμυθια που σου ελεγε η γιαγια ή η μαμα σου οταν ησουν μικρος/η πριν κοιμηθεις,δεν τα πιστευεις και λες "τι αηδιες ηταν αυτες?". Ομως πισω απο καθε χιονατη,καθε σταχτοπουτα και καθε παραμυθι του Αισωπου..κρυβεται μια αληθεια για εσενα ή ενα ονειρο σου..και τελικα τα παραμυθια που σου ελεγε η μαμα και η γιαγια ειχαν τα χιλια δικια.

Ολοιμαςεπιστημονες,υπαλληλοι,ανεργοι,μαθητες,φοιτητες,

επαγγελματιες..ολοι μασ καποτε ειχαμε στο μυαλο μασ να ζησουμε ενα απο αυτα τα παραμυθια.Οχι γιατι θελαμε γυαλιστερα ρουχα  ή θελαμε να γινουμε πριγκιπεσ/πριγκιπισσες που ζουν σε πυργους..αλλα σκεφτομασταν πως ο,τι κακο και ασχημο πρναμε εκεινη τη στιγμη,θα εξαφανιζοταν ξαφνικα και θα ερχοταν εκεινο το happy end που ολοι χαμογελανε.

Η κουραση των μαθηματων,η απογοητευση που εχεις παρει απο το ταιρι σου,η απογνωση που εχεις φτασει,η κουραση τησ δουλειας και της καθημερινοτητας, η μοναξια που ισωσ νιωθεις καποιες φορες ειναι οι αφορμες για να ονειρευεσαι ενα απο εκεινα τα happy ends.
Εκει που πολλες φορες νομιζεις οτι ζεις ενα παραμυθι,ή οτι ολα σου πανε καλα και ολοι σε αγαπουν..κατι θα ερθει να σου σπασει τον καθρεφτη του σπιτιου σου και θα εχεις 7 χρονια χρουσουζια.Και υστερα απο αυτο νιωθεις μια πλακα στο στερνο σου που καθε φορα που ανασαινεις το διαφραγμα σου ολο και φθειρεται.
Νομιζεις πως ηρθε το τελος του κοσμου και λες "ποια/ος ειμαι εγω να εχω το δικαιωμα να ειμαι μες την τρελη χαρα?"Και βλεπεις ζευγαρια και ανθρωπους να γελανε και αηδιαζεις ενω ξεχνασ πωσ καποτε ησουν ενασ απο αυτους.
Ελπιδα; Καμια.
Επιπεδα αυτοεκτιμησης; Μηδενικα.

Θες καποιος να ερθει να σου πει "ησουν ρε το πιο σωστο μου λαθος".

Ενω κάνεις φιλιες που τελικα στα δυσκολα κανείς δεν θα στειλει μηνυμα "που χαθηκες" ή δεν θα ερθει σπιτι σου να ακουσει αυτα που εχεις αναγκη να μοιραστεις.
Και στεναχωριεσαι και νομιζεις πως και αυτη η επιλογη σου ηταν λαθοσ και γινεσαι χωμα για πραγματα που δεν εχουν αξια.
Εγω πιστευω πως για ρηχες θαλασσες,δεν πρεπει να προδιδεις τον δικο σου ωκεανο.

Και εκει που σε ενδιεφερε να ερωτευτεις με την πρωτη ματια,σκεφτεσαι τωρα οτι "δεν με ενδιαφερει ο ερωτασ τησ πρωτης ματιας,με ενδιαφερει να μπορω να κοιταζομαι στα ματια με τον αλλο για μια ζωη" και ολη η κοσμοθεωρια σου απλα αλλαζει.

Γιατι τελικα οταν το παραμυθι που νομιζεις οτι ζεισ,πεφτει..γινεσαι πιο σκεφτομενος ανθρωπος και μπαινει η λογικη μεσ την ζωη σου.
Δεν ειναι ποτε κακη η λογικη αρκει να ειναι σε φυσιολογικα επιπεδα.

Αν δεν σου αρεσει αυτο που ζεις,αυτη η μιζερια,αυτη η μαυριλα μεσα σου,αυτη η βαρεμαρα στην καθε κινηση,η ταση φυγης που εχεις..οταν η απογοητευση και η υποτιμηση του εαυτου σου γινονται οι καλυτεροι σου φιλοι και οταν αρχιζεις να μιλας με τη μοναξια και να σου σπαει τα νευρα καθε ανθρωπος που σε νοιαζεται...
Απλα παρε το χωρο σου,σκεψου και χαμογέλα. Να χαμογελασεις ενω δεν μπορεις,ειναι το δυσκολο κομματι..αλλα ετσι "ξεγελας" τον εαυτο σου οτι τελικα το παραμυθι που θες να ζησεις ειναι κοντα.
Μην ακους τι σου λενε οι αλλοι. Πραξε κατα πως νιωθεις. Πραξε ομως.

Αργα ή γρηγορα θα ερθει η στιγμη στη ζωη σου που θα θυμηθεις και θα πεις "ζησαν αυτοι καλα και εμεις..καλυτερα." Αυτος να γινει ο στοχος σου :)